Ένα happy end θέλουμε! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Συμμετέχουμε στο μεγαλύτερο ψυχιατρικό πείραμα, που έγινε ποτέ. Ένας κόσμος ολόκληρος θα μελετάται καθημερινά, για τη συμπεριφορά του, εκτός κατοικίας, και θα παραμένει εκτός ή θα ξαναγυρίζει στο «κλουβί», αν θεωρηθεί επικίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Πειραματόζωα, κανονικά!

Οι πολιτικοί μας, υπεύθυνοι για τη σωτηρία του σώματος μας και όχι της ψυχής, θα παίζουν με τα συναισθήματα μας και τις ζωές μας, σαν να είναι τα πλήκτρα ενός πιάνου. Η καραντίνα είναι η μοναδική φαρμακευτική παρέμβαση, μέχρι να βρεθεί το εμβόλιο, για τον κορονοϊό. Γάντια, μάσκα και αυτοσχέδιες ομπρέλες προστασίας για την υγειονομική ασφάλεια, όσων έχουν ευαισθητοποιηθεί στον κίνδυνο να βρεθούν στόχαστρο του ιού και από εκεί σε κάποια ΜΕΘ, αν υπάρξει!

Τα διάφορα ΜΜΕ αναπαράγουν όλες τις «φανταχτερές» ειδήσεις όπως ομαδικοί τάφοι, αγωνίες ειδικών και άλλες ειδήσεις ίδιου περιεχομένου, που προσφέρουν επαρκή ακροαματικότητα ώστε να εξασφαλίσουν υψηλή τηλεθέαση και κατ’ επέκταση μεγαλύτερα διαφημιστικά κονδύλια. Τη σκυτάλη παίρνουν και τα μεγάλα ειδησεογραφικά σάϊτ, τα οποία φιλοξενούν και κάθε είδους συνωμοσιολογίες από αμφιβόλου προέλευσης πηγές. Μέχρι να βρεθεί το φάρμακο ή το εμβόλιο του ιού, είναι η πιο κατάλληλη πηγή που παίρνουν στα σοβαρά ΜΜΕ και καταναλωτές των ειδήσεων! Διαβάζονται και ακούγονται κοινοτυπίες, φληναφήματα, κινδυνολογία, χάνοντας όχι μόνο το μέτρο αλλά και την επαφή με την πραγματικότητα και ότι δεν μπορεί να γίνει κατανοητό με την ανθρώπινη λογική, απερινόητο!

Μετά από πενήντα ημέρες υποχρεωτικού εγκλεισμού ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού νοιώθει βαρύ το ψυχολογικό φορτίο.

Αν και εκ φύσεως, όλοι οι άνθρωποι είναι οκνηροί, και παρά το κίνητρο των επιδομάτων που δόθηκαν, όλοι περιμένουν με ανυπομονησία την επιστροφή στην κανονικότητα. Να ανοίξει η αυλαία, για να ζήσουμε όσα έχουμε ακόμη μπροστά μας. Να ζήσουμε την άγνωστη «επόμενη» μέρα, που για τους περισσότερους διαγράφεται ανασφαλής και δραματική.

Η βαριά βιομηχανία μας, ο τουρισμός, παρά τις αισιόδοξες δηλώσεις της κυβέρνησης, ότι θα πάρουμε «το πιο μεγάλο κομμάτι από μια μικρή πίτα», δεν φαίνεται να συμβαδίζει με την πραγματικότητα των αριθμών των προτιθέμενων να ανοίξουν, τουριστικά καταλύματα. Η επαναφορά του κοινωνικού τουρισμού, ίσως να υποκαθιστούσε, την αποχή του εισαγόμενου τουριστικού ρεύματος, λόγω των ανησυχιών, για υγειονομικά πρωτόκολλα και αεροπορικές συνδέσεις.

Η επιτυχημένη διαχείριση της πανδημικής κρίσης στη χώρα, θα πρέπει να συνδυαστεί με επιτυχίες στο χώρο των επιχειρήσεων.

Θα πρέπει να κρατηθούν όρθιες και δυνατές οι υγιείς επιχειρήσεις, δίνοντας χρηματοδοτήσεις και κίνητρα για να μην μειωθούν οι θέσεις εργασίας.

Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που θα πρέπει να κερδίσει, η κυβέρνηση, μετά την θετική  αποδοχή διαχείρισης , της κρίσης. Οι πολίτες είναι φοβισμένοι, απαισιόδοξοι, επιφυλακτικοί και ανασφαλείς για την πορεία των πραγμάτων, μετά το καλοκαίρι και με το φόβο των ειδικών για το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Το ευτύχημα είναι ότι εμπιστεύονται τους θεσμούς και το κράτος- πρόνοιας. Τα ΜΜΕ θα πρέπει να μειώσουν την «τρομοκρατική» τους ειδησεογραφία δίνοντας περισσότερο χώρο, σε ειδήσεις αισιοδοξίας των πολιτών και καλών πρακτικών που εφαρμόζονται στο εξωτερικό για την αντιμετώπιση των αρνητικών συνεπειών της πανδημίας.

Ένα happy end, θέλουμε στο κλείσιμο της αυλαίας της πανδημίας. Μόνο στις ταινίες θα το έχουμε!

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος