Skip to main content
ΑΠΟΨΕΙΣ

Αμερικανοί και Ρώσοι μοιράζουν τον κόσμο. Tου Πέτρου Μηλιαράκη*

Image
μηλιαρακης πετρος
 clock 08:30 | 19/10/2019
writer icon newsroom ekriti.gr

Στον παρόντα χρόνο, η εξωτερική πολιτική δεν αναφέρεται σε “σταθερά πεδία” σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης. Το κάθε κράτος «επανατοποθετείται» στην παγκόσμια σκακιέρα και οι σχέσεις των κρατών έχουν παύσει να έχουν μονοσήμαντη σχέση. Επίσης υπάρχουν αλληλοεπιδράσεις και “συμμαχίες”, παρά την ύπαρξη βασικών εσωτερικών αντιθέσεων (βάσης και εποικοδομήματος), όπως είναι το πρόσφατο παράδειγμα “συμμαχίας” Ρωσίας-Τουρκίας-Ιράν (ορθόδοξων χριστιανών και ισλαμιστών: σουνιτών και σιιτών).

Έτσι, στις παρούσες συνθήκες η μονοσήμαντη εξωτερική πολιτική εξ ανάγκης παραχωρεί τη θέση της σε μια περίπλοκη και πολυσήμαντη με ιδιαιτερότητες πολιτική, η οποία επιβάλλει αναθεώρηση κατάλοιπων του παρελθόντος.

Περαιτέρω , πρόκριμα των πολιτικών στο επίπεδο και στο πλαίσιο του σύγχρονου νομικού και πολιτικού πολιτισμού δεν φαίνεται να είναι  η αυστηρή τήρηση των κανόνων της διεθνούς έννομης τάξης, με κυρίως προστατευόμενο έννομο αγαθό την αξία και αξιοπρέπεια του ανθρώπου, ειδικότερα απέναντι στον σκοταδισμό και στον οποιοδήποτε φονταμενταλισμό.

Αντιθέτως πρόκριμα των διεθνών σχέσεων  και κυρίως των Μητροπολιτικών χωρών είναι η εξυπηρέτηση συμφερόντων (κατά περίπτωση μάλιστα)  και η διανομή σφαιρών κυριαρχίας οικονομικών και γεωπολιτικών.  Σ´ αυτήν όμως την επιγραμματικώς προσδιοριζόμενη κατάσταση
Κυρίαρχη θέση έχουν οι ΗΠΑ και  η Ρωσία, δηλαδή η Ρωσική Ομοσπονδία.

Με τούτα τα δεδομένα, διερωτάται κανείς «τί» άραγε αλλάζει απο την ψυχροπολεμική στην μεταψυχροπολεμική εποχή ως προς τη «διανομή του κόσμου»  απο τις Υπερδυνάμεις των όπλων, γιατί περί αυτού πρόκειται. Σταθερά λοιπόν  έχουμε τα εξής.              

•   μια αναγκαία ιστορική αναφορά
Προυπήρχαν ασφαλώς  οι ΗΠΑ  όταν στις 30 Δεκεμβρίου 1922 σχηματίστηκε  (με την τότε οριστική της μορφή )η Ένωση των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ). Η ένωση αυτή αφορούσε την ενοποίηση της (τότε)  υφιστάμενης Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, με τις αντίστοιχες Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και της Υπερκαυκασίας.
 Παραλλήλως ήταν πάντοτε επι τάπητος τα  μόνιμα στρατηγικά συμφέροντα της Ρωσίας, που από το 1721 υπό την ηγεσία του Μεγάλου Πέτρου, εκτείνονταν από τις ακτές της Βαλτικής,  εξού λόγου ότι η νέα πρωτεύουσα του κράτους, ήταν η Αγία Πετρούπολη. Ειδικότερα, από την εποχή της βασιλείας της Μεγάλης Αικατερίνης (1762-1796), η Ρωσία βρέθηκε στο απόγειο της δύναμής της, ενώ η εποχή αυτή έμεινε στην ιστορία ως η εποχή του “Ρωσικού Διαφωτισμού”.
Υπ´όψιν , δε, ότι η Μεγάλη Αικατερίνη επέκτεινε τον πολιτικό έλεγχο της Ρωσίας στην Πολωνο-Λιθουανική Κοινοπολιτεία και ενσωμάτωσε το μεγαλύτερο μέρος εδαφών της μετά τον διαμελισμό ανάμεσα στη Ρωσία, την Πρωσία και την Αυστρία, οπότε τα σύνορα της Ρωσίας έφτασαν στην Κεντρική Ευρώπη.
Όταν δε ο Τσάρος Αλέξανδρος ο Α’ (1801-1825) απέσπασε τη Φινλανδία από το Βασίλειο της Σουηδίας το 1809, και τη Βεσσαραβία από τους Τούρκους το 1812, οι Ρώσοι αποίκισαν ακόμη και την Αλάσκα στη Βόρεια Αμερική και δημιούργησαν εγκαταστάσεις έως και την Καλιφόρνια!

• ο Λένιν γράφει για τη διανομή του κόσμου απο το 1916
Ιδού γιατί στο Συνέδριο της Βιέννης η Ρωσία, εκπροσωπούμενη από τον Τσάρο Αλέξανδρο τον Α’, καθόρισε τον “Χάρτη της Ευρώπης” για τα επόμενα χρόνια, πράγμα που γνώριζε πολύ καλά ο Λένιν αναφερόμενος στη διανομή του κόσμου , στο έργο του για τον ιμπεριαλισμό-ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού (Ζυρίχη1916).

Το ίδιο ,άλλωστε, έπραξε και ο Στάλιν όταν έδωσε στον Τσόρτσιλ το «χαρτάκι διανομής» του «μεταπολεμικού κόσμου»! ( υπ´όψιν οτι με το προαναφερόμενο έργο του,  ο Λένιν κατέγραφε την παγκοσμιοποίηση της εποχής και τη διανομή του τότε κόσμου). Ας επανέλθουμε όμως στην ιστορικότητα της εποχής που αναφερόμαστε.
Για να ορθοτομούμε τον λόγο της αλήθειας, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (1941-1945), η τότε Σοβιετική Ένωση προσέφερε στον βωμό της νίκης του πολέμου το 1/3 του συνόλου των θυμάτων της παγκόσμιας  αυτής σφαγής , με περίπου 16 εκατομμύρια νεκρούς. Ιστορικό δεδομένο είναι, δε, ότι η λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έφερε τον λεγόμενο “Κόκκινο Στρατό” στο “κέντρο της Ευρώπης”, διαμοιράζοντας την ηπειρωτική Ευρώπη σε Ανατολική και Δυτική - αν και το (τότε) μοίρασμα ήταν ήδη συμπεφωνημένο.

Οι Αμερικανοί γνώστες των Ρωσικών δυνατοτήτων, και εφόσον η Μεγάλη Βρετανία δεν ήταν πλέον «Μεγάλη», αποφάσισαν εκείνοι να υπερβούν τον Ατλαντικό, να αποβιβαστούν στη Νορμανδία και  να καταστρέψουν Χιροσίμα και Ναγκασάκι, για να δηλώσουν παρουσία στη «Νέα Διανομή του Κόσμου».

Αυτή η διανομή, που αφορούσε  συμμάχους, είχε  ως αιτία αλλά και συνέπεια σοβαρή αντιπαλότητα, που  διαμόρφωσε την περίοδο του λεγόμενου “Ψυχρού Πολέμου”, και  παρά που οι νικητές σύμμαχοι Αμερικανοί και Σοβιετικοί μοίρασαν τον κόσμο, πριν τη λήξη του πολέμου... Την  αντιπαλότητα αυτή επένδυσαν και «ιδεολογικοπολιτικά» ζητήματα που αφορούσαν δύο  διαφορετικούς κόσμους ιδεών...
Οι μετέπειτα εξελίξεις στον χώρο της τέως ΕΣΣΔ δημιούργησαν “νέες” καταστάσεις. Η παραίτηση του προέδρου Γιέλτσιν στις 31 Δεκεμβρίου 1999 ανέδειξε ένα ικανότατο πολιτικό, τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος, αφού επέφερε αποφασιστικό πλήγμα στους Τσετσένους αυτονομιστές, συνέβαλε αποφασιστικώς στο να επανέλθει στο προσκήνιο η Ρωσία ως μία εκ των δύο βασικών Υπερδυνάμεων, ενω τα αμιγώς «ιδεολογικά ζητήματα» είναι πλέον απολύτως αδιάφορα για να διχάζουν!..

Έτσι η Ρωσία κατέστη  και πάλι ο ένας εκ των δύο κύριων πόλων της λεγόμενης “νεοψυχροπολεμικής εποχής”, που ωστόσο  αν και έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνα που αφορούσαν τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εν τούτοις το μοίρασμα του κόσμου,  και οι σφαίρες (κατά τον γράφοντα επιβουλής) επιρροής,είναι και πάλι δεδομένες και προαποφασισμένες. Ηδη δε επιβεβαιώνονται στο «ΣΥΡΙΑΚΟ-ΚΟΥΡΔΙΚΟ» και αναμένεται ευρύτερα  να επιβεβαιωθούν και ως  προς την ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ, στο «ζήτημα» της οποίας υπάγεται σε δεύτερο χρόνο  και το ΚΥΠΡΙΑΚΟ.
Παρα δε που η διάλυση της ΕΣΣΔ είχε ως συνέπεια το σχίσμα δημοκρατιών απο τη Μόσχα και  την ένταξή τους ακόμη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά ταύτα  δεν φαίνεται στο «παιχνίδι»  της «διανομής»  να συμμετέχει ευθέως   η Ευρώπη, με πρόταγμα τη Γερμανία.  Τα... «αφεντικά» για τη διανομή του κόσμου  είναι άλλα! Και μάλιστα δρώντα απο κοινού, όπως συνέβη με το veto  των ΗΠΑ και Ρωσίας λίαν προσφάτως στον ΟΗΕ , για  το «Συριακό-Κουρδικό».

 Έτσι από το «ιδεολογικοπολιτικό πεδίο» αντιπαραθέσεων μεταξύ  του λεγόμενου κομμουνισμού , με το λεγόμενο ελεύθερο κόσμο και αντιστρόφως,  τα πράγματα μετατέθηκαν αμιγώς στη διανομή των αγορών, υπό την ευρύτερη έννοια του καπιταλισμού και μάλιστα σε επίπεδο ιμπεριαλισμού.  
Περαιτέρω διαμορφώθηκαν σε νομικοπολιτικό πεδίο  και νέες συνθήκες που αφορούν Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες και συναφώς αξιοποίηση του «φυσικού πλούτου» , μέσω σύγκρουσης συμφερόντων...Αν και το ζήτημα επ´αυτού θέλει πολύ συζήτηση για τη σχέση δαπάνης-οφέλους και προστασίας του περιβάλλοντος, εαν υποτεθεί οτι υπάρχει αντικείμενο...πράγμα που ουσιωδώς αμφισβητεί ο γράφων... Μη λησμονούμε τον ανύπαρκτο «θησαυρό» του Αιγαίου  που μας «βασανίζει» απο το 1974...

*Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC-EU).

google news icon

Ακολουθήστε το ekriti.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για την Κρήτη και όχι μόνο.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ράδιο Κρήτη © | 2013 -2024 ekriti.gr Όροι Χρήσης | Ταυτότητα Designed by Cloudevo, developed by Pixelthis