Πανελλήνιο αίτημα απόδοσης Δικαιοσύνης. Του Δρ. Γεωργίου Κορναράκη*

28 Φεβρουαρίου 2023 - 28 Φεβρουαρίου 2025

Δύο χρόνια μετά το φρικτό και αποτρόπαιο σιδηροδρομικό ατύχημα στα Τέμπη, γίναμε μάρτυρες μιας μεγαλειώδους Πανελλαδικής κινητοποίησης με κύριο αίτημα την απόδοση δικαιοσύνης. Για να υπάρχει αυτό το αίτημα από το σύνολο του ελληνικού λαού, σημαίνει ότι υπάρχει πάνδημη αίσθηση ότι η δικαιοσύνη δεν αποδίδεται στη χώρα μας και οι διάφορες αξιόποινες πράξεις, που λαμβάνουν χώρα κατά καιρούς, μένουν σχεδόν ατιμώρητες ή τιμωρούνται με ποινές «χάδια» που προκύ πτουν έπειτα από τις εφέσεις.

Βέβαια αυτή ήταν η αφορμή γιατί τα αίτια ήταν πολλά, όπως:

Ο κατακερματισμός των κομμάτων και η ανυπαρξία τους στο να δώσουν λύση στα προβλή ματα του Ελληνισμού, έχουν δημιουργήσει στην κοινωνία τεράστιες δυσαρέσκειες. Η οικονομική ανάπτυξη των μεσαίων στρωμάτων από τη δεκαετία του 1980 και έπειτα (ελεύθεροι επαγγελματίες, έμποροι, υπάλληλοι, αγρότες και η επιθυμία τους να συμμετέχουν στα κέντρα λήψης κοινωνικών αποφάσεων), αλλά η οικονομική συμπίεσή τους από την πολιτική ολιγαρχία, δηλαδή από τους 300 της Βουλής, τους ωθεί να αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει η βούληση και η ικανότητα, αν θέλετε, απόδοση δικαιοσύνης.

Επιπλέον οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της χώρας της ανομίας και ασυδοσίας. Τούτο κατά τη γνώμη μου, νομίζω, ότι οφείλεται στο γεγονός ότι οι ανώτα τοι δικαστικοί ορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση αντί να εκλέγονται βάσει προσόντων από ένα Συμβούλιο νομομαθών και να είναι πραγματικά ανεξάρτητη η δικαιοσύνη, ώστε να ορθοτομεί την αλήθεια. Οι κυβερνήσεις αντί να δίνουν προτεραιότητα στον άνθρωπο δί- νουν στα ζώα και στα δέντρα.

Το αιώνιο πρόσταγμα των Σοφιστών «Πάντων χρημάτων, μέτρον άνθρωπος» το πήρε ο αέρας όπως και την σημαία στα Ίμια. Η απογοήτευση και η δυ- σαρέσκεια της κοινής γνώμης είναι γενική. Οι τουρκικές προκλήσεις συνεχίζονται εντονότε-ρες ύστερα από τα γεγονότα της Κύπρου το 1974.

Η καθεστηκυία αστική τάξη φωνασκεί: «Βυθίστε το Χόρα», «η Κύπρος είναι μακριά», «τη σημαία την πήρε ο αέρας», «το Καστελ- λόριζο δεν είναι Αιγαίο», «ας δώσουμε και κανένα νησί»! κ.λπ. Ο στρατός χρειάζεται αναδι- οργάνωση (κυρίως το πεζικό).

Η μη ικανότητα ανθρώπων της πολιτικής ολιγαρχίας στην που λιτική ζωή, η μη αποτελεσματικότητα του διοικητικού μηχανισμού στην αντιμετώπιση σο- βαρών καταστάσεων (Μάτι, Τέμπη), έκαναν έκδηλη την αναγκαιότητα για μεταρρυθμίσεις, οι οποίες η κοινή γνώμη πιστεύει, ότι χρειάζεται να ξεκινήσουν από τη δικαιοσύνη, εξ ου και το αίτημα.

Η ανυπαρξία των πολιτικών κομμάτων όπως αυτή καταγράφεται από τις δημο- σκοπήσεις αποτελεί αρνητικό παράγοντα για την εξέλιξη της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας.

Θυμίζει αυτή η κατάσταση το έτος 1909 που υπήρχαν παρόμοια αιτήματα από την ελληνική κοινωνία και τότε ανέλαβε ο «Στρατιωτικός Σύνδεσμος» να βγάλει τη χώρα από αυτό το τέλμα. Υποστηρίχθηκε με ενθουσιασμό από τα μεσαία και μικροαστικά στρώματα της κοι νωνίας και από τους αγρότες, ενώ τα κόμματα αντιδρούσαν. Τότε οι συγκεντρώσεις δεν α- ποτελούσαν κίνημα με σαφές ιδεολογικό και πολιτικό πρόγραμμα, αλλά ήταν συνισταμένη της έντονης δυσαρέσκειας, όπως και τώρα, από τα προϋπάρχοντα κόμματα.

Ο Σύνδεσμος απλά πίεσε τα κόμματα να δεχτούν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που είχε ανάγκη η ελ- ληνική κοινωνία, καλώντας παράλληλα ένα νέο πολιτικό πρόσωπο, τον Ελευθέριο Βενιζέλο (που τα κόμματα δεν ήθελαν). Εκείνος καθησύχασε τόσο τον ανώτατο πολιτειακό παράγο-ντα (Βασιλιά) όσο και τις ξένες δυνάμεις ότι δεν θα γίνει αλλαγή του πολιτεύματος.

Οδήγησε τη χώρα σε εκλογές και στη συνέχεια στην αναθεωρητική βουλή του 1911, βάσει της ο- ποίας τροποποιήθηκαν άρθρα του συντάγματος δίνοντας μια νέα ώθηση στη χώρα, που τα αποτελέσματα είναι ορατά μέχρι σήμερα.

Σήμερα όμως δεν υπάρχει ούτε «Στρατιωτικός Σύνδεσμος» ούτε ένας νέος Βενιζέλος.

Γι αυτό και οι πολίτες καταφεύγουν στις πλατείες των πόλεων ζητώντας να εφαρμόζεται η δικαιοσύνη, γιατί μόνο σε εκείνη ελπίζουν. Το ερώτημα δεν είναι γιατί μένουν ατιμώρητοι οι δράστες από τη δικαιοσύνη ή αν οι δικα- στές ενεργούν σύμφωνα με τους νόμους ή αφήνονται να δικάσουν ορθά.

Ακόμη, οι υπάρ χοντες, «εψηφισμένοι» νόμοι επιτρέπουν στους δικαστές να δικάσουν αποδίδοντας δικαιο- σύνη που θα ικανοποιεί το γενικό αίσθημα του δικαίου; Δυστυχώς η πολυνομία σχεδόν σε όλα τα ζητήματα δημιουργεί σύγχυση στον πολίτη, δεν μπορεί ο πολίτης να ενημερωθεί επαρκώς (γιατί κάθε μέρα πρέπει να διαβάζει τα διάσπαρτα άρθρα σε κάθε ΦΕΚ) με αποτέ λεσμα να μη γνωρίζει πολλάκις υποάρθρα και να διαπράττει αδικίες, ενδεχομένως άθελά του.

Ποια ανάγκη άραγε υπαγορεύει να μην γίνεται από πριν καθολική μελέτη των ζητημά των και να διατυπώνονται εξαρχής τα άρθρα στο νόμο αλλά να υπάρχουν διάσπαρτα σε νόμους άλλων υπουργείων; Μήπως τα άρθρα με την διαδικασία του κατεπείγοντος γίνονται για να «βολέψουν» κάποιους και όχι ότι ασκείται στις πραγματικά επείγουσες περιπτώσεις; (βλέπε ΒΗΜΑ 10.06.2014).

Για αυτή την κατάσταση όμως κυρίως ευθύνονται οι νομοθέτες, δηλαδή οι βουλευτές, που έχουν δημιουργήσει τέτοιους νόμους με διατάξεις αντιθετικές ή αλληλοσυγκρουόμενες, κάποτε με άρθρα που είναι κρυμμένα, με αποτέλεσμα να μην μπο ρεί να αποδοθεί εύκολα πραγματική δικαιοσύνη. Μήπως στα ίδια τα κόμματα υπάρχουν «παραβατικοί» πολίτες και με τους νόμους που νομοθετούν προσπαθούν να τους προφυλά- ξουν, ώστε να μη δικάζονται και να καταδικάζονται για τις αξιόποινες πράξεις τους;

Πολλές φορές εξάλλου διαπιστώνουμε να συλλαμβάνονται από την αστυνομία άτομα και με παρεμβάσεις να αφήνονται ελεύθερα, όπως πολλάκις τα έχουμε δει στην καθημερινή ειδησε ογραφία. Άλλες φορές να μην ασκείται ο πρέπον έλεγχος με αποτέλεσμα να κυριαρχεί η ανομία.

Ποιους εξυπηρετεί όμως αυτό; Ακόμη όμως και αν αποδοθεί δικαιοσύνη, υπάρχουν άλλοι νόμοι οι οποίοι βοηθούν τους παραβάτες να αποφυλακίζονται πολύ εύκολα, όπως για παράδειγμα ο γνωστός νόμος Παρασκευόπουλου. Ωστόσο, οι παραβάτες, με το ισχύον σω φρονιστικό σύστημα δεν έχουν αλλάξει συμπεριφορά, αποφυλακίζονται και συνεχίζουν τα διαπράττουν ίδια ή παρόμοια αδικήματα.

Πλήττονται όμως απ' αυτό οι φιλήσυχοι πολίτες οι οποίοι γίνονται αποδέκτες των αδικημάτων αυτών. Αν ο νόμος Παρασκευόπουλου έγινε για οικονομικούς λόγους, δε θα μπορούσε ο νομοθέτης για να εξοικονομήσει χρήματα, να άρει τις αποσπάσεις των αστυνομικών για τη φύλαξη των βουλευτών ή άλλων προσώπων και να διατεθούν για την προστασία των πολιτών στις γειτονιές από κακοποιητικές συμπε- ριφορές; Γιατί άραγε ζητούν προστασία οι νομοθέτες; Τι φοβούνται και χρειάζονται αστυ νομική υποστήριξη;

 

Στο ερώτημα «μπορεί αυτή η κατάσταση να αλλάξει;» η απάντηση είναι προφανής!

ΝΑΙ, αλλά υπό ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ!

Βασική προϋπόθεση είναι η αλλαγή της λειτουργίας των κομμάτων και η πάταξη της διαπλοκής, η οποία μαστίζει την ελληνική κοινωνία ευθύς με την ίδρυση αυτού του κράτους.

Εξάλλου, η φράση «έχω μπάρμπα στην κορώνη» αυτό ακριβώς υποδηλώνει: την ύπαρξη διαπλοκής μεταξύ πολιτών και πολιτευομένων, αλλά έτσι συντη- ρείται και η αναξιοκρατία. Παραδείγματα πολλά και σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και δημόσιας ζωής με τη χρήση διαφόρων τεχνασμάτων.

Άρα χρειάζονται δικλείδες ασφαλείας και να μην μπορεί ο κάθε βουλευτής να βοηθά σε μεταθέσεις, σε μετατάξεις (όπως έγινε με το μοιραίο σταθμάρχη), σε καταλήψεις θέσεων (πολλοί με πλαστά έγγραφα και μάλιστα χωρίς να δικάζονται), αλλά αυτές οι διαδικασίες να γίνονται βάσει των προσόντων του και θενός/καθεμίας και της ψυχοκοινωνικής του συμπεριφοράς. Κυρίαρχος νόμος λοιπόν θα ήταν να μην μπορούν οι βουλευτές να έχουν δικαίωμα για παραπάνω από δυο θητείες!

 Έτσι η διαπλοκή είτε θα σταματήσει είτε θα περιοριστεί σημαντικά αρχικά με στόχο την εξάλειψή της. Φτάνουν θεωρώ δυο θητείες σε ένα βουλευτή να καταθέσει τις δημιουργικές του απόψεις για το καλό του κράτους! Αν κάποιος κριθεί ότι είναι ικανός σε ένα τομέα μπο ρεί να υπουργοποιηθεί και χωρίς να είναι βουλευτής π.χ. Υπουργός Χρυσοχοΐδης! Πέραν από τις δυο θητείες πολύ φοβάμαι ότι αρχίζει η διαπλοκή μεταξύ ψήφων και εξουσίας. Η Ιστορία μας έχει διδάξει και σε αυτό και οφείλουμε να λαμβάνουμε υπόψη τα διδάγματά της!

Την περίοδο της διακυβέρνησης του Ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, του γνωστού και ως Βυζαντινού, από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό οι ΔΗΜΟΙ [Πράσινοι Βένετοι, Λευκοί και Ρούσιοι] (όπως τα σημερινά κόμματα περίπου) στασίασαν για να τον ανατρέψουν. Αφού κατάφερε να τους επιβληθεί, τους διέλυσε! Διείδε όμως από που ξεκινά το πρόβλημα! Από τη μη εφαρμογή των νόμων! Γι' αυτό ανέθεσε σε μια ομάδα νομομαθών να γίνει εκκαθάρι ση των νόμων (Codex Justinianus, ο γνωστός Ιουστινιάνειος κώδικας) και να θεσπιστεί ένας ενιαίος κώδικας! Να συντάξουν νέους σύμφωνα με τις ανάγκες της εποχής (Novellae, δηλα- δή Νεαρές), γράφτηκε ο Πανδέκτης (Digesta) και ακόμη οι «Εισηγήσεις» για τους αρχάριους σπουδαστές της Νομικής. Έτσι με βάση αυτό το νομοθετικό έργο άρχισε να λειτουργεί το κράτος, να μην είναι έρμαιο των Δήμων όπως πριν και να καταφέρει να επιβιώσει σχεδόν 1000 ακόμη χρόνια πριν το καταλάβουν οι Οθωμανοί το 1453. Γιατί να μη συμβεί και τώρα το ίδιο στο ελληνικό κράτος με σκοπό την αλλαγή πορείας του, την ισχυροποίησή του, εφό- σον είναι πάγκοινο αίτημα η αλλαγή στην απόδοση της δικαιοσύνης και στη δημιουργία ομοψυχίας των πολιτών.

Το μεγαλειώδες συλλαλητήριο για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ας γίνει αιτία να υπάρξει επιτέλους ίδια αντιμετώπιση των αρχόντων και των αρχομένων, γιατί όλοι καταχρώνται τα δικαιώματα της Δημοκρατίας παρανομώντας, χωρίς να ενδιαφέρονται αν το δικαίωμά τους φτάνει εκεί που αρχίζει το δικαίωμα του άλλου!

Καταστρατηγείται η ισότητα των πολιτών σε βάρος των «αδύναμων», η εγκληματικότητα, ανεξαρτήτως ηλικίας, είναι στην ημερήσια διάταξη, η οποία πηγάζει από τον εγωισμό και ερωτήματα ασημάντου αφορμής («Τι ομάδα είσαι;»), την αυτ θάδεια των παρανόμων («Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»), την έλλειψη σεβασμού στο συνάνθρωπο, η νομιμοποίηση των παρανομιών, χιλιάδες παραβατικές συμπεριφορές από κτηνοτρό φους, γεωργούς (με ψευδείς δηλώσεις και ουδένα έλεγχο), εμπόρους, μηχανικούς (μη πληρωμή για ΦΠΑ), γιατρούς (φακελάκια), εκπαιδευτικούς (κρυφά ιδιαίτερα μαθήματα), δια φόρους Δ.Υ υπαλλήλους (για χρηματισμούς), επειδή δεν υπάρχει έλεγχος.

Διαιωνίζεται το αίσθημα της αδικίας από ορισμένους που παρανομούν αναφανδόν αλλά δεν «πιάνονται» και δεν τιμωρούνται! Η πρωτογενής παραγωγή ελαττώθηκε και ένας λόγος είναι η κατάργη ση της αγροφυλακής! Δεν νοείται ένα πολίτης να καλλιεργεί και οι καλλιέργειές του να είναι τη νύκτα έρμαιο των κλεπτών, επειδή δεν υπάρχει φύλαξη.

Απογοητεύεται έτσι ο καθένας μικροκαλλιεργητής και τα παρατάει. Αποτέλεσμα ελάττωση της πρωτογενούς παραγωγής. Καλύτερα να αγοράζουμε από το εξωτερικό; Όλα αυτά αν δεν παταχθούν η δημοκρατία αργά ή γρήγορα θα αυτοκαταστραφεί, καθώς η αναρχία και η ανομία θα επεκταθεί ακόμη και στα παιδιά, όπως βλέπουμε ήδη να γίνεται. Ποιους συμφέρει να μη γίνεται αξιολόγηση και γιατί τόσα χρόνια γίνεται λόγος γι αυτήν και αξιολόγηση δεν υπάρχει;

Είναι επιτακτική ανάγκη λοιπόν να προχωρήσει η όποια Κυβέρνηση (αυτή ή κάποια άλλη) στην κωδικοποίηση των νόμων, την εκκαθάριση των αλληλοσυγκρουόμενων νόμων, την θέσπιση νέων με την αρχή να μην μένει ατιμώρητος κανείς, να δικάζονται όλοι, άρχοντες και αρχόμενοι, με τα ίδια νομικά κριτήρια. Τότε οι νόμοι θα έχουν αξία και θα υπηρετούν επάξια τη δικαιοσύνη χωρίς να καταντούν «κουρελόχαρτο» κατά την έκφραση κάποιων πολιτικών. Μόνο έτσι θα γίνουμε πραγματική ευρωπαϊκή χώρα και όχι «Γιουνανιστάν» όπως μας αποκαλούν οι Τούρκοι βάζοντάς μας στην ίδια μοίρα με το Αφγανιστάν, Πακιστάν κ.λπ.

Αν μας αρέσει αυτό ας το συνεχίσουμε! 

* Δρ. Γεώργιος Μ. Κορναράκης - καθηγητής Φιλολογίας

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του ekriti.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Αναζήτηση πορείας σε ένα κόσμο που αναδιατέσσεται. Του Δρα Κων/νου Π. Μπαλωμένου*

Ν' αφήσουν τις κοκορομαχίες και την τοξικότητα και ν' ασχοληθούν με τα προβλήματα της χώρας και των Ελλήνων

Τα 5 πιο συνηθισμένα λάθη των «πρωτάρηδων» στην πολιτική! του Θανάση Παπαμιχαήλ*