Χαίρομαι που ζεις μετά από αυτό, φιλαράκο...

Μπορεί να έχω γράψει και καλύψει αρκετά τροχαία λόγω δουλειάς, άλλα με νεκρούς και άλλα με σοβαρά τραυματίες, ωστόσο αυτό που έγινε χθες βράδυ στην παραλιακή του Ηρακλείου, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου έκανε.

Αρχικά, χαίρομαι ιδιαίτερα που ο νεαρός οδηγός κατάφερε να βγει ζωντανός από το αυτοκίνητο του που ουσιαστικά έγινε μία άμορφη μάζα σιδερικών, όπως μαρτυρούν οι συγκλονιστικές φωτογραφίες του image-services. Κανένα αυτοκίνητο και κανένας φοίνικας δεν αξίζουν περισσότερο από μία ανθρώπινη ζωή. Και στην περίπτωση αυτή, μπορούμε να λέμε ότι η τύχη χαμογέλασε στον νεαρό οδηγό. 

Αν το δέντρο είχε χτυπήσει από την πλευρά του οδηγού, θα είχαμε καταγράψει ένα ακόμη θανατηφόρο τροχαίο, μου είπε χαρακτηριστικά αξιωματικός της Τροχαίας. 
 

Θέλω αυτή η μάστιγα των τροχαίων να σταματήσει να προκαλεί πόνο και θλίψη στους συγγενείς των θυμάτων. Θέλω η νεολαία, να σκεφτεί πως η ζωή αξίζει όσο τίποτα άλλο στον κόσμο και πως αν φτάσουμε κάπου 5 λεπτά νωρίτερα, δεν έχει κανένα νόημα. Όπως επίσης, νόημα δεν έχει να πιούμε και να πιάσουμε μετά το τιμόνι. Πρέπει να θυμόμαστε ότι πέρα από το κακό που ενδεχομένως κάνουσε στον ίδιο μας τον εαυτό, ίσως κάνουμε κακό και σε κάποιον συμπολίτη μας που πηγαίνει στη δουλειά του ή κάνει τη βόλτα του.

Αλλά μην μακρυγορώ. Γράφονται τόσα και τόσα καθημερινά για τα τροχαία και για όλα όσα πρέπει να γίνουν για να μειωθούν.

Χαίρομαι που ζεις μετά από αυτό, φιλαράκο...
Αυτό, τίποτα άλλο.

Γιώργος Ι. Παπαδάκης