Ο Θεός να μας φυλάει! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Ένας ακήρυχτος πόλεμος στους κόλπους της συγκυβέρνησης με δηλώσεις, παρεμβάσεις, φήμες, διαρροές, χτυπήματα στο μαλακό υπογάστριο, αλλά και γλυκόλογα, ευγένεια, χαμόγελα, λίγο πριν την τελική εξόντωση, στην τελική σύγκρουση.
Οι θρονιασμένοι στους υπουργικούς θρόνους θα εξοβελιστούν, όταν θα έρθει η ώρα και τη θέση τους θα πάρουν νέοι, επίδοξοι συμπορευτές της εθνικής συμφωνίας των Πρεσπών. Χρυσόσκονη πολιτικών διεργασιών στον αέρα, που θα καθίσει οσονούπω. Μέχρι να έρθει η περιβόητη συμφωνία στη Βουλή για να ψηφιστεί από ένα ετερόκλητο πλήθος διαφορετικής ιδεολογικής προέλευσης βουλευτών. Για να μην κλονιστεί η εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση, να μην περάσει η πρόταση μομφής, αν κατατεθεί από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να ψηφιστούν τα ευνοϊκά για την κυβέρνηση οικονομικά αντίμετρα και να καθυστερήσει όσο γίνεται περισσότερο η αντίστροφη μέτρηση για τις εθνικές εκλογές. Κάθε λίγο έχουμε να αναζωπυρώνονται οι «φωτιές» από εσωτερικές κυβερνητικές αντεγκλήσεις και ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να τις «σβήσει» εν τη γεννέση τους. Υπεύθυνος εμπρηστής πάντα, ο ίδιος όμως δεν συλλαμβάνεται, ούτε αποπέμπεται. Μέχρι στιγμής μετράμε δύο θύματα. Πρωτοκλασάτους υπουργούς που βρέθηκαν στο δρόμο του. Τους έκαψε πάραυτα.
Στις μέρες μας η ανάγκη προσωπικής επιβίωσης, είναι ισχυρότερη από ιδεολογίες και σκουριασμένες πολιτικές επετηρίδες. «Πονάνε» περισσότερο για την προσωπική τους εικόνα, παρά για την εικόνα της παράταξης. Δεν τους προβληματίζει το «μπάχαλο» της ασυνεννοησίας, η διακωμώδηση των ανέφικτων υποσχέσεων τους από τους πολίτες, απλά ανησυχούν για την επόμενη μέρα και το ρόλο που θα έχουν.
Ενδιαφέρονται περισσότερο για τον εαυτό τους, παρά για τη δουλειά που έχουν επιλεγεί από τους πολίτες, να κάνουν. Από την άλλη πλευρά, οι πολίτες είναι στην κυριολεξία στα κάγκελα, αλλά έχοντας πάρει αρκετή δόση ψεκασμού ύπνωσης, οραματίζονται επιδόματα, συσσίτια και εράνους, κάθε είδους. Για τους πολιτικούς είναι αριθμοί προς ανάγνωση ανεργίας, κόκκινων δανείων, οφειλετών δημοσίου και κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Νομοτελειακά, η έκρηξη δεν θα αργήσει, θα έρθει και τότε θα μετράμε «θύματα». Από ιδεολογίες μέχρι εθνικές καταστροφές.
Όταν παίρνεις την μπουκιά από το στόμα πεινασμένου θηρίου, να είσαι σίγουρος ότι θα σε δαγκώσει. Κι αυτό δεν είναι προβοκατόρικη υπερβολή, είναι σίγουρα μια πιστοποίηση ίσως ανατριχιαστική, αλλά σίγουρα ρεαλιστική. Το ραβδί της Κίρκης δεν βρίσκεται πλέον στα χέρια των πολιτικών για να μεταμορφώσουν, για να αλλάξουν την εικόνα για μια καλύτερη ζωή των πολιτών. Πρόλαβαν και άλλαξαν μόνο τη δική τους ζωή, πριν τους το πάρουν από τα χέρια. Οι διαχειριστές της χώρας και επονομαζόμενοι «ξένοι ευεργέτες» για το καλό μας!
Στην τρέχουσα πολιτική κατάσταση, τα πάντα είναι αίολα, βαριά και ασήκωτα. Στο ύψος των περιστάσεων, ο μόνος που μπορεί να σταθεί είναι ο αλήστου μνήμης των δημοσκοπήσεων ΚΑΝΕΝΑΣ.
Οι βασικοί πυλώνες της διαφθοράς ζουν και βασιλεύουν ακλόνητοι και ένας μεγάλος αριθμός «κομματικών συμμοριών» έχουν αρχίσει να καταλαμβάνουν το κράτος με αντικαταστάσεις του διοικητικού προσωπικού.
Στην οικονομία χιλιάδες επιχειρήσεις πτώχευσαν και παραδίνουν καθημερινά τα κλειδιά, ενώ όσες ακόμη επιβιώνουν είναι με «μηχανική» υποστήριξη στην εντατική τραπεζών με ελάχιστο οξυγόνο ρευστού χρήματος.
Θα πάμε με αυτούς καπεταναίους, με τη βάρκα της ελπίδας και το νέο χρόνο. Ο Θεός να μας φυλάει!

Θανάσης Παπαμιιχαήλ, Επικοινωνιολόγος