Οι ποιητές του Αζερμπαϊτζάν στο νέο ημερολόγιο του γιατρού Γ. Σχορετσανίτη

 «Ποιητές του Αζερμπαϊτζάν» τιτλοφορείται το νέο ημερολόγιο, για το 2015, του Γιώργου Σχορετσανίτη, του γνωστού και πολυταξιδεμένου χειρούργου του ΠΑΓΝΗ ,με το πλούσιο συγγραφικό έργο.

Το εικονογραφημένο ημερολόγιο, των εκδόσεων ΒΗΤΑ, είναι αποτέλεσμα της γνωριμίας του συγγραφέα με τον πολιτισμό και την κουλτούρα του Αζερμπαϊτζάν ,το οποίο έχει επισκεφθεί αρκετές φορές και φαίνεται να τον έχει γοητεύσει όχι μόνο ως ταξιδιωτικός προορισμός αλλά και λογοτεχνικά-ποιητικά, όπως δείχνει το καινούργιο του πόνημα .

Οι σημαντικότεροι ποιητές της όμορφης και άγνωστης για εμάς χώρας  παρουσιάζονται στο ημερολόγιο του 2015 ενώ γνωρίζουμε μέσα από τις μεταφράσεις που έκανε ο Γ. Σχορετσανίτης ορισμένα από τα εξαιρετικά ποιήματα που εμπνεύστηκαν και που ξεχωρίζουν για τις πλούσιες εικόνες αλλά και τα επίκαιρα νοήματα που δίνουν στον αναγνώστη τους.

Όπως εύστοχα παρατηρεί ο συγγραφέας του ημερολογίου «Ποιητές του Αζερμπαϊτζάν»: «οι ιστορικές παραδόσεις , τα εθνικά χαρακτηριστικά, συγκεκριμένες ηθικές αξίες του λαού του Αζερμπαϊτζάν μπορούν να μαθευτούν μέσα από αυτήν την ποίηση». Κι αυτό το ζητούμενο μοιάζει να το πετυχαίνει ο ευαίσθητος γιατρός και συγγραφέας Γ Σχορετσανίτης μέσα από την σταχυολόγηση των συγκεκριμένων ποιητών και του έργου τους στο ημερολόγιο του.

Το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που πλαισιώνει το ημερολόγιο ,μας δείχνει εξάλλου μια πολύ σημαντική πτυχή της προσωπικότητας των κατοίκων του Αζερμπαϊτζάν που λατρεύουν τους ποιητές τους στήνοντας παντού μνημεία και αγάλματα  για να τους τιμήσουν.

Ο Rasul Reza , ένας από τους ποιητές που συμπεριλαμβάνει στο ημερολόγιο του ο Γ Σχορετσνίτης περιγράφει την αγάπη του -και αγάπη ως φαίνεται όλου του λαού του Αζερμπαϊτζάν- για την ποίηση στο απόσπασμα του ποιήματος με τίτλο «Οστά» που παραθέτουμε:

«Από τη μικρή μου ηλικία

Είχα ερωτευτεί με τη γλυκιά γλώσσα της ποιήσης.

Ποίηση, πιο γλυκιά από δηλητήριο

Ποίηση, πιο γλυκιά από ένα φιλί

Ποίηση, πιο γλυκιά από τον θάνατο.

Από την πρώτη μέρα, αγαπούσα την ποίηση,

Και δεν έχω χωρίσει από αυτή.

Έσμιξα με τους ταξιδιώτες.

Ήθελα να τρέχω προς τα εμπρός,

Να ξεπερνάω τις πλαγιές.

Ήθελα να πατήσω ανάμεσα σε σιδερένιες ράγες

Είπα στον εαυτό μου: «Αύριο θα γίνεις μια από αυτές»!

Αλίμονο!»