Μανώλης Βελιβασάκης: Στόχος μου να διασώσω από τον πολιτισμό της Κρήτης, ό,τι διασώζεται

Η προώθηση και η διατήρηση της Κρητικής κουλτούρας και του πολιτισμού, μέσω της διάδοσης τους σε όλο τον κόσμο με κάθε τρόπο είναι ο στόχος του ιδρύματος «Πολιτισμική Κρήτη» με ιδρυτές τον Μανώλη και την Όρσα Βελιβασάκη.

Ο κορυφαίος πολιτικός μηχανικός που γεννήθηκε στο χωριό Καμαριώτης του Ηρακλείου, στους πρόποδες του Ψηλορείτη, Μανώλης Βελιβασάκης και πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Κρητών από το 2014 έχει ένα νέο όραμα για την αγαπημένη του  Κρήτη. Να σώσει μέσω του ιδρύματος «Πολιτισμική Κρήτη» μουσικά και πολιτισμικά... "ό,τι διασώζεται".
 

«Με στεναχωρεί να βλέπω τα στοιχεία της Κρητικής κουλτούρας να αλλοιώνονται και να χάνουν τον αυθεντικό τους χαρακτήρα. Η κουλτούρα αλλάζει με τους ανθρώπους και υπάρχουν αλλαγές και αλλαγές, που δεν είναι όλες προς τον σωστή κατεύθυνση, όπως οι  αλλαγές στην ιστορία  των προγόνων μας και των  πατεράδων μας» επισημαίνει στο ekriti.gr o κ. Βελιβασάκης.

«Στόχος του ιδρύματος μας που ιδρύθηκε το 2010 είναι να πούμε σε όλο τον κόσμο για το ποια είναι η Κρήτη, ποια είναι τα καλά  και τα κακά της, ποιοι είναι οι Κρητικοί, και θα προσπαθήσουμε όλες αυτές οι δράσεις που θα κάνουμε να έχουν αντίκρισμα και ανταπόδοση  εδώ στο νησί, γιατί αν δεν κάνουμε κάτι τώρα σε 40-50 χρόνια δεν θα αναγνωρίζουμε την Κρήτη, θα είμαστε κάτι άλλο κάτι τελείως διαφορετικό», τονίζει.

Επειδή όμως σε αυτή την διαδρομή των χρόνων που αναφέρεται ο κ. Βελιβασάκης  υπάρχει και η εξέλιξη ο ίδιος ξεκαθαρίζει:

Η αλλαγή είναι καλό πράγμα, και η εξέλιξη επίσης. Αλλά πρέπει να υπάρχει πάντα μέτρο και  αυθεντικότητα σε αυτά. Για παράδειγμα η Κρητική μουσική σήμερα  είναι ένα μείγμα… ή όπως λέμε εμείς στην Αμερική ένα flavor…Κρητικής μουσικής.  Όποιος δεν γνωρίζει την κρητική μουσική, την παλιά καλή μουσική δεν μπορεί να καταλάβει τι εννοώ. Δυστυχώς το κοινό έχει χάσει και αυτό την αυθεντία του και οι μουσικοί καλούνται να τους ευχαριστήσουν αλλάζοντας την μουσική τους, όχι όμως αυθεντικά.

Ότι μπορούμε να κρατήσουμε ας το κρατήσουμε, ας το σώσουμε και ας το εκμεταλλευτούμε αργότερα.

Πλέον πιστεύω ότι υπάρχουν δύο είδη μουσικών, οι μουσικοί που είναι εκπαιδευμένοι και έχουν  γνώσεις και γνωρίζουν καλά το παρελθόν και το χρησιμοποιούν σωστά για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του μέλλοντος και οι μουσικοί που είναι μουσικάντηδες και προσπαθούν να δημιουργήσουν κάτι δυνατό από το τίποτα.

 

Γι΄αυτό το ίδρυμα μας, καταγράφει τώρα την μουσική. Για παράδειγμα όταν μου ζητήσουν να σώσουμε την μουσική παράδοση της Πεδιάδας, την μουσική παράδοση του Δήμου Μαλεβιζίου, ή κάποιας άλλης περιοχής γιατί εκεί υπάρχουν 10 λυράρηδες ή βιολάτορες  σε κάθε χωριό που είναι μεγάλης ηλικίας που δεν ξέρουμε αν ζουν του χρόνου και δεν έχουν καταγραφεί ποτέ… αυτό εγώ το θεωρώ ανάγκη να καταγραφούν αμέσως, χωρίς καμία καθυστέρηση. Γιατί αυτό πρέπει να μείνει…
 

Ο κ. Βελιβασάκης ανάφερε και μερικά παραδείγματα μουσικής καταγραφής στο ekriti.gr  όπως το βιβλίο που εξιστορεί το έργο του Γιάννη Δερμιτζάκη από την Σητεία, ο οποίος έχει τώρα πεθάνει.
«Αυτός λοιπόν παίζει με ένα ιδιόρρυθμο τρόπο τους σκοπούς και τα τραγούδια της ανατολικής Κρήτης. Έχει γράψει ναι μεν πολλούς δίσκους αλλά σαν συνολικό έργο δεν έχει παρουσιαστεί  ποτέ. Όταν μου πρότειναν να βγάλουμε το έργο του σε 5 cd είπα καλή ιδέα και ζήτησα να μου δώσουν και 150 βιβλία όταν θα βγουν για να τα στείλω σε 150 βιβλιοθήκες σε όλον τον κόσμο όπως και στην βιβλιοθήκη του Κονγκρέσου…

Το ίδιο και με το βιβλίο του συλλέκτη δίσκων ο οποίος δεν είναι Κρητικός αλλά έχει ένα αρχείο Κρητικής μουσική με ιστορικές ηχογραφήσεις από το 1907…αυτό κυκλοφορεί σε οκτώ cd σύνολο.
 

Αυτά είναι μερικές από τις δράσεις που κάνει το  ίδρυμα «Πολιτισμική Κρήτη», ενώ πραγματοποιεί και διαλέξεις και ιστορικές ημερίδες για τον Καζαντζάκη, για τον Βενιζέλο, για το Αρκάδι  ιδίως στους Κρητικούς της Αμερικής, καθώς και εκθέσεις ζωγραφικής πάντα με θέμα την μοναδική Κρήτη.
 

Η έκθεση ζωγραφικής για τον « EL GRECO Ρaintings» που είχαμε διοργανώσει με συμμετοχές από όλο τον κόσμο ήταν πολύ επιτυχημένη, αναφέρει ο Μανώλης Βελιβασάκης,  αφού ήρθαν  και την είδαν κάπου 100.000 χιλιάδες  άτομα σε 4 μήνες. Τώρα θα έχουμε γιορτές σε όλη την Αμερική για το Αρκάδι και τα 150 χρόνια από την εθελοθυσία, ολοκληρώνει.

Ποιος είναι ο Μανώλης Βεληβασάκης

Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους πολιτικούς μηχανικούς, όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και διεθνώς. Έχοντας ολοκληρώσει το 1970 τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο Ηράκλειο Κρήτης,  πήγε για σπουδές στο δημόσιο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, έχοντας στο μυαλό του, ότι θα επιστρέψει στην Ελλάδα με το πτυχίο του. Ωστόσο, η πορεία του, ήταν εκείνη που συνήθως ακολουθούν όλοι όσοι θέλουν να πετύχουν κάτι παραπάνω στη ζωή τους, παρά να επαναπαυθούν σε έναν τίτλο σπουδών.
 

Γεννήθηκε στο χωριό Καμαριώτης Ηρακλείου Κρήτης, στους πρόποδες του Ψηλορείτη. Μετά την αποφοίτησή του ακολούθησε το μεταπτυχιακό και ακολούθως αποφάσισε ότι θα ήταν προτιμότερο να εργαστεί για λίγα χρόνια, προκειμένου να αποκτήσει την απαραίτητη εμπειρία. Όμως  η μία δουλειά έφερε την άλλη, οι υποχρεώσεις πολλαπλασιάστηκαν και ο Μανώλης Βεληβασάκης βρέθηκε να έχει δημιουργήσει τη δική του οικογένεια στις ΗΠΑ. Με τη σύζυγό του Όρσα και τους δυο γιους τους, Λευτέρη και Γιώργο ζουν μόνιμα στο Scarsdale της Νέας Υόρκης.

 

Στην καριέρα του ο “Manny” όπως τον αποκαλούν, έχει αναπτύξει ένα μεγάλο εύρος εμπειρίας στη σχεδίαση εμπορικών κτηρίων, εκπαιδευτικών εγκαταστάσεων, ναούς, εγκαταστάσεις πάρκινγκ και προσωρινές κατασκευές. Το εκτεταμένο έργο του περιλαμβάνει προβλήματα εξωτερικών επιφανειών σε κτήρια και κατασκευαστικά λάθη.

Ήταν αντιπρόεδρος και ένας από τους οκτώ κύριους μετόχους της κολοσσιαίας αμερικανικής εταιρίας Consulting Thornton-Tomasett, στην οποία μετέχει από το 1975, ενώ σήμερα διατηρεί την ιδιότητα του συμβούλου, όπως και πρόεδρος της LZA Technology Division. Παράλληλα, είναι καθηγητής στο Institute of Design & Construction, ενώ για χρόνια διετέλεσε καθηγητής Μηχανικής στο New York Institute of Technology.
 

Μερικά από τα έργα του, ένας ουρανοξύστης ύψους 1.001 μ. στην Τζέντα η κατασκευή του οποίου βρίσκεται σε εξέλιξη, η επίβλεψη κατασκευής του Οικονομικού Κέντρου της Ταϊπέι  ύψους 520 μέτρων, η δομική ανάλυση και αναστήλωση του θόλου του Καπιτωλίου στην Ουάσιγκτον (1990-1992), η οποία συνεχίζεται και σήμερα με μία νέα μελέτη, η μελέτη αποκατάστασης του Empire State Building της Νέας Υόρκης, όπως και η αντισεισμική θωράκιση του αεροδρομίου «Ατατούρκ» της Κωνσταντινούπολης, μετά τον σεισμό του 1999.
 

Ο ίδιος θεωρεί ως μία δύσκολη στιγμή στην επαγγελματική πορεία του την πλήρη αποκατάσταση του χώρου του Παγκοσμίου Κέντρου Εμπορίου στη Νέα Υόρκη, το Ground Zero, μετά τα τραγικά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, που ανέλαβε η εταιρεία του.

 

​Αξίζει να σημειωθεί, ότι παρά το ότι έχει βραβευθεί πολλάκις στη χώρα μας, δεν έχει ζητηθεί η συνδρομή του επαγγελματικά. Ο Μανώλης Βεληβασάκης, έχει συνεργαστεί αρκετές φορές και με τον αρχιτέκτονα Σαντιάγκο Καλατράβα, με τελευταίο τους έργο, την κατασκευή ενός ουρανοξύστη, 150 ορόφων στο Σικάγο. Από το 2014 διατελεί πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Κρητών, για την τριετία 2014-2017.
 

Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία για την προσφορά του, ανάμεσα στα οποία είναι:

-Το Οφφίκιο του Άρχοντος Ευταξίας της Εκκλησίας του Χριστού, που του απονεμήθηκε από τον ίδιο τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο το 2001
-Ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κων. Στεφανόπουλο (2004)
-Το Χρυσό Μετάλλιο του Πολυτεχνείου Κρήτης το 1999
-Το Πιστοποιητικό εκτίμησης από την πόλη της Νέας Υόρκης για τη δουλειά του στο Σημείο Μηδέν (2002)
-Το Αργυρό μετάλλιο από το Ίδρυμα Έρευνας και Τεχνολογίας Κρήτης για την προσφορά του (1998)

Μάρα Μπέκα