Ένα "μάθημα" για το πως τιμούν ένα ήρωα

«Εδώ έπεσε στις 21-5-1941 ο Ταγμ/χης Μιχ. Τζουλάκης πολεμώντας τους Γερμανούς για το Mεγάλο μας Kάστρο.»

Αυτό αναγράφει η αναθηματική στήλη ,που έστησε ο Δήμος Ηρακλείου, στην οδό που πήρε το όνομα του Ταγματάρχη Τζουλάκη για να τιμηθεί ο  πρώτος νεκρός στη Μάχη της Κρήτης, ο ήρωας Μιχάλης Τζουλάκης .

Φευ όμως!!! Τιμούνται οι ήρωες μόνο μ ένα κομμάτι μάρμαρο και μια ονοματοθεσία δρόμου;

Σίγουρα όχι, αν δούμε τη σημερινή εικόνα της οδού Ταγματάρχου Τζουλάκη με τη χαμηλή αναθηματική  στήλη να μην ξεχωρίζει ανάμεσα στα τραπεζοκαθίσματα παρακείμενης καφετέριας και τους θαμώνες της που απολαμβάνουν τον καφέ τους χωρίς να γνωρίζουν ότι στο σημείο εκείνο ένας ήρωας έχυσε το αίμα του.

Όμως κύρια η ευθύνη για την αποκαρδιωτική αυτή εικόνα  δεν ανήκει στους Ηρακλειώτες -που πηγαίνουν στο σημείο για να χαλαρώσουν- αλλά στο Δήμο που τίμησε τον Ταγματάρχη Τζουλάκη στήνοντας του μια στήλη ,που μόλις ξεχωρίζει από το έδαφος , την οποία στην συνέχεια εγκατέλειψε στην τύχη της.

Το πώς τιμούν τους ήρωες μας έμαθε σήμερα το πρωί η κ Κάκια Κοτζάμπαση μιλώντας στο Ράδιο Κρήτη και το Νίκο Ψιλάκη και μεταφέροντας μας την εικόνα του πατέρα της Απόστολου Κατσιρντάκη ,που ως νωματάρχης την εποχή που οι Γερμανοί σκότωσαν τον Ταγματάρχη Τζουλάκη , βρέθηκε μπροστά την ώρα που με το πολυβόλο τους τον θέριζαν και τον άφηναν νεκρό κατά μεσής του δρόμου.

Ο Ταγματάρχης με τον Απόστολο Κατσιρντάκη  και ομάδα νεαρών φοιτητών στη Σχολή Ευελπίδων βρίσκονταν στις 21 Μαΐου του 1941 στο Φρουραρχείο, εκεί όπου λειτούργησε αργότερα στο Α και Β Αστυνομικό Τμήμα, στα Λιοντάρια.

Εκεί έμαθαν πως οι Γερμανοί έστηναν μπλόκο επί της Καλοκαιρινού. Ο Ταγματάρχης χωρίς δεύτερη σκέψη , με τη βροντερή φωνή του ,προέτρεψε τους υπόλοιπους να τον ακολουθήσουν και κινούμενοι με προσοχή έφθασαν στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα η οδός Ταγματάρχου Τζουλάκη.

Ο γενναίος Μιχάλης Τζουλάκης βγήκε μπροστά από τους υπόλοιπους και σε κλάσματα δευτερολέπτου ένα γερμανικό πολυβόλο τον χτύπησε στο ύψος της μέσης αφήνοντας τον κάτω νεκρό με το αίμα του να φθάνει και να πιτσιλάει μέχρι τα πρόσωπα των ανδρών που τον συνόδευαν .

Ο πρώτος νεκρός στη Μάχη της Κρήτης κείτονταν με ένα τεράστιο τραύμα στην κοιλιά μπροστά τους ,γεγονός που τους πείσμωσε και τους έδωσε δύναμη να πολεμήσουν την ομάδα των Γερμανών και να πιάσουν αιχμαλώτους κάποιους εξ αυτών ,τους οποίους και μετέφεραν σε σπίτι επί της 25^ης Αυγούστου όπου και τους κλείδωσαν.

Τη μνήμη του νωματάρχη Απόστολου Κατσιρντάκη, νεαρού τότε (όχι πάνω από 26-27 ετών) σημάδεψε η θυσία του Ταγματάρχη Τζουλάκη και φυσικά η γενναιότητα που επέδειξε κι έτσι ποτέ δεν ξέχασε την ηρωική του πράξη.

Ηλικιωμένος πια, περιέγραψε η κόρη του, περνούσαν μαζί από το δρόμο όπου βρίσκεται η επιτύμβια στήλη του Ταγματάρχη Τζουλάκη και σταματούσε ευλαβικά μπροστά της , έβαζε το χέρι του πάνω στην καρδιά του, έβγαζε το μαύρο μπερέ που φορούσε και σε στάση προσοχής απέδιδε τη δική του ,ελάχιστη, τιμή σε αυτόν τον ήρωα.

Μάλιστα όταν η κόρη του προσπαθούσε να τον πάρει από το σημείο και να φύγουν πάντα της έλεγε «δε με νοιάζει να με θεωρούν φευγάτο, θέλω να τιμήσω τον Ταγματάρχη μου»

Ελένη Βασιλάκη