Η ταινία "Πίσω από τους λόφους" στην Κινηματογραφική Λέσχη Αγ. Νικολάου

Την συναρπαστική ταινία «Πίσω από τους λόφους» από τη Ρουμανία, παρουσιάζει την Πέμπτη 3 Απριλίου στις 21:30 η Κινηματογραφική Λέσχη Αγίου Νικολάου. Είναι ένα έντονο κοινωνικό και πολιτικό δράμα που καταλήγει σε ηλεκτρισμένο θρίλερ, σε σκηνοθεσία του καταξιωμένου Κριστιάν Μουντζίου, ο οποίος καταφέρνει και με τη νέα του ταινία να σαρώσει και πάλι τα βραβεία στις Κάνες, (βραβείο σεναρίου και ερμηνείας για τις δυο πρωταγωνίστριες) και βραβείο κοινού στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Πρωταγωνιστούν: Κοσμίνα Στράταν, Κριστίνα Φλουτούρ, Βαλέριου Αντριούτα.

Με ένα έντονο κοινωνικό και πολιτικό δράμα που καταλήγει σε ηλεκτρισμένο θρίλερ, ο σκηνοθέτης του " 4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες", καταφέρνει και με τη νέα του ταινία να σαρώσει και πάλι τα βραβεία στις Κάνες, αποσπώντας βραβείο σεναρίου και ερμηνείας για τις δυο πρωταγωνίστριες. Εστιάζει στα σημερινά αδιέξοδα της πατρίδας του, επιλέγοντας να αφηγηθεί την αληθινή ιστορία ενός εξορκισμού που οδήγησε στο θάνατο μια νεαρή κοπέλα, σε ένα ορθόδοξο μοναστήρι, κοντά στο Βουκουρέστι.

Υπόθεση: Η Αλίνα και η Βοϊτσίτα γνωρίστηκαν μικρά παιδιά σε ορφανοτροφείο, μεγάλωσαν αχώριστες και ανέπτυξαν μία ιδιαίτερη σχέση. Η Αλίνα φεύγει μετανάστρια στην Γερμανία και μαζεύει χρήματα με όνειρα να χτίσει ένα σπίτι. ΄Ομως όταν επιστρέφει πληροφορείται ότι η Βοϊτσίτα (πάμφτωχη και εκδιωγμένη από κάθε σπίτι που την υιοθέτησε) έχει καταφύγει σε ένα απομακρυσμένο μοναστήρι. Της ζητά να αφήσει τη μονή και να φύγει μαζί της στη Γερμανία, αλλά εκείνη αρνείται, έχοντας βρει καταφύγιο στην πίστη. Η Αλίνα δεν μπορεί να κατανοήσει την απόφαση της φίλης της και όντας ήδη σε εύθραυστη ψυχολογική κατάσταση καταρρέει…

Ο έρωτας και η πίστη συγκρούονται τραγικά σε ένα αλληγορικό ψυχολογικό δράμα, σκηνοθετημένο τελετουργικά, αποστασιοποιημένα και με υποδειγματικό εσωτερικό ρυθμό. Η αλληγορία στήνεται πάνω στην καταγραφή μιας διαφορετικής σχέσης, όπως αυτή κορυφώνεται μέσα στο περιβάλλον του μοναστηριού. Και μέσα από αυτήν την αλληγορία εξετάζει διεισδυτικά την καθυστερημένη σημερινή ρουμανική και γενικότερα βαλκανική κοινωνία.

Όπως δήλωσε ο ίδιος ο σκηνοθέτης το «Πίσω από τους λόφους» είναι αρχικά μια ταινία για την αγάπη και την ελεύθερη βούληση. Κυρίως για το πως η αγάπη μπορεί να μετατρέψει το καλό και το κακό σε πολύ σχετικές έννοιες. Επίσης αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο τρόπο βίωσης της θρησκείας –την υποταγή στην τυπολατρεία. Μιλά για τις εναλλακτικές και τις επιλογές στη ζωή που προκύπτουν από την εκπαίδευση ή την έλλειψη της, και για καθοριστικές καταστάσεις για τις οποίες δεν είναι υπεύθυνο το άτομο. Η ιστορία της ταινίας ξετυλίγεται σε μια περιοχή του κόσμου, όπου η πολύχρονη έκθεση σε δυστυχίες και φρικαλεότητες, έχουν οδηγήσει τους ανθρώπους στην αδιαφορία, κοινωνίες στα όρια της ανέχειας που αφήνουν χώρο στο άλογο, στο τυφλό, στο απάνθρωπο.

Αν και η ταινία αμφισβητεί τα όρια μεταξύ καλού και κακού, τυφλής πίστης και αμαρτίας, εγκλήματος και κόλασης στρωμένης από καλές προθέσεις, ο Μουντζίου είναι πάρα πολύ προσεχτικός στο πώς καυτηριάζει τον θρησκευτικό παραλογισμό. Όσο κρίνει τα (αν)ιερά και τα (αν)όσια που διαδραματίζονται πίσω από τον ξύλινο φράχτη του μοναστηριού, τόσο κατακεραυνώνει όσα συμβαίνουν έξω από αυτόν – στην κοινωνία της «ελεύθερης» βούλησης, στο θεσμικό πλαίσιο μιας χώρας που έχει αφήσει στην εξαθλίωση τους πολίτες της. Μπορεί η κάμερά του για ένα επίμονο, απαιτητικό δίωρο να ανιχνεύει τον παραλογισμό της οργανωμένης θρησκείας, η ουσία όμως της ταινίας αποκαλύπτεται στο τελευταίο μισάωρο όπου ο φακός του επιστρέφει στο θεατή για τον ουσιαστικό, πολιτικό διάλογο. Καταγράφει τη σύγκρουση της παλιάς με την νέα Ρουμανία, της «ενωμένης» Ευρώπης με τα φαντάσματα της ανατολικής, της υπόσχεσης για ένα κοινό μέλλον με την πραγματικότητα του εξαθλιωμένου παρόντος.

Μέσα από απειράριθμες, φαινομενικά ασήμαντες λεπτομέρειες και την επίμονη, αυστηρή σκηνοθεσία του, ο Μουντζίου αφήνει τους θεατές να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Με ψυχραιμία και διεισδυτική ματιά, κατορθώνει τελικά να αρθρώσει μια κινηματογραφικά συναρπαστική κοινωνιολογική σπουδή, που συναρπάζει τον θεατή (η ταινία απέσπασε βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης).