Το "διαίρει και βασίλευε" από την κυβέρνηση υπερέχει της αδυναμίας συνεννόησης των κομμάτων της αντιπολίτευσης

Απορώ γιατί οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης, διαμαρτύρονται διαρκώς για όλα τα κακώς κείμενα στη χώρα μας και εντός και εκτός, που δυστυχώς είναι πολλά:

- Ακρίβεια στα τρόφιμα, ακρίβεια στα ενοίκια, ακρίβεια στα εισιτήρια, ακρίβεια παντού!

- Η αμφιλεγόμενη εξωτερική πολιτική, στους περισσότερους τομείς, αφήνει ερωτηματικά και δημιουργεί ανησυχίες.

- Οι ανεξέλεγκτες ροές λαθρομεταναστών, στα νησιά και στη συνέχεια σε όλη τη χώρα, αποτυπώνει την εκόνα ενός κράτους "ξέφραγο αμπέλι".

- Τα περιστατικά βίας (και από ανήλικους), οι ληστείες που αντί να μειώνονται, αυξάνονται διαρκώς, η διακίνηση και η χρήση ναρκωτικών, οι επιθέσεις κουκουλοφόρων σε εκπαιδευτικά ιδρύματα και πολλά άλλα ακόμη, με το κράτος σε ρόλο παρατηρητή δεν αποτελούν τιμή για την πατρίδα μας. 

Η κυβέρνηση, θεωρεί (και είναι δικαίωμά της) και πιστεύει, πως κυβερνά σωστά, ή ακόμη, αυτό μπορεί να κάνει και αυτό κάνει. 

Η αντιπολίτευση όμως; Πού είναι;

Είναι δυνατόν, με τα δημοσκοπικά δεδομένα, το 70-75% των κομμάτων της αντιπολίτευσης, να μην μπορούν να συνεννοηθούν και να χαράξουν μία κοινή γραμμή, σε συγκεκριμένα πράγματα και να διατυπώσουν μία κοινή πρόταση, προκειμένου ν' αλλάξουν τα δεδομένα;

Τους πολίτες ουδόλως τους ενδιαφέρουν οι όποιες ιδεολογικές διαφορές υπάρχουν. Άν υπάρχουν. Τους πολίτες τους ενδιαφέρει, να μπορούν να ζούνε με αξιοπρέπεια, να μπορούν να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους και να μη στερούνται τα απαραίτητα. 

Αυτό το αυτονόητο, δυστυχώς, τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν μπορούν να το καταλάβουν!

Η κυβέρνηση με το ποσοστό συν - πλην 25% που διαθέτει (δημοσκοπικά) πέτυχε κάτι πολύ απλό, αλλά,  σημαντικό: Διαίρεσε την αντιπολίτευση σε πολλά μικρά και μικρότερα κόμματα, με αποτέλεσμα να παραμένει αυτή, κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Για τον λόγο αυτό, δεν αλλάζει και το ποσοστό του 3% για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή. Αν το ποσοστό ήταν στο 5, ή πιο καλά, στο 8% τότε τα πράγματα θα ήταν απείρως καλύτερα για τη χώρα.

Όμως αυτό δεν συμφέρει το κυβερνών κόμμα κι έτσι το ποσοστό, δεν αλλάζει.

Από την άλλη πλευρά, πόση, αλήθεια, γνώση χρειάζεται για να εμπεδώσουν οι σημερινοί  αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ότι με τα ποσοστά που έχουν, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να γίνουν Πρωθυπουργοί;

Το μεγάλο πρόβλημα (δυστυχώς) είναι ότι όλοι αυτοί που ηγούνται των κομμάτων της αντιπολίτευσης, θέλουν να γίνουν Πρωθυπουργοί. 

Μάλιστα, ορισμένοι(ες) το πιστεύουν κιόλας!!

Είναι δυνατόν, να μην μπορούν να συνεννοηθούν και να συνεργαστούν κόμματα του ίδιου χώρου; 

Το σωστό θα ήταν να υπάρχουν τρία κόμματα εξουσίας που να μπορούν οι ψηφοφόροι να επιλέγουν. Όχι 45 που υπάρχουν σήμερα. Με αποτέλεσμα οι μισοί Έλληνες να μην πάνε να ψηφίσουν, γιατί δεν τους εκφράζει η ματαιοδοξία κανενός αρχηγίσκου, που φαντάζεται τον εαυτό του Πρωθυπουργό.

Με τις συνθήκες αυτές και με την πριμοδότιση (50 εδρών) του εκλογικού νόμου, η μειοψηφία αποκτά την πλειοψηφία στη Βουλή και κυβαρνά όπως της αρέσει.

Στην Αμερική των 350 εκατομμυρίων και στην Αγγλία των 70 εκατομμυρίων υπάρχουν δύο μεγάλα κόμματα. 

Εδώ στην Ελλάδα ο καθένας κάνει ένα κόμμα και διεκδικεί το 3% για να μπει στη Βουλή, χωρίς ουσιαστικά  να έχει κανένα ρόλο, απλά και μόνο να λαμβάνει την κρατική επιχορήγηση (ακόμη ένα λάθος που συνεχίζει το κράτος. Να επιδοτεί δηλαδή τα κόμματα).

Αν η χώρα μας, δεν βαδίζει σωστά, δεν φταίνε μόνο οι λανθασμένοι χειρισμοί της κυβέρνησης, αλλά, η αδυναμία των κομμάτων της αντιπολίτευσης να συνεννοηθούν και να κάνουν εποικοδομητικές προτάσεις για το κοινό καλό. 

Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει αποτέλεσμα στα κοινοβουλευτικά κόμματα της αντιπολίτευσης όταν υπάρχουν πολλές διαφορετικές απόψεις. Και όπως λέει παροιμία "όπου λαλούν πολλά κοκόρια, αργεί να ξημερώσει".

Είναι ώρα λοιπόν, οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης να καθίσουν σ' ένα τραπέζι για να συζητήσουν. Και να αναζητήσουν τρόπους συνεργασίας.

Αν το πρόβλημα είναι το ποιος θα ηγηθεί, στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Είτε θα επιλέξουν ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής, είτε θα ορίσουν διοικούσα επιτροπή, είτε θα βρουν άλλο τρόπο. 

Αυτό που επικρατεί σήμερα με τα πολλά μικρά κόμματα και την ματαιοδοξία των αρχηγών τους να γίνουν Πρωθυπουργοί, δεν πρέπει να συνεχιστεί για το καλό της χώρας. 

Αλλιώς, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα και οι πολίτες δικαιολογημένα θα λένε: Δυστυχώς δεν έχουμε ούτε κυβέρνηση, ούτε αντιπολίτευση.

Βασίλης Σκουταράς 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ο «αμαρτωλός» ΟΠΕΚΕΠΕ - Πώς οι «μαϊμού» κτηνοτρόφοι στην Κρήτη «τσέπωσαν» εκατομμύρια κονδύλια

Σεισμός 4,8R στον Κορινθιακό - Ταρακούνησε και την Αττική