Όταν η Πρωταπριλιά χάνει το νόημά της ή "Πόση αλήθεια αντέχεις"

Ζώντας στην Ελλάδα των τελευταίων χρόνων είναι σαν να ζεις μία διαρκή Πρωταπριλιά, όπου όλα μοιάζουν πιθανά κι όλα συνάμα παραμένουν απίθανα. Εν τούτοις όμως συμβαίνουν.
Ξορκίζοντας την παρακμή της σύγχρονης Πρωταπριλιάς σκεφτήκαμε να την "κεράσουμε" ένα τραγούδι για ...αλήθειες. 
Έχει τίτλο "Πόση αλήθεια αντέχεις;" σε μουσική Γιάννη Κότσιρα, στίχους Διονύση Κωτσάκη και ερμηνεία της Ραλλίας Χρηστίδου :

Έχω ένα γκρίζο μυστικό μες στην ψυχή μου
κι ένα σημάδι στο κορμί μου από παιδί
μου παν απλά πως είναι έτσι η εποχή μου
και δεν υπάρχει στο ποτάμι επιστροφή

Μα όσα με ρίξανε στα γόνατα μου 'μάθαν
όσα δεν μπόρεσα ποτέ μου να μπορώ
να 'χω στο πλάι μου το γλάρο Ιωνάθαν
κι όταν ο άνεμος λυσσάει να γελώ

Κάποτε θα' ρθουν όσα έπρεπε να έρθουν
κάποτε μου 'παν "μια φορά κι ένα καιρό"
κι εγώ που αγάπησα αυτούς που περιμένουν
σ'ένα δικό μου παραμύθι τους κρατώ