Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς… της Εύας Κοντού Καπελλάκη

Κλείδωσε η νέα υπουργική σύνθεση μετά από ένα πολλά υποσχόμενο ανασχηματισμό, λες κι ήταν αυτός ο ανασχηματισμός «πανάκεια» για όλα τα κακά και τις αδικίες που έχει υποστεί και υφίσταται ο ελληνικός λαός.

Με ύφος περίσκεψης κι ένα ελαφρύ μειδίαμα στα χείλη, κάτι σαν να λέει: «επιτέλους τα κατάφερα και πήρα τον επιθυμητό θώκο στο υπουργείο», αναγγέλλει η κ. υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, τη νέα σύνθεση: ο κ.Τάδε αναλαμβάνει το υπουργείο πολιτισμού, ο κ. Δείνα το υπουργείο παιδείας και αποκλείονται από τη νέα υπουργική σύνθεση ο τσάρος και κραταιός της φωνής του πρωθυπουργού, ο οποίος  δεν καταδέχεται τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου, μάλλον τη θεωρεί υποτιμητική κάτι σαν από δήμαρχος - κλητήρας!

Ο άλλος κύριος κάπως έτοιμος ανά πάσα στιγμή να υποδυθεί ένα ρόλο σε ελληνική τραγωδία, παίρνει το θώκο του υπουργείου των νέων χαρωπά και χωρίς επαναστατικά άλματα, μιας και οι παλιοί σύντροφοι τον επανένταξαν στο σύστημα επομένως, ούτε γάτα ούτε ζημιά! Πού είναι τα επαναστατικά λόγια τα γεμάτα υποσχέσεις; Μάλλον εξανεμίστηκαν άμα τη αναχώρηση από τη μεγαλόνησο κατά τη διάρκεια των επαναστατικών δηλώσεων ενόψει της ίδρυσης του κόμματός του, ανεξάρτητου από τις νυν πολιτικές μνημονίων και τα τοιαύτα! Του νέου σωτήρα και όλα πνίγονται και χάνονται στον καιάδα της λήθης, ούτε που θυμάται κανείς τα παρασκηνιακά δρώμενα, σαν να 'ταν χθες σαν να μην πέρασε μια μέρα από τη μονοκρατία του πρώην σοσιαλιστικού κόμματος.

Πολλοί μιλούν για μεγαλύτερη επιτυχία στον ισοπεδωτικό ανασχηματισμό απ’ ότι στις προηγούμενες εκλογές. Κι όμως η πολιτική η ίδια. Κινούμενη και καθοδηγούμενη από το Γενικό Επιτελείο της Ευρώπης δηλαδή την «ουσιαστική κυβέρνηση» της χώρας, ουδεμία αλλαγή προς όφελος των πολιτών, στην ήδη καταστροφική πολιτική. Αφού χρεοκόπησε το κράτος, σειρά έχουν οι πολίτες… Τόσο μίσος τελικά; Μίσος χωρίς όρια;! Φωνάζουμε ότι δεν έχουμε, δεν πληρώνουμε, δεν μπορούμε να ζήσουμε πλέον, αυτοκτονούμε ο ένας πίσω από τον άλλον, επί ματαίω!  Κανείς δεν ενδιαφέρεται γι αυτό, απλά είναι μια επιπλέον είδηση στον κατάλογο των ειδήσεων. Περισσότερο ενδιαφέρει ο θυμός του απερχόμενου υπουργού έναντι του νυν, παρά η απώλεια του Γιάννη, της Μαρίας, του κ. Παντελή και πάει λέγοντας.

Είναι κάτι σαν το μύθο του βοσκού: «λύκος στα πρόβατά μου, τρέξτε χωριανοί να με σώσετε!» Μια, δυο, τρεις κι όταν ο λύκος ήταν στο μαντρί οι φωνές του άτυχου βοσκού έπεσαν στο κενό, γιατί δεν υπήρχαν αυτιά για να ακούσουν τις απεγνωσμένες εκκλήσεις του!!!! Όπως ακριβώς και του ελληνικού λαού!!!

Άρα γιατί μας λένε ότι κάτι θ’ αλλάξει τους επόμενους μήνες ,για να ανακουφιστούν οι Έλληνες από το ζυγό των φόρων; Γιατί ψεύδονται ασυστόλως; Επί της ουσίας κόπτονται για τη «ματζαδούρα» τουτέστιν για το θώκο και τη μάσα, την καλοβολιά για τους νέους ενοίκους των Βρυξελών και δε βαριέσαι αδελφέ! Άσ’ τους να φωνάζουν! Κάποια στιγμή θα βαρεθούν και θα μας απαλλάξουν από τη παρουσία τους, ούτως ή άλλως δεν είμαστε εμείς που κυβερνάμε, απλώς είμαστε υπάλληλοι άρα θα παλέψουμε για τις δικές μας θέσεις κι όχι για την ευμάρεια του ελληνικού λαού, φαίνεται να σκέφτονται οι κυβερνώντες…

Πριν μερικούς μήνες αναφέρει, μεταξύ άλλων, γνωστός πολιτικός υπέρμαχος της τύχης του αδικημένου λαού και σε λίγο υπουργός κρίσιμου υπουργείου, σε γνωστή εφημερίδα των Αθηνών:

«…μήπως αναγνωρίζετε ως κορμό της «Ελιάς» τους «58» και προσχωρείτε στην Κίνησή τους;»

• Καμία προσχώρηση ή αφομοίωση. Προκειμένου να επιτύχει αυτό το νέο εγχείρημα, ο σεβασμός της διακριτότητας, της αυτονομίας και τελικά της πολιτικής αξιοπρέπειας του κάθε συμμετέχοντος μέρους είναι όρος ουσιώδης και απαράβατος. Η πρόταση που μας έγινε, με την παρότρυνση και του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ήταν συγκεκριμένη: πρόσκληση σε μια ενιαία Παράταξη, στην οποία θα συγκλίνουν διαφορετικοί φορείς και συλλογικά υποκείμενα, με διακριτότητα και ισοτιμία. Ηγεμονισμοί ή ψευδοηγεμονισμοί εδώ δεν επιτρέπονται. Έχουμε ιδρύσει ένα νέο κόμμα, έχουμε οργάνωση και υποδομή σε αρκετές περιοχές της χώρας, όπως και δημοσκοπική καταγραφή και επιθυμούμε αυτά να τα διατηρήσουμε. Μας έγινε πρόσκληση για ισότιμη συνεργασία και όχι κάλεσμα για αφομοίωσή μας.-

Τότε εγώ που είμαι αδαής σχολιαστής διερωτώμαι, γιατί αποδεχτήκατε χωρίς πολλά «γιατί;» το θώκο του υπουργείου υπό τη σημαία του «σοσιαλισμού»;

Μήπως άλλαξε ο Μανολιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς;

Εύα Καπελλάκη - Κοντού