Τα 40 χρόνια της Μεταπολίτευσης, άρθρο του Μιχ. Σταυρακάκη

Η τεσσαρακοστή επέτειος γέννησης της Γ΄  Ελληνικής Δημοκρατίας συμπίπτει με το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου 1974-2014.

Κατά τη διάρκεια αυτής, συνέβησαν πολλά συγκλονιστικά γεγονότα που σημάδεψαν τη νεώτερη ιστορία της χώρας και που θα επηρεάσουν για πολλές δεκαετίες τη πορεία του τόπου και τη μοίρα των μελλοντικών γενεών.

Παρότι η Μεταπολίτευση ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς , με ένα μεγάλο και ελπιδοφόρο πολιτειακό γεγονός , την απαλλαγή από το βασιλικό θεσμό με το δημοψήφισμα του 1975 και που ο λαός δέχτηκε με ξέφρενο ενθουσιασμό, γρήγορα οι πάντες απογοητεύτηκαν όταν διαπίστωσαν ότι ο βασιλιάς μπορεί να έφυγε αλλά έμεινε η βασιλική νοοτροπία σε ορισμένους << πολιτικούς οίκους >> του παρελθόντος.

Αυτοί αφού δημιούργησαν νέα κόμματα, με τα δήθεν οράματα του κοινωνικού φιλελευθερισμού και του δημοκρατικού σοσιαλισμού από τα πολιτικά υπολείμματα της προχουντικής περιόδου , ψήφισαν ένα Σύνταγμα , κομμένο και ραμμένο στο μέτρο του αυταρχισμού των , δημιούργησαν ένα υδροκέφαλο αντιπαραγωγικό διεφθαρμένο  διαπλεκόμενο κράτος, από τους κομματικούς τους μισθοφόρους, με τελικό αποτέλεσμα το σημερινό πολιτικό κατάντημα .

Στα εθνικά θέματα η περίοδος αυτή χαρακτηρίστηκε από τη στρατηγική της <<εθνικής αδρανείας >> και τη τακτική των << συνεχών υποχωρήσεων >> .

Παρακολουθήσαμε τον Αύγουστο του 1974 τον Ατίλλα ΙΙ να καταλαμβάνει το 36% της Κύπρου , αδύναμοι να παρέμβουμε , κάναμε κινήσεις πανικού που εξέθεσαν διεθνώς τη χώρα , < μπαινοβγαίνοντας > στο ΝΑΤΟ το 1975-1977, δεχτήκαμε με χλιαρές διαμαρτυρίες τη δημιουργία του ψευδοκράτους του Ντεκτάς το 1983, ενώ μπορούσαμε να παρέμβουμε αποφασιστικά σαν εγγυήτρια δύναμη, εγκαταλείψαμε τις έρευνες πετρελαίου στο Αιγαίο μετά το Νταβός το 1987,  ήραμε το <<εμπόλεμο >> με την Αλβανία το 1988 χωρίς να διασφαλίσουμε τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας, αναγνωρίσαμε κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο μετά τα Ίμια  1996, Μαδρίτη 1997, Ελσίνκι 1999.

Ευτυχώς που ο Τάσος Παπαδόπουλος αντιστάθηκε στο σχέδιο Ανάν το 2004 και έσωσε τη τιμή του ελληνισμού.

Τελευταία παρακολουθούμε έκπληκτοι μια μικρή γειτονική χώρα , τα Σκόπια, να εγείρει ιστορικά και κυριαρχικά δικαιώματα σε ένα καθαρά Ελληνικό χώρο, χωρίς να παίρνει την αποφασιστική απάντηση, όπως επίσης τη τυπική απάντηση του Υπ. Εξωτερικών  στις προκλητικές  δηλώσεις Ερντογάν,  για τη μη ύπαρξη Κυπριακής Δημοκρατίας.

Τα τελευταία 5 χρόνια, κόμματα και κυβερνήσεις ασχολούνται με το πώς θα κάνουν φίλους 10 εκατομμύρια Ισραηλίτες , αδιαφορώντας για τη πατροπαράδοτη φιλία της χώρας με 200 εκατομμύρια Άραβες.

Η σπάταλη, τυχοδιωκτική, απρογραμμάτιστη , οικονομική πολιτική, που ακολουθήθηκε κατά το μεγαλύτερο διάστημα της μεταπολίτευσης , οδήγησε στην οικονομική καταστροφή του σήμερα.

Το 1974 το κράτος, δε χρωστούσε δραχμή, το 1981 χρονιά εισόδου της Ελλάδας στην ΕΟΚ, η χώρα είχε εξωτερικό χρέος 24% του ΑΕΠ.   Μετά το 1981 – εξαιρουμένων των δανείων – εισέρευσαν υπό μορφή  προγραμμάτων στήριξης κοινοτικών πλαισίων, επιδοτήσεων, πάνω από 200 δις. Ευρώ μέχρι σήμερα και η χώρα στερείται ακόμα βασικών υποδομών, λιμανιών , αεροδρόμιων, δρόμων κλπ.

Μετά την ένταξη στην ΟΝΕ το 2001, η χώρα υιοθέτησε το δανειστικό πρότυπο προκειμένου να συντηρήσει ένα άκρατο καταναλωτισμό και μια επίπλαστη ευημερία, με αποτέλεσμα να μπει στο δρόμο των συνεχών ελλειμμάτων και τελικά να καταλήξει στη σημερινή συγκεκαλυμμένη χρεοκοπία.

Σήμερα το κατά κεφαλήν εισόδημα του Έλληνα σε σχέση με αυτό το Γάλλου και Γερμανού είναι στο ίδιο επίπεδο του 1974.

Ο σύντομος αυτός απολογισμός της περιόδου 1974-1014  οδηγεί στο ασφαλές συμπέρασμα ότι η μεταπολίτευση ανήκει στην ιστορία και μια καινούργια περίοδος ξεκινά  για την Ελλάδα.

Ο Ελληνισμός πρέπει να βαδίσει στο δρόμο των  πεπρωμένων του χωρίς να υποταχθεί στους οικονομικούς σταυροφόρους της Δύσης, ούτε στις επίβουλες διαθέσεις της Ανατολής.

                                                                  ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ

                                                                          Πολιτικός Μηχανικός