Επιτέλους, πότε θα έρθει η ώρα! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Επιτέλους πότε θα ανασάνουμε από τον ετήσιο εγκλεισμό μας, να πάρουμε πίσω τη ζωή που μας στέρησε ο φονικός ιός.  Να δούμε τους δικούς μας ανθρώπους, να τους αγκαλιάσουμε, να πετάξουμε τις άσπρες, κίτρινες, κόκκινες μάσκες, που κρύβουν το ωραίο μας χαμόγελο;

Επιτέλους πότε θα γιορτάσουμε τις εθνικές επετείους με παρελάσεις, τις θρησκευτικές τελετές, αθλητικές συναντήσεις, μουσικά γεγονότα και άλλες εκδηλώσεις, ζωντανά, μακριά από τηλεσυνδέσεις, τηλεδιασκέψεις και άλλες on line εφαρμογές που  μπήκαν βίαια στην καθημερινότητα μας;

Επιτέλους πότε θα ξαναγυρίσουμε στις δουλειές μας, στα γραφεία μας και θα κάνουμε την τηλεργασία παρελθόν;  Με πυτζάμες μπορείτε να κάνετε δουλειά γραφείου;

Επιτέλους πότε θα δούμε άσπρη μέρα, όχι με τα χιόνια, αλλά με το άνοιγμα των καταστημάτων εμπορίου, εστίασης και ψυχαγωγίας;  Επιτέλους, να κυκλοφορήσει ζεστό χρήμα στα ταμεία  των επιχειρήσεων, που στενάζουν κάτω από τα βάρη των υποχρεώσεων που τρέχουν.  Μετά από ένα χρόνο άνοιξε – κλείσε, δεκάρα τσακιστή δεν έμεινε στο ταμείο.

Επιτέλους πότε θα βγούμε από την καραμπινάτη κατάθλιψη, απόρροια του κλεισίματος στα σπίτια, με τις κότες,  τη συνεχή τρομοκράτηση από ειδικούς επιδημιολόγους, συνωμοσιολόγους, αρνητές, από την καθημερινή ενημέρωση για κρούσματα, διασωληνωμένους και θύματα του ιού. Ο φόβος ότι πιθανόν να είμαστε μέσα στα επόμενα νούμερα που ανακοινώνονται, μας κόβει τα πόδια.

Επιτέλους πότε θα κυκλοφορήσουμε σαν ελεύθεροι άνθρωποι, χωρίς να συμπληρώνουμε κωδικούς για γιατρούς, τρόφιμα, περίπατο με τα κατοικίδια;  Να βλέπουμε το ρολόι κάθε τρεις και λίγο, μήπως συμπληρωθεί η ώρα που μπορούμε να κυκλοφορούμε χωρίς το φόβο του προστίμου. Να πληρώνεις πρόστιμο ένα μισθό, για λίγα λεπτά, πέραν του επιτρεπόμενου χρόνου.  Μπορούσαμε ποτέ να το φανταστούμε, όταν φεύγαμε το πρωί από το σπίτι και δεν ξέραμε πότε θα γυρίσουμε;

Επιτέλους πότε θα πάρουμε πίσω, όσα μας έκλεψε ο χρόνος της πανδημίας; 

Μια πασχαλιά που την περάσαμε στο μπαλκόνι ψήνοντας τον οβελία χωρίς φίλους και γείτονες.  Δύο απόκριες σε ένα χρόνο πήγαν χαμένες, χωρίς μασκαρέματα, κονφετί, πειράγματα και οινοποσίες δρόμου.  Μας έκλεψε πολλά ο χρόνος της πανδημίας που δεν θα αναπληρωθούν ποτέ.  Ο χρόνος που περνάει δεν ξαναγυρίζει πίσω. Όχι αυτός που αναγράφετε στην ταυτότητα αλλά στη ζωή μας.

Επιτέλους πότε θα τελειώσει, η μονοθεματική ειδησεογραφία των περισσότερων ΜΜΕ και ιδιαίτερα των καναλιών,  τα διαγγέλματα των κυβερνητικών, για την τήρηση των  μέτρων υγείας αλλά και για τα εμβόλια και τις πιθανές παρενέργειες τους. Πήξαμε και τελειωμό δεν έχουν.

Προσώρας λέμε ότι αντέχουμε, αλλά δεν το βλέπουμε για πολλές ακόμη παρατάσεις του lock down,  εκτός κι αν βρεθούμε σε καμιά ΜΕΘ, πριν ολοκληρωθεί η ώρα του μεγάλου εμβολιασμού και κτιστεί το «τείχος της ανοσίας»!

Επιτέλους, πότε θα έρθει η ώρα της κανονικότητας;

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

- Κρήτη - κορωνοϊός: 69 νέα κρούσματα ανακοίνωσε ο ΕΟΔΥ

- Κορωνοϊός - Εξαδάκτυλος: Οργισμένη αντίδραση για τους αρνητές του ιού

- Κορωνοϊός - Μητσοτάκης από «Σωτηρία»: Από Απρίλιο θα έχουμε περισσότερα εμβόλια