Η ελληνική πραγματικότητα μέσα από την επιστολή ενός ασθενούς με Μεσογειακή Αναιμία

Η ελληνική πραγματικότητα είναι εξαιρετικά σκληρή για κάποιους ανθρώπους, που πέρα από την κρίση και τα όσα συνεπάγεται έχουν να αντιμετωπίσουν και χρόνια προβλήματα υγείας που τους αναγκάζουν να συνδιαλέγονται με ένα σύστημα υγείας που κάνει πως δεν καταλαβαίνει τα προβλήματά τους. Η επιστολή που ακολουθεί είναι ενδεικτική και δημοσιεύται σήμερα στην Κίνηση Εθελοντών, το Ελληνικό περιοδικό για την Θαλασσαιμία και την Δρεπανοκυτταρική Νόσο.

Αγαπητοί Φίλοι,

Σας γράφω χωρίς πολλά λόγια την οικονομική κατάσταση μου, έτσι για να καταλάβουν και οι πιο ...αισιόδοξοι τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζω, μια και πιστεύω ότι στην ίδια κατάσταση βρίσκονται και οι περισσότεροι συμπάσχοντες μου.

Παίρνω αναπηρική σύνταξη, γιατί δεν μπορώ να δουλέψω λόγω της πάθησης και των επιπλοκών της πάθησης μου. Δεν έχω άλλα εισοδήματα. Δηλαδή ζω με την αναπηρική σύνταξη και το προνοιακό επίδομα που παίρνουμε όλοι. Αν δεν είχα και ένα μικρό διαμέρισμα 50 τετραγωνικών, κληρονομιά, θα ζούσα κυριολεκτικά στον δρόμο.

Το εισόδημα μου είναι το ελάχιστο, αν αφαιρέσουμε το προνοιακό επίδομα και μάλλον είμαι στα όρια της φτώχειας, λίγο πάνω λίγο κάτω δεν έχει σημασία.

Τα υλικά αποσιδήρωσης που παίρνω κάθε μήνα, κοστίζουν περίπου 200 ευρώ, περίπου το μισό της αναπηρικής μου σύνταξης. Ακολουθώ την διαδικασία που προβλέπεται για την κατάθεση των τιμολογίων στις Παροχές και περιμένω να τα καταθέσουν στον λογαριασμό στην Τράπεζα για να μπορέσω να πληρώσω τα υλικά του επόμενου μήνα.

Δηλαδή, πληρώνω το τιμολόγιο π.χ. τον Ιούλιο, το καταθέτω ένα μήνα μετά (τον Αύγουστο) και περιμένω μετά από ένα μήνα (τον Σεπτέμβριο) να μπουν στον λογαριασμό μου. Θα μου πει κάποιος ότι αν αυτό γίνεται κάθε μήνα, καλύπτεσαι κάθε μήνα. Σωστό.

Έλα, όμως. που μερικούς μήνες δεν τσουλάνε τα πράγματα κανονικά, π.χ. το τιμολόγιο του Ιουλίου που το κατέθεσα τον Αύγουστο, δεν έχει ακόμη πληρωθεί και ήδη έχω καταθέσει (τώρα τον Σεπτέμβριο) το τιμολόγιο του Αυγούστου. Επίσης, πλήρωσα το τιμολόγιο του Σεπτεμβρίου, που θα καταθέσω τον Οκτώβριο και θα πληρωθώ τον Νοέμβριο. Και για να μιλάμε με αριθμούς, συνολικά έχω πληρώσει τρία τιμολόγια και δεν έχω εισπράξει ούτε ένα ευρώ.

Μπερδευτήκατε;

Εγώ να δείτε πως έχω μπερδευτεί με τους υπολογισμούς που κάνω για να τα βγάλω πέρα".

Μαζί με όλα αυτά που πληρώνω, πρέπει έως το τέλος Σεπτεμβρίου να πληρώσω και τον ΕΝΦΙΑ. Κανονικά δεν πρέπει να τον πληρώσω, μια και έχω ποσοστό αναπηρίας 80% και το εισόδημα μου είναι κάτω από το όριο. Έτσι, έχω απαλλαγή 100%. Όμως, το υπουργείο Οικονομικών δεν με έχει απαλλάξει, όπως λέει ο νόμος, και πρέπει να πληρώσω την πρώτη δόση και για τις επόμενες θα δούμε τι θα γίνει. Κάπου γράφτηκε ότι έως το τέλος Οκτωβρίου θα έχει εκδοθεί η οδηγία για το πως θα απαλλαγούμε εμείς που έχουμε ποσοστό 80%. Έως τότε θα έχω πληρώσει την πρώτη δόση και δεν είναι σίγουρο ότι θα μου γυρίσουν πίσω τα λεφτά. Τα θεωρώ χαμένα έτσι και αλλιώς.

Σας τα γράφω όλα αυτά, για να βγάλω το άχτι μου. Ολόκληρος λαός δεν μπορεί να κάνει κάτι και σκύβει το κεφάλι. Τι πράγμα είναι αυτό, δεν μπορώ να το καταλάβω.

Δηλαδή η απάντηση των καναπεδάτων είναι: τι να κάνουμε; αυτή είναι η κατάσταση.

Εγώ προτείνω κλωτσιές σ'αυτούς που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση.

Να τι μπορούμε να κάνουμε.