Πειραματικό τεστ ούρων κάνει έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του παγκρέατος

Αλλη μια επιστημονική έρευνα αναδεικνύει τα οφέλη της σωματικής άσκησης για την υγεία, καθώς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες που ως έφηβες ασκούνταν, όταν μεγαλώνουν, έχουν μικρότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο και, γενικότερα, να πεθάνουν πρόωρα από οποιαδήποτε άλλη αιτία.

Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ και την Κίνα, με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια ιατρικής Σάρα Νασούτα του Κέντρου Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου Βάντερμπιλτ του Τενεσί, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα καρκίνου «Cancer Epidemiology, Biomarkers & Ρrevention», ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 75.000 γυναίκες ηλικίας 40-70 ετών. Από αυτές, στη διάρκεια 13 ετών, πέθαναν οι 5.282, εκ των οποίων οι 2.375 από καρκίνο και οι 1.620 από καρδιαγγγειακά επεισόδια.

Συνολικά ανιχνεύθηκαν περίπου 1.500 πρωτεϊνες στα ούρα, από τις οποίες οι μισές ήσαν κοινές σε άνδρες και γυναίκες. Από αυτές, τρεις πρωτεϊνες (LYVE1, REG1A, TFF1) βρέθηκαν ότι από κοινού αποτελούν ένα αξιόπιστο «τρίο» βιοδεικτών για διάγνωση της νόσου.

Επιπλέον, οι τρεις πρωτεϊνες μπορούν να διακρίνουν τον καρκίνο στα αρχικά στάδια του (1 και 2) από την χρόνια φλεγμονώδη παγκρεατίτιδα, μια διάκριση που συχνά είναι δύσκολη με τα σημερινά δεδομένα. Στους καρκινοπαθείς το επίπεδο των τριών πρωτεϊνών είναι αυξημένο έναντι των ατόμων με παγκρεατίδα και, ακόμη περισσότερο, έναντι των υγιών.  Το υπό ανάπτυξη τεστ ούρων έχει ακρίβεια πάνω από 90% στη διαγνωση του συγκεκριμένου καρκίνου.

Παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση καρκίνου του παγκρέατος είναι το σχετικό οικογενειακό ιστορικό, το κάπνισμα, η παχυσαρκία, ο διαβήτης κ.α. Μέχρι τώρα πάνω από το 80% των ασθενών μαθαίνουν τη διάγνωση της νόσου, όταν πια αυτός έχει εξαπλωθεί στο σώμα τους και δεν είναι δυνατή η χειρουργική αφαίρεση των όγκων.

Σήμερα το προσδόκιμο ζωής σε βάθος πενταετίας είναι χαμηλότερο από άλλους καρκίνους και κινείται στο 3%, ποσοστό που ελάχιστα έχει βελτιωθεί τα τελευταία 40 χρόνια, καθώς δεν υπάρχει ως τώρα κάποιο τεστ έγκαιρης διάγνωσης. Αν η διάγνωση γινόταν στο στάδιο 2 της νόσου, το ποσοστό επιβίωσης των ασθενών θα αύξανε στο 20%, ενώ αν η διάγνωση ήταν εφικτή ακόμη πιο νωρίς, στο στάδιο 1, τότε η επιβίωση θα εκτινασσόταν στο 60%.