Ορίστε η μοίρα μας... Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Σήμερα, 10 εκατομμύρια «πρωταγωνιστές», ασκούμενοι στο παίξιμο διάφορων ρόλων, παίζουμε σε ένα πραγματικό ντοκυμαντέρ, που γυρίζεται στους κόλπους μιας «φυλακισμένης» χώρας, χωρίς κομπάρσους και μελλοντικούς θεατές.

Σήμερα η ζωή μας, από κοινωνικής και ψυχολογικής άποψης, βρίσκεται μέσα σε ένα χρονότοπο, ονόματι facebook, που με την ανταλλαγή των μηνυμάτων που στέλνουμε ο ένας στον άλλον, δημιουργεί ένα αόρατο ανοσοποιητικό σύστημα, που αποβλέπει στη διατήρηση ενός υπαρξιακού status quo για τον καθένα μας.

Σήμερα είμαστε θύματα των καιρών και των εκάστοτε κορονοϊών και των εξουσιών, που ήταν απούσες στην έγκαιρη πρόβλεψη και οργάνωση της δημόσιας υγείας, αλλά ευτυχώς είχαμε παρόντες τις αναγκαίες επιστημονικές «αυθεντίες» για την κατάσταση.

Σήμερα απενοχοποιείται η ευθύνη των εκάστοτε κυβερνήσεων, μεταφέρεται το βάρος για την επίλυση του προβλήματος σε αυτούς που είναι κατ’ εξοχήν θύματα του. Ένας αστικός μύθος που επαναλαμβάνεται μαζί με το γκεμπελικό «Λιγότεροι ασθενείς, λιγότεροι θάνατοι λόγω έλλειψης ΜΕΘ». Πάλι οι ευθύνες στους πολίτες.

Σήμερα θα θέλαμε να γίνει μια δημοσκοπική έρευνα με την ερώτηση «ποιοι ευθύνονται για το γεγονός ότι μια χώρα έχει τόσες λίγες ΜΕΘ, με τόσα χρήματα, τα τόσα χρόνια που της έχουν δοθεί»; Φυσικά, οφείλουμε και να μη μιλάμε, γιατί στη χώρα μας υπάρχει μια πεφωτισμένη ελίτ πολιτικών και οικονομικά ισχυρών, που ξέρουν καλύτερα που πρέπει να πάνε τα χρήματα του λαού, από τον ίδιο τον λαό!

Σήμερα, για τη μαύρη λίστα των θυμάτων του κορονοϊού φταίνε μόνο οι σίγουρα ανόητοι, που βγαίνουν έξω και πάνε εκδρομές; Άλλος κανένας θα αναλάβει τις ευθύνες που αναλογούν την περίοδο της διακυβέρνησης του; Η εκκωφαντική σιωπή υπάρχει κίνδυνος να οδηγήσει το πολιτικό μας σύστημα σε φαινόμενο τύφλωσης. Όμως οι επιλεκτικές ευαισθησίες τους, δεν το επιτρέπουν.

Σήμερα στο μυαλό των πολιτών προηγείται η επιβίωση, η ζωή και στη συνέχεια οι συζητήσεις για τα «κέρδη και τις ζημιές» των πολιτικών μας κομμάτων. Θυμίζουμε, σε όσους βιάζονται να βγάλουν μελλοντικά εκλογικά συμπεράσματα ότι οι δημοσκοπήσεις πυροβολούν με τα ευρήματα τους αλλά η κάλπη βγάζει την ετυμηγορία! Συμφωνεί και η λαϊκή ρήση «στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό»!

Σήμερα ο κόσμος δεν κάνει σχέδια, προγράμματα, όνειρα. Σταμάτησε να επικοινωνεί, να ερωτεύεται, να αισιοδοξεί. Κάθε μέρα η ζωή του πάει από το κακό στο χειρότερο. «Χάσαμε και τα αυγά και τα πασχάλια», σύμφωνα με την επίκαιρη πλέον λαϊκή ρήση. Χάσαμε, την ελπίδα. Πλέουμε σε αχαρτογράφητα νερά και στη νόσο και στη ζωή μας. Ορίστε η μοίρα μας σήμερα. Αύριο;

Αύριο, γιατί θα υπάρξει αύριο, βρεθεί ή δεν βρεθεί το εμβόλιο της νόσου, η οικονομική απελπισία θα είναι το υποδόριο πότισμα της κοινωνίας. Οι «κρατούντες» θα προσπαθήσουν να χρυσώσουν το χάπι με παροχές απέναντι σ τα πολλαπλά προβλήματα, που θα προκύψουν. Όμως όλοι συμφωνούν ότι για να αλλάξει η μοίρα μας χρειάζονται γενναίες παροχές και αλλαγές στη νοοτροπία πολιτικών και πολιτών.

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος