Αυτό είναι το πιο εξαντλητικό αγώνισμα του στίβου - Ειδικός εξηγεί γιατί (βίντεο)

Τα 400 μέτρα, που συχνά θεωρούνται ως ένα από τα πιο εξαντλητικά αγωνίσματα του στίβου, αναδείχθηκαν πρόσφατα ως η πιο δύσκολη ατομική κούρσα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024.

Ο τελικός των 400 μέτρων ανδρών στο Παρίσι ανέδειξε την απόλυτη δυσκολία του αγωνίσματος, με τον Matt Hudson-Smith της ομάδας του Ηνωμένου Βασιλείου να εξασφαλίζει το ασημένιο μετάλλιο σε χρόνο 43,44 δευτερόλεπτα. Παρά την ισχυρή του επίδοση, ο Hudson-Smith ξεπεράστηκε οριακά από τον Quincy Hall των ΗΠΑ, ο οποίος πέρασε μπροστά στις τελευταίες στιγμές.

Quincy Hall 🇺🇸 won the 400 meters at the Paris Olympics Wednesday in a come back out of the turn into the final 100, taking gold from the fastest Olympic field ever. What a Comeback pic.twitter.com/gkGc9jSIlU

— The Specifications (@TheSpecificati1) August 7, 2024

Σε αντίθεση με τα 100 μέτρα, όπου οι αθλητές μπορούν να διατηρήσουν σχεδόν τη μέγιστη ταχύτητα για ολόκληρη την κούρσα, τα 400 μέτρα απαιτούν μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση των ενεργειακών συστημάτων που τα καθιστά εξαιρετικά απαιτητικά. Η επιστήμη παρέχει πληροφορίες σχετικά με το γιατί αυτός ο αγώνας συχνά περιγράφεται ως ο δυσκολότερος σε όλο τον αθλητισμό.

Σύμφωνα με το επιστημονικά τεκμηριωμένο κανάλι Outperform στο YouTube, η δυσκολία των 400 μέτρων μπορεί να αποδοθεί στους μηχανισμούς παραγωγής ενέργειας του σώματος και στον τρόπο με τον οποίο αυτοί προκαλούνται κατά τη διάρκεια του αγώνα.

1. Στην αρχή του αγώνα, οι αθλητές βασίζονται στα αναερόβια ενεργειακά τους συστήματα για μια σύντομη, έντονη έκρηξη ταχύτητας. Αυτή η αρχική φάση, η οποία καλύπτει τα πρώτα 50 μέτρα, τροφοδοτείται από την αποθηκευμένη ενέργεια στους μύες, επιτρέποντας στους σπρίντερ να επιταχύνουν γρήγορα.

2. Καθώς ο αγώνας εξελίσσεται πέρα από το αρχικό σπριντ, οι αθλητές μετατοπίζονται σε ρυθμό που είναι ελαφρώς κάτω από τη μέγιστη ταχύτητά τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, η οποία καλύπτει περίπου 150 μέτρα, το γαλακτικό οξύ αρχίζει να συσσωρεύεται στους μύες. Αυτή η συσσώρευση οδηγεί σε αυξημένη κόπωση και σημαντική πτώση της απόδοσης.

3. Στα τελευταία 100 μέτρα, το σώμα προσπαθεί να παράγει ενέργεια αναερόβια, αλλά η διαδικασία αυτή είναι πολύ πιο αργή και λιγότερο αποτελεσματική από ό,τι κατά τα πρώτα στάδια του αγώνα. Η ζήτηση ενέργειας υπερβαίνει την ικανότητα του σώματος να την παρέχει, με αποτέλεσμα να αγωνίζεται για τη διατήρηση της ταχύτητας.

4. Όταν αρχίζει η κόπωση, το σώμα προσπαθεί να μεταβεί στην αερόβια παραγωγή ενέργειας για να διατηρήσει την τελική ώθηση. Ωστόσο, η μετάβαση είναι συχνά ανεπαρκής για να εξουδετερώσει τη μυϊκή κόπωση, αφήνοντας τους αθλητές ανίκανους να αποδώσουν στην τελική ευθεία.

Το αποτέλεσμα είναι ένας αγώνας που απαιτεί όχι μόνο εξαιρετική ταχύτητα και αντοχή, αλλά και την ικανότητα να διαχειρίζονται αποτελεσματικά την παραγωγή ενέργειας και τη μυϊκή κόπωση. Οι αθλητές στα 400 μέτρα βιώνουν έναν μοναδικό συνδυασμό αναερόβιας και αερόβιας καταπόνησης που καθιστά το αγώνισμα ιδιαίτερα εξαντλητικό.

πηγή: gazetta.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τραγωδία σε αγώνα CrossFit στις ΗΠΑ: Αθλητής πνίγηκε αβοήθητος λίγο πριν τον τερματισμό

Θρήνος για τον 48χρονο που κατέληξε μετά το τσίμπημα καφέ αράχνης

Συγκλονίζει ο πατέρας του 45χρονου: «Δεν μπορούμε να το χωνέψουμε, έφυγε τσάμπα»