Ηράκλειο - Νίκος Καζαντζάκης: Σαν σήμερα κηδεύεται στον προμαχώνα Μαρτινέγκο (βίντεο)

Τον Ιούνιο του 1957 ο Νίκος Καζαντζάκης, έπειτα από ένα ταξίδι στην Κίνα, ως προσκεκλημένος της κυβέρνησης της χώρας, επέστρεψε με την υγεία του κλονισμένη από λευχαιμία (ή ασιατική γρίπη κατά μία άλλη εκδοχή). Πέθανε στις 26 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς σε ηλικία 74 ετών.

Η σορός του μεταφέρθηκε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Η σύζυγός του, Ελένη Καζαντζάκη, ζήτησε από την Εκκλησία της Ελλάδος να τεθεί η σορός σε λαϊκό προσκύνημα, αλλά ο τότε αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Θεόκλητος αρνήθηκε, καθότι ο λογοτέχνης κρίθηκε ως ιερόσυλος, με βάση αποσπάσματα από τον «Kαπετάν Mιχάλη» και τον «Τελευταίο Πειρασμό», στο σύνολο του έργου.

Αποτέλεσμα ήταν η σορός του Καζαντζάκη να παραμείνει στο νεκρικό θάλαμο του Α΄ νεκροταφείου Αθηνών, απόντος και του ιερέα. Οι προσπάθειες που κατέβαλαν ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο κυβερνητικός επίτροπος Θ. Σπεράντζας, φίλοι και οι δύο του Καζαντζάκη, να μείνει η σορός του σε ναό της Αθήνας μέχρι την αναχώρησή της για την Κρήτη, απέβησαν άκαρπες.

Δυστυχώς ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος δεν τόλμησε το αυτονόητο, φοβούμενος ίσως όχι αδίκως, και τις αντιδράσεις κάποιων ακραίων χριστιανικών ομάδων.

Έτσι, η σορός του συγγραφέα μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο. Στις 5 Νοεμβρίου έπειτα από μεγάλη λειτουργία στον Ναό του Αγίου Μηνά, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγενίου και 17 ακόμη ιερέων, έγινε η ταφή του Νίκου Καζαντζάκη, στην οποία όμως εκείνοι δεν συμμετείχαν κατόπιν απαγόρευσης του Αρχιεπισκόπου.

Η ταφή έγινε στην ντάπια Μαρτινέγκο, πάνω στα Βενετσάνικα τείχη.

Στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη χαράχθηκε, όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή: «Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Μίμης Φωτόπουλος: Ο κορυφαίος κωμικός και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης

Βασίλειος Τσαβαλιάρης: Ποιος ήταν ο πρώτος νεκρός του έπους του 1940

Ρέθυμνο: Ποιοι ήταν οι 4 Κρητικοί βρακοφόροι Άγιοι Μάρτυρες