Ιταλία: Γιατί ο Ιανουάριος μπορεί να πυροδοτήσει νέα ευρω-κρίση

Την παραμονή των Χριστουγέννων, λίγο πριν τις τρεις το απόγευμα τοπική ώρα, ο επικεφαλής της Ιταλικής Λέγκα Ματέο Σαλβίνι ανέβασε στο τουίτερ άλλη μια “είμαι ένας από σας” φωτό. Μια πιατέλα με τορτελίνι και πίσω της ένας “γουρλωμένος” Ματέο με μπλε πουλοβεράκι σε διπλό καρέ: στο ένα να ξερογλείφεται και στο άλλο να χαμογελά με ύφος επίμονης θείας που σου προσφέρει τα τυροπιτάκια της. 

Ο μέχρι πρότινος ισχυρός άντρας της Ιταλίας – και τώρα απόκληρος του κυβερνητικού σκηνικού – είχε λόγο να χαμογελά. Τα τορτελίνι έμοιαζαν πετυχημένα και, κυρίως, η τελευταία δημοσκόπηση που μόλις είχε δημοσιευτεί επαλήθευε μια από τις πιο βαθιές πολιτικές και προσωπικές πεποιθήσεις του 46χρονου Σαλβίνι: Ότι είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει. 

Η δημοσκόπηση της SWG επιβεβαίωσε την πρωτιά του στο Ιταλικό πολιτικό σκηνικό, η οποία μάλιστα ενισχύεται σε βάρος των αντιπάλων του:  Από τον Οκτώβριο το νέφος των παρατηρήσεων από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνει ότι έχει ξαναβάλει πλώρη για τα υψηλά της Λέγκας (βλέπε διάγραμμα). Το κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα PD χάνει δυνάμεις γοργά – 2% κάτω από την προηγούμενη δημοσκόπηση, 0,7% κάτω από την τελευταία της ίδιας εταιρίας. Υποχώρησε και το κόμμα Πέντε Αστέρια 5S, το οποίο για μια ακόμα φορά πληρώνει την κυβερνητική συνεργασία. 

Αυτοί που δεν υποχωρούν απλώς αλλά είναι σε ιλιγγιώδη άνοδο είναι τα Αδέλφια της Ιταλίας. Το ακροδεξιό κόμμα που κρατά την ψυχή της Λέγκας ζωντανή – τώρα που ο Σαλβίνι διεκδικεί ψήφους και στη Νότια Ιταλία και πρέπει να είναι πιο κόσμιος στα εθνικιστικά του. 

Αυτή η πολιτική δύναμη είναι αυτή την οποία ο Σαλβίνι θα προτιμούσε εκατό φορές για ένα σταθερό κυβερνητικό συνασπισμό αντί του Μπερλουσκόνι – ο οποίος παρεμπιπτόντως έχει υποχωρήσει στο 5% και πέφτει…

Το παζλ συμπληρώνεται.

Τι θα σημάνει μια ορμητική επιστροφή του Σαλβίνι

Η Ιταλία έχει επιστρέψει σε μια ηρεμία την οποία αν την περιέγραφε κάποιος στην αρχή του φετινού καλοκαιριού θα ακουγόταν ως υπεραισιόδοξος:  Από τη μάχη με τις Βρυξέλλες, τους δημόσιους καυγάδες με το Μοσκοβισί και τις αντιευρωπαΪκές κορώνες με φόντο μια αναμέτρηση για τα δημοσιονομικά που θα μπορούσε να γκρεμίσει τους Ιταλικούς δείκτες στις αγορές, η εικόνα άλλαξε άρδην. 

Στη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή το χαρτοφυλάκιο των οικονομικών ανήκει στον Τζεντιλόνι, που προέρχεται από το παραδοσιακό σοσιαλιστικό κόμμα. Στην κυβέρνηση είναι οι παλιοί του συνεργάτες, συνεργαζόμενοι με μια πιο ήπια βερσιόν των 5S. Ο προϋπολογισμός πετυχαίνει την ισορροπία του φαίνεσθαι με τις Βρυξέλλες και κανείς δε θέλει να ταράξει τα νερά με μια χώρα που το δημόσιο χρέος της ξεπερνά τα δύο τρισεκατομμύρια ευρώ.

Πολλοί έσπευσαν να πουν – «Italy Fixed». Αλλά το 2020 μπορεί να είναι σημείο καμπής για την Ιταλία και την επάνοδο του λαϊκισμού. 

Αλλά οι εκλογές στην Εμίλια Ρομάνια είναι το κρίσιμο τεστ στις 26 Ιανουαρίου. Αν ο Σαλβίνι επιβεβαιώσει την ανοδική του πρωτιά, τότε η κυβέρνηση Κόντε θα αρχίσει να μετράει μέρες – ήδη την κλονίζουν οι αποχωρήσεις υπουργών και οι δημόσιες ζυμώσεις.

Ο Σαλβίνι θα αυξήσει τα αντιπολιτευτικά ντεσιμπελ. Οι Ιταλοί Αδελφοί θα αναλάβουν το πιο σκληροπυρηνικό κομμάτι του αγανακτισμένου κοινού σε μια οικονομία που για χρόνια σέρνεται στην σκιά του παλιού της κλέους.

Όσο για τους Ευρωπαίους; θα αρχίσουν να ανησυχούν πως στη μεγαλύτερη χειροβομβίδα της Ευρωζωνης, την περόνη θα κρατήσει ο μερακλής με τα τορτελίνι.