"Άγιε μου Γιώργη Μεθυστή": Το πανηγύρι με το πιο περίεργο κρητικό ... αντίδωρο

Τετάρτη απόγευμα. Την ώρα που οι τηλεπερσόνες ξεδίπλωναν στο γυαλί ιστορίες καθημερινής τρέλας. Κόντευε να με συνεπάρει ο .. πόνος του εν γένη πάσχοντος ανθρώπου, όταν τις σκέψεις μου διέκοψε ένα τηλεφώνημα.

- Ευτυχώς σε πέτυχα, ακούστηκε αγχωμένη η φωνή της φίλης μου. Δεν πιστεύω να ξέχασες τι είναι σήμερα; (Σιγή ιχθύος εγώ. Να κερδίσω χρόνο, σκέφτομαι).

- Λοιπόν; Θυμάσαι τι είναι σήμερα; (Ανατρέχω στις πιθανότητες. Τα γενέθλιά της, κάποια επέτειος που αγνοώ, κάποια πρεμιέρα που αγνοώ, κάποια εκδήλωση που αγνοώ, ουφ .. είναι τόσα πολλά που αγνοώ).

- Τι είναι σήμερα; λέω δειλά και ντροπιασμένα.

- Α φιλενάδα, πέρυσι άλλα μου 'λεγες. "Θα το θυμάμαι οπωσδήποτε" έλεγες. Τέλος πάντων, το πανηγύρι του χωριού μου είναι.

Το μυαλό μου πήγε αμέσως στις περσινές εικόνες. Άη Γιώργης ο Μεθυστής. Όσο να πεις εντυπωσιακό "παρατσούκλι" για Άγιο. Αλλά εδώ η λαϊκή σοφία συνταιριάζει αγιότητες και ανθρώπινα χούγια. Τρεις του Νοέμβρη. Η χαρά των "βαρελοφρόνων".

Οι νοικοκυραίοι της Κρήτης πρωτανοίγουν τα σφραγισμένα βαρέλια της νέας σοδειάς. Κρασί μυρωδάτο, σπονδή στον Άγιο τους.

 

Κι οι εκκλησιές του, τρεις όλες κι όλες. Στην Αυγενική, στο Σωκαρά και στη Ροδιά.

Βρεθήκαμε σε λίγη ώρα να ανηφορίζουμε το στενό και κακοτράχαλο δρομάκι. Ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα στεφάνωνε το ξωκκλήσι μας. Ο κόσμος λιγοστός.

Το κονάκι του Αγίου το ξόρισαν εδώ πάνω οι βοσκοί. Οι μάντρες με τα πρόβατα το γυροφέρνουν ακόμη. Και τονε θέλανε "μεθυστή" τον Άγιο τους. Να ταιριάζει στα χνώτα τους. Να ευλογάει το κρασί τους κάθε χρόνο στις 3 του Νοέμβρη, όπως το 'κανε παλιότερα ο "προκάτοχός" του, ο Διόνυσος, την πρώτη μέρα των Ανθεστηρίων. Η εκκλησία στολισμένη με σημαιάκια. Στο εσωτερικό της ίσα να χωρά ο παπάς, ο ψάλτης και κανά δύο ακόμη.

Μπαίνεις, ανάβεις κερί, ασπάζεσαι τον Άγιο, βγαίνεις. Απλά πράγματα.

 

Και σαν βγεις στο προαύλιο δεν έχει "αντίδωρο απ' του παπά το χέρι". Μόνο ένα πάγκο με κεραστές και λογής λογής κρασιά έχει. Και λίγα μέτρα πιο κει βλέπεις τις σούβλες να στριφογυρνούν ανήσυχες πλάι στις φωτιές με τα αντικρυστά κρέατα. Ιδίορρυθμος "άρτος" σε ιδιότυπο πανηγύρι!!!

Μεθυστής ο Άη Γιώργης, γιατί μέχρι να προχωρήσει λίγο η νύχτα δοκιμάζει όλα τα γιοματάρια των πιστών του. Και μετά βουτά και το οφτό με τα χέρια για να ξεγελάσει το μεθύσι του. Και μόλις χορτάσει πιάνει τη λύρα και ...τις μαντινάδες. 

Άγιε μου Γιώργη, μεθυστή, βλόγησε τη σοδειά μου
φάε και πιές και σίμωσε και φύλα τα παιδιά μου
Μα 'γω κρασί δεν έπινα. Εγώ το κοινωνούσα. 
Και εδά μεθώ και χαίρομαι κι όλο θα το βλογούσα.
Αρκεί να μου το τάξετε, σε τούτη δω τη σχόλη 
πως κάθε χρόνο θα 'ρχεστε, να μου το φέρνετ' όλοι.

(*Αφιερωμένο σ' όλους τους "μεθυστές" που επιμένουν ότι ... η ζωή είναι αλλού.)

Μ.Κορνάρου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

3 Νοεμβρίου: Η γιορτή του Άη Γιώργη του Μεθυστή!

Ο βίος και τα θαύματα του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου