Τρέξε, τρέξε Αλέξη… του Θανάση Παπαμιχαήλ

Για μια ακόμα φορά τρέχουμε να καλύψουμε τα προαπαιτούμενα της νέας αξιολόγησης. Αλλιώς η αποδέσμευση των κονδυλίων που είναι αναγκαία για να συνεχίσουμε να λειτουργούμε και να μην σερνόμαστε ως χώρα, δεν θα γίνει.
Το έργο βέβαια το έχουμε ξαναδεί. Με την ψυχή στο στόμα και με τα νεύρα μας κουρέλια κάθε λίγο και λιγάκι, με τις επισκέψεις των θεσμών. Και όλα αυτά γιατί ενώ συμφωνούμε για μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν, αδιαφορούμε και την τελευταία στιγμή τρέχουμε να αποφύγουμε το μοιραίο. Σκόπιμη καθυστέρηση όλων όσων υπογράψαμε και ανερμάτιστες δηλώσεις των κυβερνώντων προς τέρψη των ιθαγενών και της ιδεοληψία τους. Φυσικά καραδοκεί ο όλεθρος της χρεοκοπίας της χώρας και το περιβόητο Grexit δεν έχει εξαφανιστεί. Υπάρχει και περίπτωση να το ζητήσουμε κι εμείς οι ίδιοι αν συνεχιστεί η φτωχοποίηση και διογκωθεί το ποσοστό της ανεργίας. Νέα πρόσθετα μέτρα δεν αντέχουν άλλο οι πολίτες.
 
Σε λίγες μέρες θα ξανάρθουν για έλεγχο πεπραγμένων και ελλοχεύει ο κίνδυνος νέων μέτρων ή «πιστωτικού γεγονότος», μια απειλή που μας έγινε οικεία. Από την έναρξη της μνημονιακής περιόδου έχουμε βιώσει αρκετές «εικονικές» εκτελέσεις και εκβιασμούς, αλλά πάντα γλυτώναμε. Παίρναμε μια ανάσα μέχρι την επόμενη επίσκεψη των θεσμών. Όμως, πόσο μπορούμε να αντέξουμε μια τέτοια «τοξική» σχέση και πότε θα βρούμε τον «πάτο» της ύφεσης; Μήπως ο «πάτος» είναι το άπειρο;
 
Είναι ηλίου φαεινότερο πως ούτε η κυβέρνηση, ούτε η αντιπολίτευση έχουν σαφές σχέδιο εξόδου από τη μνημονιακή κρίση. Υλοποιούν τη στρατηγική «βλέποντας και κάνοντας». Χαϊδεύουν αφτιά, επινοούν εξωτερικούς εχθρούς, αναμασούν τετριμμένα συνθήματα και ανούσιες ατάκες και ταλαιπωρούν τη λέξη ανάπτυξη. Ισότιμη ανάπτυξη ακούμε από την κυβέρνηση, αληθινή ανάπτυξη της οικονομίας από την αντιπολίτευση. Αλλά δεν τη βλέπουμε. Το παρήγορο είναι ότι μια άλλη λέξη «συμβόλαιο» δεν έχει μπει στην πολιτική φαρέτρα των κομμάτων. Ούτε συμβόλαιο με το λαό, ούτε συμβόλαιο τιμής, ούτε συμβόλαιο εξόδου από τα μνημόνια. Φοβούνται να βάλουν υπογραφές!
 
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι το τέως και νυν πολιτικό σύστημα έφεραν τη χώρα στα σημερινά απελπιστικά χάλια κι αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση να βιώνουμε ψέματα και αυταπάτες, τα χειρότερα είναι μπροστά μας.
 
Και όχι μόνο από κοινωνικής και οικονομικής άποψης, αλλά και από γεωπολιτικής. Το μεταναστευτικό είναι μια βραδυφλεγής βόμβα που σύντομα θα εκραγεί. Οι γειτονικές μας εστίες έντασης προμηνύουν «ζεστές» μέρες στα σύνορα μας και πιθανές νέες αυταπάτες θα έχουν υψηλό και οδυνηρό κόστος και όχι μόνο οικονομικό.
 
Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι ότι η χώρα θα πρέπει επιτέλους να κυβερνηθεί υπεύθυνα γιατί ο επαπειλούμενος εκτροχιασμός του τρένου δεν θα είναι μόνο στο διαφημιστικό σποτάκι του συμπολιτευόμενου κόμματος. Θα είναι μια πραγματικότητα και ο πιο έμπειρος μηχανοδηγός δεν θα μπορέσει να το κρατήσει στις ράγες!

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος