Οι αμαρτίες των νεανικών μας χρόνων. Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου*

Ο βασιλιάς Δαβίδ έγραψε τον 3ο ψαλμό όταν τον καταδίωκε ο γιός του Αβεσσαλώμ. Ο Χρυσόστομος στην ερμηνεία του ψαλμού, λέει πως η αιτία για τον πόλεμο που του έκαμνε ο γιός του ήταν ότι δεν τήρησε τις εντολές του Θεού «ου μοιχεύσεις» και «ου φονεύσεις». Ο Δαβίδ είχε πάρει την γυναίκα του στρατηγού Ουρία τον οποίο και σκότωσε. Με αφορμή αυτά επέκτεινε τον λόγο ο Χρυσόστομος και είπε τα ακόλουθα που νομίζω αξίζει να τα προσέξουμε οι άντρες.

«Πολεμεί σε η γυνή, εισελθόντι ως θηρίον απαντά, την γλώσσαν ως μάχαιραν ακονά ; Λυπηρόν μεν το πράγμα, ότι η βοηθός αντίπαλος γέγονεν, όμως εαυτόν ερεύνησον, μήπως εν νεότητι εις γυναίκα ενεωτέρισας, και το εις γυναίκα τραύμα δια γυναικός θεραπεύεται, και την αλλοτρίαν σηπεδόνα η ιδία χειρουργεί. Κάν αγνοή η τέμνουσα, αλλ’ οίδεν ο ιατρός Θεός. Αυτός γαρ αυτή ως σιδήρω κατά σου εχρήσατο, και ώσπερ το σίδηρον ουκ οίδεν ό ενεργεί, την δε δια του σιδήρου θεραπείαν οίδεν ο ιατρός, ούτω κάν αγνοή η γυνή η πλήττουσα, και ο ανήρ ο πληττόμενος την αιτίαν της πληγής, αλλ’ ο Θεός ως ιατρός οίδε το συμφέρον».

Μετάφραση : Σε πολεμάει η γυναίκα σου ; όταν μπαίνεις στο σπίτι σε υποδέχεται σαν θηρίο ; ακονίζει την γλώσσα της σαν μαχαίρι ; Είναι λυπηρό που η βοηθός σου έγινε αντίπαλος, όμως ερεύνησε τον εαυτό σου, μήπως κατά την νεανική σου ηλικία φέρθηκες με ελαφρότητα σε γυναίκα και το τραύμα που προξένησες σε γυναίκα θεραπεύεται από γυναίκα, και την σαπίλα σου που προκλήθηκε απο άλλη γυναίκα την χειρουργεί η δική σου γυναίκα. Η γυναίκα σου που σε χειρουργεί δεν το γνωρίζει, αλλά το γνωρίζει ο ιατρός Θεός. Αυτός χρησιμοποιεί την γυναίκα σου σαν νυστέρι. Και όπως το νυστέρι δεν γνωρίζει αυτό που κάμνει, αλλά μόνο ο ιατρός το γνωρίζει, έτσι αν και η γυναίκα δεν γνωρίζει γιατί πληγώνει τον άντρα και ούτε ο άντρας δεν γνωρίζει γιατί πληγώνεται από την γυναίκα του, όμως ο ιατρός Θεός γνωρίζει το συμφέρον της εγχείρησης.

Δυστυχώς οι περισσότεροι άντρες στις περιπτώσεις αυτές αντί να φωνάξουμε «ω, των σοφών σου κριμάτων Χριστέ !» σκεφτόμαστε αμέσως το διαζύγιο. Πριν λίγες μέρες έλεγε σε ομιλία του ο Μητροπολίτης Λεμεσού στην Κύπρο π. Αθανάσιος, ότι στην Λεμεσό κάθε χρόνο γίνονται περίπου χίλιοι γάμοι και απ’ αυτούς οι μισοί διαλύονται με διαζύγιο. Πριν χρόνια άκουσα τον Μητροπολίτη Εδέσσης π. Ιωήλ που είπε πως στην Μητρόπολή του οι μισοί γάμοι διαλύονται. Νομίζω παρόμοια είναι και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Σίγουρα πολλά απ’ αυτά τα διαζύγια οφείλονται στην χειρουργική επέμβαση που κάμνει η γυναίκα μας, χωρίς να το συνειδητοποιεί, στις σαπίλες μας. Κι εμείς οι ανόητοι, αντί να της είμαστε ευγνώμονες, την χωρίζουμε. Αντίθετα η Μάρω Βαμβουνάκη στο βιβλίο της «Η μοναξιά είναι από χώμα» δείχνει μια διαφορετική αντιμετώπιση από τον άντρα : «Είμαι ο σπόρος που πρέπει να πεθάνει για να φέρει καρπό κι εσύ καλή μου, μοναδική μου αγάπη, ήσουν αυτή που ανέλαβες τον δικό μου θάνατο και σε ευχαριστώ».

Τώρα με πόση νεανική ελαφρότητα αντιμετωπίσαμε τα κορίτσια στα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια ο καθένας μας το γνωρίζει για τον εαυτό του. Τις δεκαετίες του 60 και του 70 οι ψυχές των αγοριών του χωριού μου αλλά και των γύρω χωριών ήταν αρκετά μολυσμένες από την αμαρτία. Ντρέπομαι και μόνο που θυμάμαι τι λόγια λέγαμε για τα κορίτσια, τι πράξεις κάμναμε, τι αισθησιακά παιχνίδια παίζαμε. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως έγινε και υπήρχε τόση διαφθορά σε μικρά παιδιά και εφήβους. Τότε ήταν που αρχίσαμε να έχουμε στα σπίτια μας τηλεόραση και βλέπαμε όμορφες γυναίκες, τότε ήταν που στα περίπτερα τα περιοδικά με τις γυμνές γυναίκες ήταν πάντα πειρασμός, και τα υπόλοιπα τα συμπλήρωνε η μολυσμένη φαντασία μας και τα σόκιν ανέκδοτα. Εννοείται πως αν κάποιος δεν συμμετείχε σ’ αυτά εθεωρείτο καθυστερημένος και δεχόταν πόλεμο από τους υπόλοιπους.

Νομίζω ελάχιστοι είχαν το σθένος και την σύνεση να πάνε κόντρα στο ρεύμα, και δυστυχώς δεν ήμουν απ’ αυτούς. Ένας συνομήλικός μου σε διπλανό χωριό ήξερε μόνο την Εκκλησία, το σχολείο, το χωράφι και τον υπόλοιπο καιρό σπίτι. Είχε συνδεθεί όμως με παρέες της Εκκλησίας στην κοντινή πόλη και ξέφυγε από τις νεανικές ελαφρότητες προς τα κορίτσια. Σήμερα είναι Ιερομόναχος. Και ο π. Ευάγγελος Παπανικολάου, με τον οποίο είμαστε συνομήλικοι, ξέφυγε απ’ αυτές τις μολυσματικές συναναστροφές, επειδή υπήρχε ένα όμορφο εκκλησιαστικό κλίμα στο σπίτι του και συνδέθηκε από παιδί με άγιους Γέροντες.

Νομίζω κάπου λέει ο Χρυσόστομος πως είναι καλό να έχεις πάντα μπροστά στα μάτια σου τις αμαρτίες που έκανες για να έχεις εγρήγορση και να μη ξεγελαστείς πως όσο ζεις θα είσαι ποτέ ασφαλής. Απλώς ταπεινά ας παρακαλούμε μαζί με τον προφήτη Δαβίδ : «ἁμαρτίας νεότητός μου καὶ ἀγνοίας μου μὴ μνησθῇς, Κύριε» (Ψαλμ.24,7).

Image

* Χαράλαμπος Παπαδόπουλος - Εκπαιδευτικός

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του ekriti.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Μη φεύγωμεν το κακώς πάσχειν, αλλά το κακώς ποιείν. Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου*

Αληθινή προσευχή. Του πατρός Δημητρίου Μπόκου*

Γιατί στη νηστεία μπορώ να φάω ελιές και όχι λάδι. Του γέροντος Νεκτάριου Μουλατσιώτη*