Με το κόμμα ή με την κοινωνία;

Το ερώτημα είναι απλό και αμείλικτο: Οι βουλευτές των κομμάτων (ιδίως των κυβερνώντων) με ποιον πρέπει να είναι;  Με το κόμμα με το οποίο εκλέχτηκαν ή με τον λαό που τους εξέλεξε;

Ο όρκος που δίνουν οι βουλευτές, είτε είναι θρησκευτικός είτε είναι πολιτικός, τους δεσμεύει να υπερασπίζονται και να υπηρετούν, πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα, τα συμφέροντα της πατρίδας και του λαού της. Πουθενά δεν αναφέρεται,ούτε προκύπτει, ότι προέχει το συμφέρον των κομμάτων τους. Κι όμως, η συντριπτική πλειοψηφία, των βουλευτών, εφαρμόζει τυφλά την "κομματική πειθαρχία" ή καλύτερα, αυτό που θέλει ο αρχηγός. Κι αν κάποιος πάει αντίθετα στη βούληση του Αρχηγού (γιατί πιστεύει ότι το συμφέρον της πατρίδας και του λαού διασφαλίζονται με διαφορετική άποψη απ' αυτήν του Αρχηγού), τότε έρχεται αυτόματα η διαγραφή τους απ' το κόμμα. Αυτό συνέβη μετά την πρόσφατη ψηφοφορία στη βουλή για τα προαπαιτούμενα με την διαγραφή, από το κόμμα τους, δύο βουλευτών: έναν του ΣΥΡΙΖΑ και έναν των ΑΝ.ΕΛ. Το ίδιο συνέβαινε και στο παρελθόν, με όλους τους Αρχηγούς των κομμάτων. Το ρεκόρ κατέχει ο πρώην Αρχηγός της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, που μετά από μία ψηφοφορία, διέγραψε πάνω από 20 βουλευτές.

Έχει ο βουλευτής το δικαίωμα της ελεύθερης άποψης στις ψηφοφορίες στη βουλή για τα θέματα που κρίνονται; Αν το έχει, κακώς γίνονται οι διαγραφές όσων διαφωνούν με την κομματική γραμμή. Αν δεν το έχει, κακώς γίνονται οι ονομαστικές ψηφοφορίες. Πρέπει να ψηφίζουν μόνον οι Αρχηγοί των κομμάτων, οι οποίοι θα εκπροσωπούν όλους τους βουλευτές που διαθέτει το κόμμα τους. Σ ' αυτή την περίπτωση, τι χρειάζονται οι 300 βουλευτές; 100 και πολλοί είναι! Σ' αυτή την περίπτωση υπάρχει Δημοκρατία;

Για να δώσουμε,όμως, μία απάντηση στο αρχικό ερώτημα, σαφώς και προέχει, οι βουλευτές, να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της πατρίδας και του λαού. Το Πολίτευμα της χώρας είναι η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και άρα οι βουλευτές που απαρτίζουν το κοινοβούλιο, οφείλουν να πράττουν "κατά συνείδηση" και όχι "κατ' εντολήν". Οι αποφάσεις των Αρχηγών των κομμάτων και η "τυφλή" εφαρμογή τους, μας παραπέμπουν στις εποχές του "αποφασίζομεν και διατάζομεν".

Οι βουλευτές οφείλουν πάνω ακόμη και από τις απόψεις τους αλλά και από το πρόγραμμα του κόμματός τους, ν' αποφασίζουν με μόνο κριτήριο το πραγματικό συμφέρον της χώρας. Είναι υποχρέωση και καθήκον τους. Με τον τρόπο αυτό, ίσως υπάρξει ελπίδα να μπει κάποια στιγμή φραγμός στα πολιτικά ψέματα (άλλα λένε προεκλογικά κι άλλα κάνουν όταν "αρπάξουν" την ψήφο του λαού και εκλεγούν στην κυβέρνηση) και να έχουμε καλύτερη διακυβέρνηση στον τόπο, με καλύτερα αποτελέσματα για την πατρίδα και τον λαό.

ekriti.gr