"Επιτέλους ένας εραστής στο ελληνικό θέατρο"

"Παρουσιάστε όπλα. Επιτέλους, ένας εραστής στο ελληνικό θέατρο" Μ' αυτή τη φράση ο κριτικός του θεάτρου Αιμίλιος Χουρμούζιος, "ανακοίνωνε" το 1949, μέσω της εφημερίδας "Καθημερινή" την άνοδο στο σανίδι ενός μεγάλου ηθοποιού.

Ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ο μεγαλύτερος γόης της εποχής, με μια  άνευ προηγουμένου απήχηση στον γυναικείο πληθυσμό.

Στη γοητεία του είχε υποκύψει πρώτη η  Έλλη Λαμπέτη. Ο δεσμός τους, όμως, δεν κράτησε πολύ, καθώς ο Αλεξανδράκης προτίμησε να ακολουθήσει την Κατερίνα Ανδρεάδη σε μία περιοδεία  στο Σουδάν όπου γνώρισε την πρώτη του γυναίκα, Μαρτζ Βάλβη, με την οποία παντρεύτηκε λίγο αργότερα στην Αθήνα.  Ο γάμος τους κράτησε τρία χρόνια, όσο κι αυτός με την Κλοντ Σαμπαντού, μια πανέμορφη Γαλλίδα. 

 Το 1956 παντρεύτηκε την ηθοποιό Αλίκη Γεωργούλη  και ανέβασαν μαζί στο θέατρο «Γκλόρια» της Πλατείας Αμερικής, το «Πικνίκ», ενώ συμμετείχαν σε πορείες ειρήνης και δημοκρατικά συλλαλητήρια. Όμως, ύστερα από τέσσερα χρόνια χώρισαν.

Ο τέταρτος γάμος του ήταν με την Ελβετή Βερένα Γκάουερ. Στα πέντε χρόνια που κράτησε ο γάμος τους απέκτησαν δύο παιδιά.

Το 1969 γνώρισε τη Νόνικα Γαληνέα και την ερωτεύτηκε βαθιά. Παρότι αυτή η σχέση κράτησε 21 ολόκληρα χρόνια, δεν παντρεύτηκαν ποτέ.

Γιος του δικηγόρου από τη Μάνη Βάσια Αλεξανδράκη, ο Αλέκος Αλεξανδράκης γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1928 στην Αθήνα. Φοίτησε στα καλύτερα σχολεία της εποχής και μεγάλωσε σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία. Στα 16 του μπήκε στη Σχολή Δοκίμων, θέλοντας να γίνει αξιωματικός του Ναυτικού. Έπειτα από λίγο καιρό έδωσε εξετάσεις στο Βασιλικό Θέατρο και πέρασε πρώτος.

Ένα χρόνο μετά την επιτυχία της πρώτης του παράστασης, μπαίνει στη ζωή του ο Φίνος και του προτείνει να παίξει στον ελληνικό κινηματογράφο. Με δύο ταινίες, το "Εκείνες που δεν πρέπει να αγαπούν" και το "Δύο κόσμοι" μπαίνει στον κόσμο της Έβδομης Τέχνης, αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι του, από τη γοητεία του.

Εκτός από την ιδιότητα του θιασάρχη, που ξεκίνησε το 1956 και κράτησε τουλάχιστον 35 χρόνια, είχε σκηνοθετήσει θεατρικά έργα, αλλά και ταινίες, όπως το περίφημο "Συνοικία το όνειρο" το 1961 και τον Θρίαμβο έναν χρόνο νωρίτερα με τον Καρύδη-Φουκς.

Το 1994 ανέβασε με τη Μιμή Ντενίση τον Θείο Βάνια και δύο χρόνια αργότερα επιστρέφει στο Εθνικό. Τα τελευταία χρόνια, πριν αρρωστήσει, δίδασκε υποκριτική στο Εργαστήρι του Διαμαντόπουλου.

Στην τηλεόραση παίζει στον Παράξενο Ταξιδιώτη, τον Γιούγκερμαν και τους Μυστικούς Αρραβώνες.

Βραβεύτηκε για το ρόλο του στην ταινία Συνοικία το Όνειρο (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 1961).

Τιμήθηκε από δήμους για το σύνολο της καλλιτεχνικής του προσφοράς. Το 2001 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ.Στεφανόπουλος τού απένειμε τιμητική διάκριση για την προσφορά του στην τέχνη.

Στον κινηματογράφο πρωταγωνίστησε σε αμέτρητες ταινίες: Ο βαφτιστικός(Διασκευή της οπερέτας του Θ.Σακελλαρίδη), Το δόλωμα,

Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο,

Στέλλα, Το νησί των γενναίων,Ραντεβού στην Κέρκυρα, Δάκρυα για την Ηλέκτρα, Δεσποινίς Διευθυντής,

Όμορφες μέρες, Η κόμισσα της Κέρκυρας, Η Μαρία της σιωπής, Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο, Τα παιδιά της Χελιδόνας, και άπειρες ακόμα.

Εξάλλου, ερμήνευσε τους σημαντικότερους ρόλους του θεατρικού ρεπερτορίου. Μεταξύ των θεατρικών παραστάσεων, στις οποίες πρωταγωνίστησε και άφησαν εποχή είναι: Παράξενο Ιντερμέτζο, Ταξίδι της μέρας μέσα στην νύχτα, Ήταν όλοι τους παιδιά μου, Μαντάμ Μπάτερφλαϊ, Η γυναίκα με τα μαύρα, Τέσσερα δωμάτια με κήπο, Έγκλημα και τιμωρία, Τα μεγάλα χρόνια, Ο γλάρος.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δίδασκε, μαζί με το Βασίλη Διαμαντόπουλο, θέατρο στη θεατρική σχολή Ίασμος, δίπλα από το Πεδίο του Άρεος. Ο Αλέκος Αλεξανδράκης πέθανε στις 8 Νοεμβρίου του 2005, μετά από μακροχρόνια πάλη με τον καρκίνο, σε ηλικία 77 ετών.

 

πηγές: wikipedia, classic greek cinema