Όταν η παιδεία ... "αλίσκεται"

Δεν φταίνε όμως τα παιδιά κατά τη γνώμη μου....Φταίει και πάλι η φτώχεια της γνώσης που τους παρέχεται.

Τέτοιες λέξεις όπως το αναλίσκεται,από που να τις μάθουν, να τις συνηθίσουν, να τις εμπεδώσουν οι μαθητές και να τις συγκρατήσουν.

Από τα πάνελ στην TV; Δεν τα βλέπουν... Απο τον ξύλινο λόγο των πολιτικών ή τον ξύλινο και κακοποιημένο πολλές φορές λόγο των δημοσιογράφων; Δεν τους ακούνε....!!! Τα χουν σιχαθεί, τα χουν βαρεθεί.

Από τα ... "μεσημεράδικα" ; δεν ακούγονται τέτοιες λέξεις...

Από το facebook; Σίγουρα δεν πολυχρησιμοποιούνται ... Προτιμούνται και προωθούνται τα .... γκριχλίσχις...!!!

Από το σχολείο λοιπόν; Το σχολείο έχει γίνει κι αυτό σαν ... το facebook. Τα παιδιά, πάνε, ανοίγουν ένα ... προφίλ, μια σελίδα τους, επικοινωνούν με τους συμμαθητές τους εντός ωραρίου του σχολείου – πολλές φορές μάλιστα δεν επικοινωνούν καν,... το κάνουν αργότερα μέσα από το κανονικό face book- και φεύγουν ολοταχώς και υπο πίεση για το φροντιστήριο όπου θα τους παρασχεθεί η γνώση για τις Πανελλαδικές.

Και στο φροντιστήριο ακόμα δεν προλαβαίνεις να τις μάθεις αν δεν είναι μέσα στην ύλη που πρέπει να βγει για ένα βαθμό στο σχολείο ή για μια ελπίδα βαθμού στις Πανελλαδικές.

Όλα αυτά μέσα σε ένα σύστημα, ένα πλαίσιο που δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα το ίδιο την ταυτότητα του – παρά τις αλλεπάλληλες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις- αν θα παρέχει ακαδημαϊκή μόρφωση ή τεχνολογική εξειδίκευση ή ένα σωστό συνδυασμό και των δυο και τελικά αποτυγχάνει και στα δυο.

Μανώλης Δερμιτζάκης