Διακύβευμα ή συναίνεση! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Δημοσκοπικά ο «μήνας του μέλιτος» της Κυβέρνησης, πήρε τρίμηνη και βάλε παράταση, καθώς οι περισσότερες μετρήσεις δείχνουν τεράστιες διαφορές μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κόμματος.

Τα ποσοστά της Κυβέρνησης δείχνουν μια εξωπραγματική για τα Ελληνικά δεδομένα άνοδο και οι πρώτες δράσεις της, δείχνουν να είναι ο πυροκροτητής της δημοσκοπικής υπεροχής. Όμως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας, είναι η ασυμφωνία χαρακτήρων των δύο μεγάλων κομμάτων και η απουσία συναίνεσης σε μικρά και μεγάλα προβλήματα. Από τον τρόπο επιλογής των δικαιούχων επιδομάτων, μέχρι τα οξυμένα εθνικά θέματα και τις σχέσεις με τους συμμάχους, στην Ευρώπη και ανά τον κόσμο.

Ο τόπος έχει πληρώσει ακριβά τις μικροκομματικές σκοπιμότητες, επανειλημμένα. Από την έκβαση των περιβόητων μνημονίων, μια έκβαση που θα ήταν πολύ διαφορετική αν είχε επέλθει στοιχειώδης συνεννόηση, μόλις «έσκασε» στα χέρια του τότε πρωθυπουργού που πήρε μόνος του την απόφαση, αρχή εξαθλίωσης της χώρας και των κατοίκων της.

Στη συνέχεια ακολούθησαν μονομερείς ενέργειες του υποτιθέμενου προγράμματος «διάσωσης» της Ελλάδας, χωρίς την υπευθυνότητα και ωριμότητα που απαιτούσαν οι στιγμές.
Τα αποτελέσματα γνωστά. Λιτότητα, capital controls, κυβερνητικές μεγαλοστομίες για επανάκτηση της κυριαρχίας στον τομέα της οικονομικής πολιτικής, εξαγγελίες με στίχους από την «Ιθάκη» του Καβάφη και γνωστές φράσεις από λατινομαθείς επικοινωνιολόγους του κυβερνώντος κόμματος και πολλά ακόμη ευτράπελα.

Η γνωστή σε όλους μας «έξοδος από τα μνημόνια», χαρακτηρίστηκε ως κομβική εξέλιξη, ασχέτως αν η χώρα βρίσκεται υπό «ζυγό δανειστών» με μεγάλα ετήσια πλεονάσματα, με «αξιολόγηση» αγορών, με «υποθήκη» των περιουσιακών στοιχείων της για αρκετά χρόνια. Όλα αυτά φαίνεται ότι είναι ψιλά γράμματα για το πολιτικό μας σύστημα, ξεχνώντας ότι η κύρια αιτία που μας οδήγησε στα μνημόνια, είναι το έλλειμμα της συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων, και ο «διχαστικός» λόγος, κύριο χαρακτηριστικό της Ελληνικής πολιτικής ζωής.

Σήμερα καταλαβαίνουμε ότι για την επιστροφή στην κανονικότητα θα πρέπει να καταδικαστούν ενέργειες του λεγόμενου προοδευτικού κόσμου, όπως οι αλήστου μνήμης στιγμές σκαρφαλώματος στα κάγκελα, ξεχαρβάλωμα πεζοδρομίων και «ευτελισμός» του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Νέα «εκκίνηση» ενόψει ενός δύσκολους τριμήνου, κομβικού για το μέλλον της κυβέρνησης, αλλά και της χώρας. Τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να εφεύρουν νέα αφηγήματα, να φροντίσουν τη διατήρηση της συνοχής τους και να αλλάξουν τη «φρασεολογία» προσέγγισης των πολιτών.
Συναίνεση και στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και όχι να «ακονίζουν τα μαχαίρια» για τον τρόπο εκλογής του, για λόγους κομματικού συμφέροντος.

Αριστερόστροφες και δεξιόστροφες λογικές, έχουν πλέον ξεπεραστεί. Η νέα πορεία προσαρμογής στην πραγματικότητα, φράση – κλειδί στον κεντρικό σχεδιασμό κάθε πολιτικού κόμματος, θα πρέπει να είναι η συνεργασία και συμπόρευση.

Αυτό οι πολίτες το θέλουν και θα το επιβραβεύσουν, γιατί η αλλαγή σελίδας θα έρθει με τη συναίνεση και όχι με διαγγέλματα.

Ο Θανάσης Παπαμιχαήλ είναι Επικοινωνιολόγος