Επαγγελματικοί προσανατολισμοί ...

“Αφού μου αρέσει να γαζώνω στη ραπτομηχανή και να στενεύω τα ρούχα της μαμάς μου, γιατί όλοι μου λένε να γίνω γιατρός;”

Εύλογο το ερώτημα της μικρούλας πρωταγωνίστριας της διαφήμισης.

Ως από μηχανής θεός έρχεται στο καπάκι η λύση από το κράτος, που παρέχει σπουδές μοδιστρικής και ενισχύει το ερώτημα: Γιατί;

Σα δε ντρέπεστε, γονείς και περιβάλλον της μικρής, να θέλετε να τη στείλετε στο πανεπιστήμιο. Στα 12 της, τόσο την κόβω, έχει την κρίση να αποφασίσει μόνη της, ότι η ανώτατη μόρφωση, με την παιδεία που τη συνοδεύει, είναι άχρηστη εμπρός στη δεξιότητα να μάθει να στενεύει ρούχα. Αυτά τα ρούχα που αγοράσατε  την εποχή που είχατε να τρώτε και που τώρα σας έρχονται σαν τσουβάλια πάνω σας.

Πού πας, κυρά μου, στη διαδήλωση, με ρούχα που σου έρχονται τόσο φαρδιά, που λες και είναι της μακαρίτισσας;

Τόσο λάιφ στάιλ σε περιοδικά και τηλεοράσεις δε σου έμαθε τίποτα; Το παν είναι η εμφάνιση. Ατέλειωτες εργατοώρες στους Χόντους πέρασες, την κάρτα τη γέμισες κρέμμες, μάσκες, βαφές, κολλητά νύχια με γαλλικό μανικιούρ και στρασάκια, τσάντες, ζώνες, καπέλα. Πού πας τώρα ντυμένη με τα παλιά, φαρδιά σου ρούχα;

Μόνη λύση να ενθαρρύνεις τη θυγατέρα σου να γίνει μοδίστρα και όχι γιατρός. Άλλωστε, τι να σου κάνει ένας γιατρός στην οικογένεια έτσι νέτος σκέτος; Νομίζεις ότι θα τη γλιτώσεις αν αρρωστήσεις; Στο σπίτι ιατρικές πράξεις δε γίνονται. Στα νοσοκομεία δεν θα έχεις πρόσβαση. Φάρμακα δεν θα υπάρχουν κι αν υπάρχουν δε θα μπορείς να τα αγοράσεις. Τι τον θέλεις τον γιατρό και μάλιστα μέσα στο ίδιο σου το σπίτι;

Κι αν σου πέρασε η ύπουλη ιδέα να σπουδάσει γιατρός κι ύστερα να φύγει στο εξωτερικό, τη στιγμή που η χώρα μας έχει τόσο μεγάλη ανάγκη από μοδίστρες, ε, τότε είσαι εχθρός του κράτους. Εθνικός μειοδότης είσαι. Που κατηγορείς τις κυβερνήσεις ότι σε πούλησαν κι ύστερα εσύ η ίδια προσπαθείς με χθόνιο τρόπο να αποδυναμώσεις τον ιστό της πατρίδας, να μην υπάρχει κανένας να δουλέψει για να αναπληρωθούν τα κλεμμένα. Πας καλά, κυρά μου; Η κόρη σου θα παίρνει 5 ευρώ ανά στένεμα, από τα οποία το κράτος θα παίρνει τα 3, με τα υπόλοιπα 2 δε θα μπορεί να ζήσει, θα πεθάνει νεώτατη και θα επωφεληθεί το ταμείο της τη σύνταξη που θα έπαιρνε κι έτσι θα μπορεί να καλυφθεί η τρύπα που δημιούργησαν οι διορισμένες διοικήσεις των κλεφτών. Για εσχάτη προδοσία θα πας, κυρά μου.

Χώρια που αν η κόρη σου σπουδάσει μοδίστρα το κράτος δεν θα έχει την υποχρέωση να της παράσχει ανώτατη παιδεία, άρα λιγότερα πανεπιστήμια και καθηγητές. Απλή λογιστική. Και μη μου πεις ότι εσύ τόσα χρόνια πλήρωνες φόρους για να έχουν τα παιδιά σου ένα καλύτερο μέλλον γιατί τότε θα σε διαβεβαιώσω ότι το μέλλον που ονειρεύτηκες γι αυτά έκανε φτερά μαζί με τους φόρους σου.

Το καλύτερο με τη μοδιστρική είναι ότι η κόρη σου δεν θα καταφέρει να έχει πρόσβαση σε γνώσεις που θα τη γεμίσουν με ανατρεπτικές ιδέες. Θα μάθει να ζει σκυμμένη στο ρούχο που επιδιορθώνει. Θα κρατηθεί μακριά από κακές, φιλελεύθερες παρέες. Θα μάθει να είναι σιωπηλή και να επικεντρώνεται στο στόχο της, που είναι η βελόνα.

Δεν θα χρειαστεί χρηματοδότηση για εξοπλισμό ιατρείου κι ένα δάνειο για αγορά ραπτομηχανής θα είναι ελάχιστα επισφαλές για την τράπεζα που θα της το χορηγήσει.

Εκτός όλων αυτών, όλο και κάποιος αδυνατισμένος νεαρός εργάτης των 300 ευρώ θα μπει στο μοδιστράδικο για να του στενέψει τη φόρμα εργασίας. Κι εκεί που θα του βάζει την καρφίτσα στον καβάλο μπορεί να γεννηθεί ένας έρωτας με κατάληξη το γάμο. Θα φτιάξουν τότε μια ωραία, εργατική και σιωπηλή οικογένεια, που θα συνεισφέρει στην πληγωμένη έως νεκρή οικονομία μας.

Για όλα έχει λύσεις το κράτος, κυρά μου. Άκου “όλοι μου λένε να γίνω γιατρός”!!!!

Όταν ο επαγγελματικός προσανατολισμός αποκτά διαστάσεις σεναρίου επιστημονικής φαντασίας για ένα μέλλον σιωπηλών και σκυφτών ανθρώπων.

της Γεωργίας Καρβουνάκη