Στο εξωτερικό... η γένια του brain drain

Έχει χαρακτηριστεί ως η γένια του brain drain. Οι 30αρηδες που παρά τη διάθεση, τις δεξιότητες και την κατάρτισή τους δεν κατάφεραν να βρουν μια εργασίαμε αξιοπρεπείς απολαβές και συνθήκες και αναζήτησαν επαγγελματική και προσωπική καταξίωση στο εξωτερικό. Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, από το 2008 μέχρι το 2013, σχεδόν 223.000 νέοι, ηλικίας 25-39 ετών, εγκατέλειψαν τη χώρα σε αναζήτηση καλύτερων προοπτικών κοινωνικής και οικονομικής προόδου σε πιο ανεπτυγμένες χώρες.

Σήμερα ο αριθμός εκτιμάται ότι έχει φτάσει στις 500.000. Οι νέοι που εγκατέλειψαν τη χώρα μόνο κατά το 2013 αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 2% του συνολικού εργατικού δυναμικού της χώρας.

Είναι και εκείνοι που μένουν πίσω για να επιβιώσουν σε μια σύγχρονη κακοπληρωμένη εργασιακή ζούγκλα. Εργαζόμενοι των 360 ευρώ, με συμβάσεις εργασίας μερικής απασχόλησης ή εκ περιτροπής εργασία2, 3 ημερών την εβδομάδα, ή ακόμη και μερικών ωρών την εβδομάδα. Γιατί μπορεί ο γενικός μέσος όρος της ανεργίας να πέφτει, αλλά έξι στις δέκα θέσεις αφορούν σε ευέλικτες μορφές απασχόλησης.

Σύμφωνα με τον καθηγητή εργασιακών σχέσεων του Παντείου Γιάννη Κουζή «αυτό που μειώνεται είναι η στατιστική ανεργία . Άλλο είναι η πραγματική ανεργία, όταν κάποιος εργάζεται για να επιβιώσει και δεν δουλεύει από χόμπι».

Όσον αφορά στο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι νέοι στην εύρεση εργασίας στην Ελλάδα, ο κ. Κουζής τονίζει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως δεν προσφέρονται θέσεις εργασίας υψηλών δεξιοτήτων με αποτέλεσμα πολύ εξειδικευμένο προσωπικό να φεύγει στο εξωτερικό. «Θέλουμε φθηνή εργασία και αυτή δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που ζητούν. Ένα ποσοστό των νέων εγκαταλείπει τη χώρα του γιατί οι προσφερόμενες θέσεις εργασίας είναι χαμηλά αμειβόμενες. Οι εταιρείες έχουν υψηλές απαιτήσεις από τον υποψήφιο εργαζόμενο αλλά τον πληρώνουν ως απόφοιτο Λυκείου. Επίσης ένα εξίσου σημαντικό πρόβλημα είναι ότι η πολιτεία δεν έχει επενδύσει στον επαγγελματικό προσανατολισμό που αφορά στην τεχνική εκπαίδευση ( π.χ να γίνει κάποιος υδραυλικός, αγρότης κλπ). Το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι ολόκληρο το σύστημα δημιουργεί όρους μη απασχόλησης, δηλαδή σου ζητούν να ενισχύσεις τα προσόντα σου με αποτέλεσμα να ενοχοποιείς τον εαυτό σου. Ζητούν από μια γενιά να αναλάβει δυσανάλογα βάρη με αυτά που μπορεί να σηκώσει. Τελικά, το σύστημα αυτό ενοχοποιεί αυτούς που δεν μπορούν να βρουν δουλειά» αναφέρει στο enikonomia.gr.