Οι Έλληνες… που ελληνοξεχνούν

Αχ, Ελλάδα μου….σ ‘αγαπώ!!!

Μήπως τελικά είμαι πολύ ρομαντική και συναισθηματική σε σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα;

Μήπως η αγάπη μου για την πατρίδα μου και η ευαισθησία μου για τον τόπο στον οποίο ζω και αναπνέω, με κάνουν γραφική;

Μήπως η ανησυχία μου για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας , με καθιστά υπερβολική και παράλογη;

Ίσως….για κάποιους μη ρομαντικούς, Έλληνες που ελληνοξεχνούν (βλέπε κυβερνώντες) και εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα και εξουσίες, να φαίνονται όλες αυτές οι σκέψεις αστείες και ανούσιες.

Ε λοιπόν, σαν αστείο μου φαίνεται και εμένα η υδρόλυση των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο.

Μα αλήθεια, τι κάνουν; Διαπραγματεύονται τη ζωή μας, χωρίς τη συγκατάθεσή μας; Με ποιο δικαίωμα το κάνουν αυτό; Όλοι αυτοί που μας κυβερνάνε και θέλουν το καλό μας –λέμε τώρα- μας ρώτησαν τι θέλουμε; Άκουσαν τη φωνή των χιλιάδων Ελλήνων Κρητικών που βρέθηκαν στο Αρκάδι, αντιδρώντας στη καταστροφή των χημικών στη Μεσόγειο; Και τελικά ποιος είναι ο ρόλος τους;

Ερωτήματα που πιθανώς .. θα παραμείνουν αναπάντητα ή θα απαντηθούν με δεξιοτεχνία και πολιτικές φλυαρίες κάποια στιγμή  στο μέλλον. Μετά από καιρό και όταν όλα θα έχουν τελειώσει είτε με τον ένα, είτε με τον άλλο τρόπο, αναρωτιέμαι αν θα έχει κάποιος το θάρρος από όλους αυτούς, να κάνει την αυτοκριτική του και τον απολογισμό αυτής της άδικης και άσκοπης απόφασης των χημικών.

Κι όμως….δε θα τους αφήσω να μου χαλάσουν το ρομαντικό κόσμο στον οποίο ζω…

Είμαι υπερήφανη που ζω στην Ελλάδα, στη Κρήτη και γεύομαι τον ήλιο και τη θάλασσα ...

Είμαι υπερήφανη που οι παππούδες μου, μου έμαθαν την ιστορία του τόπου μου…

Είμαι υπερήφανη που οι γονείς μου, μου έδωσαν τις αρχές και την παιδεία του «να σέβομαι και να προστατεύω το περιβάλλον στο οποίο ζω και αναπνέω»…

Γιατί έτσι….κοιμάμαι ήσυχα τα βράδια, έχοντας τη συνείδησή μου καθαρή…

Εκείνοι άραγε;;;;;

Στέλλα Μανουρά