Παιχνίδια οικονομιών ...

Το στοίχημα είναι ποιος θα επικρατήσει. Το έπαθλο, η κυριαρχία στον πλανήτη. Τα όπλα, μόνο ένα : η οικονομία!

            Σ’ αυτό το γαϊτανάκι συμφερόντων, είναι εγκλωβισμένα όλα τα κράτη. Κυρίαρχοι παίχτες –με φιλοδοξίες για επικράτηση- οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα και η Ευρωπαϊκή Ένωση (βλέπε Γερμανία).

            Το παιχνίδι είναι σκληρό και ανελέητο, παντού: διπλωματία, εκβιασμοί, συμφέροντα. Όλα εναλλάσσονται αστραπιαία, με στόχο να κερδηθούν οι εντυπώσεις.

            Τα πρόσφατα γεγονότα της Ουκρανίας, με αποκορύφωμα τις κυρώσεις (από ΗΠΑ και Ε.Ε.) κατά της Ρωσίας αλλά και η απάντηση, με το εμπάργκο στα γεωργικά προϊόντα από την Ε.Ε.  που επέβαλε αυτή, επιβεβαιώνουν όσα εκτυλίσσονται στον κόσμο.

            Σ’ αυτόν τον πόλεμο εντυπώσεων, οι γνωστές ιδεολογίες με βάση την οικονομία, άρχισαν , από καιρό, ν’ αλλοιώνονται. Τώρα κυριαρχεί μόνο το συμφέρον και γύρω απ’ αυτό κινούνται τα πάντα. Οι μεγάλοι παίχτες, που προαναφέραμε τα εξουσιάζουν όλα: από το ποιος θα γίνει πρωθυπουργός σ’ ένα κράτος μέχρι και ποιος θα τον διαδεχτεί.

            Παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Θα σας παραθέσουμε δύο , που αφορούν τη χώρα μας .

1. Το 2010 όταν το χρέος της Ελλάδος ήταν 260 δις ευρώ (125% του ΑΕΠ) , η Κίνα (όπως φημολογείται) πρότεινε στον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, να αναλάβει την εξόφληση του χρέους της χώρας και σε αντάλλαγμα να της παραχωρηθεί για 50 χρόνια , η εκμετάλλευση 5 λιμανιών : Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Ηρακλείου , Πατρών και Καβάλας (μετά τα 50 χρόνια η Κίνα θα πλήρωνε ενοίκιο για τη χρήση των λιμανιών.) Παράλληλα, η Κίνα θα αναλάμβανε την κατασκευή νέων μεγάλων οδικών έργων, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της , για την μετακίνηση μεγάλων φορτηγών και κοντέινερ. Με τη συμφωνία αυτή, η Κίνα ήθελε να κάνει την Ελλάδα διαμετακομιστικό κόμβο εισόδου της, στην Ευρώπη. Ο τότε πρωθυπουργός (με το τεράστιο πολιτικό μυαλό του) συμβουλεύτηκε τον (θυμάστε;) Στρος Καν, ο οποίος (φυσικά) τον απέτρεψε απ’ αυτή τη συμφωνία και τον οδήγησε στο ΔΝΤ (με τα γνωστά αποτελέσματα).
2. Το 2010 επίσης (όπως φημολογείται), η Νορβηγία πρότεινε στον τότε πρωθυπουργό (τρομάρα του) Γιώργο Παπανδρέου, να πληρώσει το χρέος της χώρας μας (όπως προαναφέραμε ήταν 260 δις ευρώ) και σε αντάλλαγμα να κάναμε μαζί της εμπορική συμφωνία για την εξόρυξη του πετρελαίου και του φυσικού αερίου που διαθέτουμε. Η πρόταση, περιελάμβανε τα χρήματα που θα μας έδινε η Νορβηγία να ήταν με επιτόκιο 1% και η ίδια –έναντι του χρέους- να κρατούσε το 30% του πετρελαίου που θα προέκυπτε από την εξόρυξη. Το υπόλοιπο 70% να το εκμεταλλευόταν η Ελλάδα. Ο μέγιστος Γιώργος Παπανδρέου μετέφερε την πρόταση αυτή στους "κηδεμόνες" του (Ομπάμα, Μέρκελ) οι οποίοι τον απέτρεψαν απ’ αυτή τη συμφωνία (και πάλι με τα γνωστά αποτελέσματα). Φυσικά και οι ΗΠΑ  και η Γερμανία θέλουν για δικό τους όφελος το δικό μας πετρέλαιο και φυσικό αέριο.

Τα δύο παραπάνω παραδείγματα φανερώνουν, τι παιχνίδια παίζονται και ποιοι αποφασίζουν για τις τύχες των Λαών.

Η Ελλάδα πλήρωσε κι εξακολουθεί να πληρώνει , με βαρύ τίμημα, την εξάρτησή της από ξένα κέντρα εξουσίας. Και μάλλον δεν πρόκειται ποτέ ν’ απεμπλακεί από αυτά. Για να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει πρώτα να βρει ευπατρίδες πολιτικούς με γερά «κότσια» που να λένε και το όχι στον κάθε Ομπάμα και την κάθε Μέρκελ. Πράγμα, μάλλον δύσκολο.

            Η Ελλάδα διαθέτει μοναδικές φυσικές ομορφιές και μεγάλες ποσότητες σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Οι Έλληνες με έξυπνους ευπατρίδες πολιτικούς και σωστή διαχείριση των φυσικών πόρων της χώρας, θα είχαμε –ίσως- την καλύτερη ποιότητα ζωής απ’ όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Η μοναδική ηλιοφάνεια της χώρας μας και ο αέρας στα βουνά της , ευνοούν την παραγωγή ενέργειας (φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες κλπ) με κάθε μορφή ΑΠΕ. Οι παραλίες και το κλίμα μας , ευνοούν τον τουρισμό όλο το χρόνο. Με νέες υποδομές , οι τουρίστες μπορεί να υπερδιπλασιαστούν, μαζί και τα έσοδα από τον τουρισμό.

Παρ’ όλα τα παραπάνω (που οι Έλληνες θα ζούσαμε ζωή χαρισάμενη) σήμερα είμαστε μια φτωχοποιημένη χώρα. Έτσι θέλουν να είμαστε αυτοί που μας εξουσιάζουν. Για να μας πάρουν «για ένα κομμάτι ψωμί» τον πλούτο μας και τις ομορφιές μας. Και –δυστυχώς- στην προσπάθειά τους αυτή , βρίσκουν συνεργούς Έλληνες πολιτικούς όπως τον Κώστα Σημίτη, τον Κώστα Καραμανλή (αυτός ψάχτηκε και με τους Ρώσους αλλά τον έφαγαν) , τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Αντώνη Σαμαρά, τον Λουκά Παπαδήμο, τον Ευάγγελο Βενιζέλο, τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, τον Γιώργο Αλογοσκούφη, τον Γιάννη Στουρνάρα και άλλους πολλούς που δεν νοιάζονται για τίποτα άλλο από το πώς θα είναι στην εξουσία (από οποιοδήποτε θέση).

Γι’ αυτούς όλους τα συναισθήματα που πρέπει να μας διακατέχουν είναι  : αηδία και περιφρόνηση…

Βασίλης Σκουταράς