Όχι άλλα ψέμματα, όχι άλλα λάθη! της Εύας Καπελλάκη Κοντού

Έχουν κατακλύσει τα τηλεοπτικά πάνελ φιγούρες γνωστές και άγνωστες, περαστικές φιγούρες από του χρόνου και της ιστορίας τις πολύπαθες σελίδες. Η φωνή κάποιων (ευτυχώς όχι πολλών), δεν είναι μεστός πολιτικός λόγος ως φαίνεται, αλλά νιαουρίσματα λες κι εκλιπαρούν για μια θέση, για ένα κομμάτι ψωμί, μια σίγουρη δουλειά και κυρίως μια ταυτότητα για την κοινωνία. Σκέτη παραφωνία στην όλη φιλότιμη προσπάθεια των υποψηφίων. Παρελαύνουν  από το μετερίζι  που πρεσβεύουν ή μάλλον υποδύονται ότι το κάνουν, για να έχουν μια δικαιολογία για τον εαυτό τους και για τα παιδιά τους.

Εκείνοι που δε γνωρίζουν ακόμα το σαθρό πολιτικό σύστημα, μπερδεύουν τα λόγια τους εντελώς ανίδεοι για το τι κάνουν και πολύ περισσότερο δεν προσποιούνται ούτε καν ότι θα μάθουν ή θα ενημερωθούν για τα κακώς κείμενα επομένως να τα διορθώσουν άμα της λήψης του χρίσματος.  Με περισσό θράσος τις περισσότερες φορές, απευθύνονται στη συντονίστρια του πολιτικού διαλόγου για να ζητήσουν «τηλεοπτική προστασία» από τους πιο έμπειρους, στο παιχνίδι των χειρισμών των πολιτικών αντιπάλων.

Κι εγώ που αποφάσισα επιτέλους να δω και να ενημερωθώ για το τι πρόκειται να γίνει την επόμενη ημέρα των εκλογών, ακούω τραυλίσματα, συρμένα λόγια, τεντωμένα φωνήεντα κι ένα αδικαιολόγητο εκνευρισμό από τους αναρριχόμενους καιροσκόπους οι οποίοι μη δυνάμενοι προφανώς να βρουν κάποια δουλειά στα μέτρα τους, θεωρούν διέξοδο και ανακούφιση τις εκλογές. Δεν λαμβάνουν καν υπόψη τους τον παράγοντα πολίτη, δηλαδή ότι πρέπει να υπηρετούν το συμφέρον της πόλης και του πολίτη, φαίνονται άγνωστες λέξεις στους συνδαιτυμόνες του τηλεοπτικού διαλόγου.

 Δύσκολα τα πράγματα σκέφτομαι! Εκκρεμούν τόσα οδικά έργα… από την εποχή του παππού μου, ο δρόμος προς τη Μεσσαρά επί παραδείγματι, το οδικό δίκτυο της πόλης, ο παραλιακός που για κάποιο λόγο σημειώνονται τα περισσότερα τροχαία κι από την άλλη ακούω να ψελλίζουν θυμωμένα για ένα Ηράκλειο υπέροχο, για μια όμορφη και έξυπνη πόλη… Από πού ορμώμενοι δεν ξέρω, δεν έχω λάβει καμία απάντηση πειστική για το θέμα, προφανώς γιατί το Ηράκλειο είναι μια πολύπαθη πόλη με αυθαίρετα κτίσματα, με κακούς δρόμους γεμάτους λακκούβες, με παιδικές χαρές - σκέτα ερείπια - χωρίς επίβλεψη και φυσικά είναι μια πόλη που έχει μάθει πλέον να κρατά το στόμα της ηχηρά κλειστό, ίσως γι’ αυτό να λέγεται «έξυπνη».

Κατά τα άλλα έχουμε τουριστική κίνηση στη πόλη μας και όλοι είμαστε υπερήφανοι γι αυτό… Θα ξεναγήσουμε λοιπόν τους ανυποψίαστους τουρίστες στ’ αξιοθέατα για να δουν τα συσσωρευμένα σπασμένα αγαλματίδια μαζί με επιγραφές και άλλα τινά, στο χώρο απέναντι από το αρχαιολογικό μουσείο στην οδό Μποφώρ. Μετά θα τους προσφέρουμε λίγο ελληνικό καφέ, έτσι για να δοκιμάσουν, στα καφέ της πλατείας Ελευθερίας έναντι του ποσού των 2,5 ευρώ! Θα τους δείξουμε το άγαλμα του Βενιζέλου κι εκείνοι θα μας πουν ότι είναι ο Λένιν, για δε το Καζαντζάκη δε μιλάμε, αυτός ο παγκόσμιος αριστοτέχνης του λόγου είναι παντελώς άγνωστος, αν και περνάμε συχνά  μπροστά από την προτομή του! Δε θέλω να είμαι απαισιόδοξη θέλω να ελπίζω, θέλω ελεύθερα η σκέψη μου να ταξιδεύει σε σκηνικά  αλλαγής και προόδου αλλά ακούγοντας ορισμένους από τους υποψήφιους - εκπροσώπους του λαού - γκρεμίζομαι από το ρόζ συννεφάκι μου και μαζί μου γκρεμίζονται και τα όνειρά μου, εκείνα που μπορώ να κάνω μέσα στο ομιχλώδες τοπίο.

Και μετά αναρωτιέμαι, πού καιρός για να μιλήσουμε για την προστασία της Μεσογείου από τον εφιάλτη των χημικών και της υδρόλυσης στη γειτονιά μας!

Εύα Καπελλάκη - Κοντού