Η νέα Βαβέλ του ΕΝΦΙΑ

«Σημειώνω τὰ λάθη ὁλωνῶν καὶ φτάνω ὡς σήμερον, ὁποῦ δὲν θυσιάζομε ποτὲς ἀρετὴ καὶ πατριωτισμὸν καὶ εἴμαστε σὲ τούτην τὴν ἄθλια κατάστασιν καὶ κιντυνεύομεν νὰ χαθοῦμεν»

[Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη].

Πυροδοτεί όλη τούτη την αβεβαιότητα και κοινωνική αθλιότητα ο κύριος, απρόσκλητος ΕΝΦΙΑ. Δεν τον πιθυμήσαμε, ούτε τον καλέσαμε στο φτωχικό μας τραπέζι. Όμως μας τον επέβαλαν ή τουλάχιστον επιθυμούν να μας τον επιβάλουν ως κύριο καλεσμένο στο σπιτικό μας, που δεν ορίζουμε πλέον ή βρισκόμαστε σε πλήρη αβεβαιότητα αν το ορίζουμε ή όχι.

Κι όμως, όταν οι γονείς μας τα παιδιά του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, πάλευαν νύχτα και μέρα για να δώσουν ένα καλύτερο αύριο στα δικά τους παιδιά, με μια πατρίδα δυνατή και φυσικά χωρίς πολέμους, ο κύριος ΕΝΦΙΑ ήταν απών! Όταν οι γονείς μας και οι λοιποί συγγενείς μας πήραν το δρόμο της ξενιτειάς για ένα καλύτερο αύριο και μια θέση στον ήλιο, ο κύριος ΕΝΦΙΑ ήταν αγέννητος ή μάλλον καραδοκούσε αμίλητος κάπου σε μια γωνιά, μασκαρεμένος… Όταν επιτέλους οι γονείς μας, χιλιοταλαιπωρημένοι αλλά αισιόδοξοι και ικανοποιημένοι, έδιναν κάτι στα παιδιά τους - ένα σπίτι, τη δυνατότητα σπουδών ,επαγγελματικής και οικογενειακής αποκατάστασης - ο κύριος ΕΝΦΙΑ χαμογελούσε πονηρά, δίχως να γίνεται αισθητός από τους ανίδεους και ανυποψίαστους γονείς μας, που έχουν πια μεγαλώσει και περιμένουν καρτερικά μια σύνταξη για να ζήσουν ειρηνικά τα γεράματά τους. Όμως δεν ήξεραν ότι απόψε στο φτωχικό τους τραπέζι θα ήταν απρόσκλητα καλεσμένος ο κύριος ΕΝΦΙΑ και με το ειρωνικό, υπεροπτικό του μειδίαμα θα επέβαλε την παρουσία του!

Ιδού λοιπόν η σύγχυση, γιατί να μην προλάβουν οι έχοντες τα ηνία, οι εκάστοτε κυβερνώντες αυτό τον τόπο, γιατί δεν πρόλαβαν, γιατί έδιναν ψευδείς ελπίδες στους γονείς μας και σε μάς, τώρα πια; Γιατί μεγαλώναμε με τόσα βάσανα και καταλήγουμε σε χειρότερα βάσανα; Είμαστε υπαίτιοι γιατί τους αφήσαμε ελεύθερα να πράξουν θεωρώντας ότι ως Έλληνες θα έπρατταν το καλύτερο για τούτο ‘δώ τον τόπο; Τι έφταιξε άραγε; Δεν έχουμε άλλη δύναμη για να αντισταθούμε; Ή μήπως δεν έχουμε γλώσσα γιατί δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι τα δεινά ήρθαν από το εσωτερικό, από τα τόσα λάθη χωρίς όρια, χωρίς τιμωρία για όλους εκείνους που τα διέπραξαν και καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα, δηλαδή το δικό μας κόπο;!

Και τώρα η γιαγιά μου, που είναι ανάπηρη με παραμορφωτική αρθρίτιδα εν εξελίξει, να της λένε ότι πρέπει να επιστρέψει 3000 ευρώ στον ΟΓΑ, γιατί όταν πέθανε ο άντρας της θέλησε να παίρνει τη δική του σύνταξη, του ΙΚΑ, για να μπορεί να αγοράζει τα πολλά φάρμακα για να ζήσει! Όχι το φαγητό της, αλλά τα φάρμακα!

Κι εκείνοι οι άθλιοι όταν ερωτήθηκαν έδωσαν δίκιο στη γιαγιά μου, αλλά δεν ήξεραν ποιος τελικά τα είχε πάρει και πού χάθηκαν, γιατί ο παραλήπτης τους τελικά δεν ήταν το εύκολο θύμα η γιαγιά μου, αλλά κάποιος άλλος! Ποιος και γιατί, άγνωστο! Καμία απάντηση στη χώρα της Φαιδράς Πορτοκαλέας!!!

Λοιπόν αυτός ο ΕνΦΙΑ ήρθε ίσως γιατί προ πολλού η Κερκόπορτα έμεινε ηθελημένα ανοιχτή, γιατί δεν πρέπει να επιβιώσει ένας λαός, ένας πολιτισμός, μια γλώσσα και μια θρησκεία που κυριαρχούν εδώ και αιώνες!

Αλλά…«Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε τρώνε από ᾿μάς και μένει και μαγιά».[Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη]

Ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Δημόκριτος και πλειάδα άλλων αλλοτινής εποχής, που τούτος ο τόπος γέννησε δεν προσπαθούσαν να κερδίσουν εφήμερη δόξα για τον εαυτό τους και μόνο, αλλά…

Αυτείνοι δεν τήραγαν να θησαυρίσουνε μάταια και προσωρινά, τήραγαν να φωτίσουν τον κόσμο με φώτα παντοτινά. Έντυναν τους ανθρώπους αρετή, τους γύμνωναν από την κακή διαγωή και τοιούτως θεωρούσαν γενικώς την ανθρωπότη και γένονταν δάσκαλοι της αλήθειας. Κάνουν και οι μαθηταί τους οι Ευρωπαίοι την ανταμοιβή εις τους απογόνους εμάς γύμναση της κακίας και παραλυσίας. Τέτοι᾿ αρετή έχουν, τέτοια φώτα μας δίνουν!

[Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη]

* Εύα Καπελλάκη – Κοντού [Εκπαιδευτικός – αρθρογράφος Lettere Classiche dell’Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”]