Συμβιβασμός ή χωρισμός;

Πόσοι από εμάς έχουμε βρεθεί σε δίλημμα μέσα στη σχέση μας;

Χωρίζουμε ή παραβλέπουμε τα αρνητικά στοιχεία που μας ενοχλούν και συμβιβαζόμαστε;

Γενικότερα, οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ δύσκολες. Τόσο σε οικογενειακό, φιλικό όσο και σε ερωτικό επίπεδο, άνθρωποι με διαφορετικές αντιλήψεις, νοοτροπίες, ιδέες και σκέψεις, προσπαθούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να συνυπάρξουν. Στις ερωτικές σχέσεις αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο. Δύο άνθρωποι «ξένοι», γνωρίζονται, δημιουργούν δεσμό και προσπαθεί καθημερινά ο ένας να μάθει τον άλλον και να μπει στην καθημερινότητά του. Όταν όμως βρεθεί η «χρυσή τομή» και ένας κοινός κώδικάς επικοινωνίας, τότε μπορεί να δημιουργηθεί μια πολύ όμορφη σχέση, με έντονα συναισθήματα.

Ωστόσο, όσο περνάει ο καιρός και η σχέση προχωράει, υπάρχει πιθανότητα να δημιουργηθούν προβλήματα μεταξύ του ζευγαριού, άλλοτε ασήμαντα και άλλοτε σημαντικά. Δύο άνθρωποι με διαφορετικές προσωπικότητες, βιώματα και χαρακτηριστικά, είναι λογικό να έρχονται σε ρήξη κάποιες φορές και να διαφωνούν.

Όταν αυτό γίνεται σε συνεχή βάση, τότε απλά, θα πρέπει να γίνει μια εποικοδομητική συζήτηση μεταξύ του ζευγαριού, να προσδιορίσουν τη πηγή του προβλήματος και να βρουν τις απαραίτητες λύσεις.

Όταν όμως το πρόβλημα συνεχίζεται, τι γίνεται;

Κατά τη γνώμη μου, όταν τα προβλήματα μέσα σε μια σχέση είναι πολλά και σοβαρά και ενώ έχεις δώσει τις ευκαιρίες στο ταίρι σου ή ακόμα και στον ίδιο σου τον εαυτό, ώστε  να διορθωθεί ή έστω να βελτιωθεί η υπάρχουσα κατάσταση και δεν αλλάζει κάτι, τότε το καλύτερο που πρέπει να κάνεις είναι να «φύγεις» από αυτή τη σχέση. Ο συμβιβασμός σε μια προβληματική σχέση, δίνει απλά μια χρονική παράταση πριν το χωρισμό.

Γιατί όμως, τις περισσότερες φορές διαλέγουμε το συμβιβασμό;

Ίσως γιατί, αναζητάμε την εύκολη λύση. Ένας χωρισμός για κάποιους, είναι ένας «μικρός θάνατος», όπως λέμε. Υπάρχουν άνθρωποι, που δυσκολεύονται πολύ να πάρουν την απόφαση να χωρίσουν και επιλέγουν να παραμείνουν σε έναν προβληματικό δεσμό ή γάμο, καταπιέζοντας τα «θέλω» και τις επιθυμίες τους.

Ο φόβος της μοναξιάς, η συνήθεια, η έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης, ο κοινωνικός ρατσισμός και τα κοινωνικά στερεότυπα (ιδιαίτερα όταν επέλθει χωρισμός σε γάμο), αποτελούν μόνο κάποιους , από τους παράγοντες που λειτουργούν σαν τροχοπέδη στη λήψη απόφασης ενός χωρισμού.

Τα παραπάνω όμως, αυτά στοιχεία, έχουν μια κοινή αφετηρία: τον εαυτό μας, το «εγώ» μας…

Φοβόμαστε να μείνουμε μόνοι μας… γιατί δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας!

Φοβόμαστε να αλλάξουμε τη συνήθειά μας…γιατί δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας!

Φοβόμαστε να διεκδικήσουμε…γιατί δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας!

Φοβόμαστε την κοινωνική κατακραυγή…γιατί δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας!

Αυτό που δεν έχουμε καταλάβει, είναι ότι στα δύσκολα βρίσκουμε τον εαυτό μας.

Τότε και μόνο τότε, κάνουμε την αυτοκριτική μας, αντιλαμβανόμαστε τα «θέλω» μας και τα διεκδικούμε.

Μη φοβάστε να ζήσετε!!!

Το παιχνίδι της ζωής μας, το ορίζει ο καθένας μόνος του…και το ποιοι θα είναι συμπαίκτες μας, είναι αποκλειστικά δική μας επιλογή. Πάντα, στο τέλος ενός παιχνιδιού υπάρχει νικητής και ηττημένος. Ο νικητής, απολαμβάνει τα κεκτημένα του, αλλά ο ηττημένος έχει την ευκαιρία να ξεκινήσει από την αρχή ένα νέο παιχνίδι, με καλύτερους συμπαίκτες και πιο σωστούς κανόνες!

Η ζωή, μας χαρίστηκε χωρίς οδηγίες χρήσης…Στο χέρι μας είναι να την εξελίξουμε και να την ομορφύνουμε. Ότι μας αποκλίνει από αυτόν το σκοπό…απλά δεν αξίζει να είναι στη ζωή μας!!!

 

Στέλλα Μανουρά, Οικονομικές και κοινωνικές επιστήμες