Οι γυναίκες δεν ψηφίζουν γυναίκες. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Οι Ελληνίδες δεν βλέπουν με «καλό μάτι» τη συμμετοχή των γυναικών στα ψηφοδέλτια. Τις ψηφίζουν στις δημοσκοπήσεις, αλλά δεν τις προτιμούν στην κάλπη. Η υποεκπροσώπιση των γυναικών σε όλους τους θεσμούς είναι σε όλους γνωστή. Στον πρώτο βαθμό της αυτοδιοίκησης, στο σύνολο των 325 δημάρχων, μόνο ένας μικρός αριθμός γυναικών έχουν καταφέρει να εκλεγούν στη θέση του δημάρχου. Το ίδιο συμβαίνει και στον β’ βαθμό της αυτοδιοίκησης αλλά και στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Ο θεσμός της ποσόστωσης των γυναικών στο ψηφοδέλτιο είναι ένα μέσο για μεγαλύτερη συμμετοχή, αλλά όχι αυτοσκοπός. Είναι δύσκολο για μια γυναίκα να «παντρέψει» την πολιτική με τις υποχρεώσεις της προσωπικής και οικογενειακής ζωής.
Η πολιτεία θα πρέπει να σταθεί αρωγός για να μπορέσουν οι γυναίκες να ασχοληθούν με τα κοινά. Από βρεφονηπιακούς σταθμούς, προνοιακές δομές, ολοήμερα σχολεία, ισότητα στις αμοιβές, μέχρι αποδοχή των ανδρών πολιτικών, των γυναικών σε προνομιακές θέσεις εξουσίας.
Οι εποχές έχουν αλλάξει και οι άνδρες πολιτικοί θα πρέπει να συνηθίσουν στην ιδέα ότι θα μοιράζονται τις πρώτες θέσεις με γυναίκες πολιτικούς ακόμη και τη θέση του Πρωθυπουργού!
Παρ’ όλα αυτά το πρόβλημα παραμένει και για να λυθεί χρειάζεται οι γυναίκες να ψηφίζουν γυναίκες. Στο άρθρο μου αυτό, θα βρείτε μικρές συμβουλές, για να προσεγγίσουν οι γυναίκες υποψήφιοι το ιδιαίτερο αυτό κοινό και να το πάρουν με το μέρος τους.
Όταν μια γυναίκα παλεύει καθημερινά να τα βγάλει πέρα με το πλήθος των ρόλων της, εργαζόμενη, νοικοκυρά, μητέρα, είναι λογικό να αντιμετωπίζει με καχυποψία και φθόνο το πρότυπο της πετυχημένης γυναίκας που τα προλαβαίνει όλα και να διεκδικεί και μια θέση στα κοινά.
Μια γυναίκα υποψήφια νοιώθει τις περισσότερες φορές τη λάθος όψη της «αρρενωπότητας» των συναδέλφων ανδρών υποψηφίων. Κυκλοφορούν με κοστούμι, επίπεδη σόλα και χαρτοφύλακα. Μιλάνε με τη γνωστή ξύλινη γλώσσα των πολιτικών, παρεμβαίνουν με τραχύτητα και «ευνουχίζουν» το γυναικείο τους προφίλ και τη δική τους πολιτική προοπτική. Η γυναίκα πολιτικός που θέλει να εμφανιστεί αποκλειστικά ως κυνική τεχνοκράτης ή άκαμπτη διαχειρίστρια, έχει χάσει μεγάλο μέρος από την προσωπικότητα της και κάποια από τα ανθρώπινα, γήινα στοιχεία του φύλου της. Ακόμη και η «σιδηρά κυρία» της πολιτικής Μάργκαρετ Θάτσερ, αναγνώριζε με υψηλή εκτίμηση τη θέση της ως συζύγου.
Πολύ συχνά οι γυναίκες υποψήφιες, πέφτουν στην παγίδα να δημιουργούν υπερβολική οικειότητα με τα ανδρικά μέλη της οικογένειας, με αποτέλεσμα να απειλείται η οικογενειακή γαλήνη, στα μάτια των γυναικών ψηφοφόρων.
Μια υποψήφια πολιτικός θα πρέπει να βρει μια κοινή βάση αναφοράς με τη γυναίκα ψηφοφόρο. Να «μιλήσει» μαζί της και να ταυτιστεί με γυναικεία θέματα από συνταγές μαγειρικής, μόδα, συμβουλές ομορφιάς, και γενικότερα για θέματα καθημερινότητας που θα βοηθήσουν και θα προδώσουν μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ «φιλενάδων».
Είστε γυναίκα και μιλάτε σε γυναίκα. Όσο προφανές κι αν είναι αυτό, τονίστε το στη συζήτηση σας. Χρησιμοποιείστε τη φράση «εμείς οι γυναίκες» διαμορφώνοντας την αίσθηση στην ακροάτρια σας ότι ανήκετε στην ίδια ομάδα και ότι σας συνδέουν κοινά προβλήματα και ανησυχίες. Βρείτε το κουμπί της ομάδας που ανήκει η ψηφοφόρος, προσαρμόστε το λόγο και τις προτάσεις σας και πάρτε την με το μέρος σας.
Είναι γεγονός ότι η μικρή συμμετοχή των γυναικών στα κοινά, προκαλεί ένα δημοκρατικό έλλειμμα. Οφείλουμε όλοι, πολίτες και πολιτεία να σταθούμε αρωγοί στα προβλήματα των γυναικών. Να ξεπεραστούν οι δισταγμοί της συμμετοχής στην πολιτική. Γιατί όπως είπε και ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι «Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο».

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος