Το σημερινό ζητούμενο ενός Νεοδημοκράτη, του επικοινωνιολόγου Θανάση Παπαμιχαήλ

Μπορείτε να φανταστείτε μια μεγάλη «πίστα», όπως λέγεται, ένα μεγάλης χωρητικότητας νυχτερινό κέντρο να κρατάει τέσσερις δεκαετίες τα ίδια πρώτα ονόματα στη μαρκίζα του μαγαζιού και στις διαφημιστικές της αφίσες κάθε σεζόν;
Θα είχε καμία ελπίδα να γεμίσει το μαγαζί; Καμία ελπίδα. Θα είχε κατεβάσει ρολά και πρωταγωνιστές προ πολλού. Αντίθετα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τις τελευταίες εκλογές, παρά την αναχρονιστική «καμαρίλα» την οποία αναδύει και που τη συνοδεύει χρόνια, κατάφερε να συγκρατήσει το ποσοστό της και να το αυξήσει οριακά, παρά το μεγάλο πρόβλημα του σαράντα τέσσερα τοις εκατό της αποχής.

Κι αυτό κάτι σημαίνει. Σημαίνει ή ότι έχει ένα πιστό κοινό που την ακολουθεί «γηράσκοντας» μαζί της ή τα άλλα νεανικά σχήματα προκαλούν ανησυχίες με τη διάσταση λόγων και έργων τους στη σκηνή!

Όμως, η ηγεμονική κυριαρχία, του κατ’ ευφημισμό λεγόμενου κόμματος της αριστεράς λόγω αποδοχής του πιο σκληρού μνημονίου, είναι δεδομένη και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ο βιρτουόζος αρχηγός του, μέρος της λύσης και όχι της κρίσης, σύμφωνα με την καγκελάριο της Γερμανίας, θα κρατάει τα σκήπτρα, θα έχει τον πρώτο ρόλο για αρκετά χρόνια, όσα μνημόνια σκληρά και επονείδιστα κι αν υπογράψει, όσο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αργεί να πάρει το μήνυμα της ανανέωσης της «μαρκίζας»! Του καινούργιου έναντι του παλιού. Ναι, να την «κατεβάσει»!

Και όσο ακόμα εξακολουθεί να βάζει κάτω από το χαλί παθογένειες ετών, κομματικές επετηρίδες, φατρίες, τζάκια, προσωπικές φιλοδοξίες, φεουδαρχικά συστήματα και αδυναμίες ανανέωσης σε ιδεολογικοπολιτικές θέσεις και σε νέα, φρέσκα πρόσωπα. Οι φωτογραφίες και τα ονόματα στη μαρκίζα πρέπει να αλλάζουν όλα. Οι ψηφοφόροι στις τελευταίες εκλογές διάλεξαν το «καινούργιο» αποδεχόμενοι ακόμη και αρκετές παραφωνίες. Είναι μια νέα πολιτική πραγματικότητα, η βαθειά απόρριψη του «παλιού» πολιτικού συστήματος και η ανάγκη για νέο πολιτικό αφήγημα. Κι αυτό είναι το μήνυμα. Μια πρώτη απόδειξη ότι το μήνυμα των εκλογών παρελήφθη, θα ήταν στο ψηφοδέλτιο με τα ονόματα των τεσσάρων ανθυποψηφίων να υπάρχει και η επιλογή «άλλος», αν δεν υπάρχει η επιλογή του λευκού. Είναι δίκαιο και δημοκρατικό όταν υπάρχουν ψηφοφόροι που δεν «πάνε» κανέναν από τους τέσσερις να έχουν εναλλακτική πρόταση αντί της αποχής.  Η επανεκκίνηση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν θα επιτευχθεί κι αν ακόμη με μαγικό τρόπο βρεθεί ο αντί – Τσίπρας στο τιμόνι της.

Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπους για να αλλάξουν όλα και όλοι. Πρώτα, να αλλάξει το κάδρο. Μετά να γίνουν νέα πράγματα στην «για πρώτη φορά κεντροδεξιά»! Αυτό είναι το σημερινό ζητούμενο ενός Νεοδημοκράτη. Διαφορετικά θα πρέπει να περιμένει πάρα πολύ καιρό για να ωριμάσει το «φρούτο» της δεύτερης, τρίτης, τέταρτης… φοράς αριστεράς και να πέσει!