Ο "κανένας" ως καταλληλότερος Πρωθυπουργός και η ευθύνη των κομμάτων της Κεντροαριστεράς

Όλες οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης, στο ερώτημα "ποιον θεωρείτε καταλληλότερο για πρωθυπουργό", η απάντηση των ερωτώμενων πολιτών, που υπερισχύει και μάλιστα με διαφορά, είναι, "κανένας". Αυτό σημαίνει, ότι οι ηγέτες των πολιτικών κομμάτων της χώρας, δεν πείθουν, την πλειοψηφία των ερωτώμενων πολιτών, ότι έχουν την ικανότητα να βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο της οικονομικής κρίσης. Και αφού κανένας αρχηγός κόμματος δεν θεωρείται κατάλληλος, άρα, δεν θεωρείται κατάλληλο και κανένα κόμμα.

Το γεγονός αυτό φανερώνει την έλλειψη εμπιστοσύνης της πλειοψηφίας των επιλεγμένων πολιτών, που συμμετέχουν στις δημοσκοπήσεις, στα σημερινά πολιτικά κόμματα και στους προέδρους τους. Φανερώνει ακόμη και την έλλειψη άλλου κόμματος, που να εκφράζει ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων, οι οποίοι σήμερα δεν έχουν πολιτική στέγη.

Το κενό στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, δυστυχώς, μέχρι σήμερα, δεν φαίνεται να καλύπτεται. Οι όποιες προσπάθειες είτε συλλογικά, είτε μεμονωμένες, δεν έχουν φέρει το ποθητό αποτέλεσμα. Τροχοπέδη στις προσπάθεις αυτές, αποτελούν οι προσωπικές φιλοδοξίες διάφορων πολιτικών στελεχών, οι οποίοι βάζουν το "εγώ" πάνω από το "εμείς".
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η προσπάθεια που γίνεται το τελευταίο χρονικό διάστημα, για την ίδρυση νέου πολιτικού φορέα, ο οποίος να εκφράζει τον χώρο της Κεντροαριστεράς. Μία προσπάθεια, όμως, που ξεκίνησε με εντελώς λανθασμένο τρόπο και εξακολουθεί να κινείται λανθασμένα. Δεν νοείται, όταν θέλεις πραγματικά, να δημιουργήσεις κάτι νέο, να το επιδιώκεις ανάποδα. Δηλαδή, πρώτα να εκλέγεις τον Πρόεδρο και μετά να σχηματίζεις το κόμμα!!!

Αυτή η διαδικασία φανερώνει δύο πράγματα: 

Πρώτον ότι από τους πρωταγωνιστές του εγχειρήματος, Φώφη Γεννηματά κατά πρώτο λόγο και Σταύρος Θεοδωράκης κατα δεύτερο λόγο, σημερινοί ηγέτες ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι αντίστοιχα, θέλουν να έχουν "την δεύτερη ευκαιρία", που σημαίνει ότι αν δεν εκλεγούν, να διατηρήσουν τα κόμματά τους για να παραμείνουν αρχηγοί (στην όποια πολιτική μιζέρια κι αν βρίσκονται). 
Δεύτερον, ότι οι δύο προαναφερόμενοι, επειδή διαθέτουν παρουσία στο σημερινό κοινοβούλιο, δεν θέλουν να χάσουν τα πλεονεκτήματα, που έχουν ως αρχηγοί, στην περίπτωση που δεν πετύχουν την εκλογή τους.
Με τα παραπάνω δεδομένα, δεν μπορεί να συζητάμε σοβαρά για την ίδρυση νέου πολιτικού φορέα. Όλες οι κινήσεις γίνονται για τα "μάτια του κόσμου" και για επικοινωνιακή προβολή.

Αν, πραγματικά, αυτοί που πρωτοστατούν και δηλώνουν με τυμπανοκρουσίες, ότι θέλουν την ίδρυση της Κεντροαριστεράς, τότε να πράξουν τα αυτονόητα :

1 - Να δημοσιοποιήσουν την ιδρυτική διακήρυξη του νέου φορέα. 
2 - Να προχωρήσουν με την εγγραφή μελών στο νέο φορέα.
3 - Να πάνε τα μέλη σε ιδρυτικό Συνέδριο όπου θα αποφασισθούν:
α) Το επίσημο όνομα του φορέα 
β) Η ιδεολογική γραμμή του φορέα.
γ) Προσχώρηση όλων των βουλευτών των κομμάτων, που θα μετέχουν στο νέο φορέα, με το νέο όνομα στο κοινοβούλιο (με την προϋπόθεση φυσικά ότι θα έχουν γίνει και μέλη του νέου φορέα). 
γ) Προκήρυξη αρχαιρεσιών για την εκλογή Προέδρου στο νέο κόμμα.

Εάν συμβούν τα παραπάνω τότε δεν θα υπάρξουν ούτε προβλήματα, ούτε "παιχνίδια". Και όποιος(α) δεν εκλεγεί δεν θα μπορεί να δημιουργήσει κανένα σοβαρό θέμα. Το πολύ-πολύ να αποχωρήσει από το νέο κόμμα αλλά, δεν θα έχει "πλάτη" το παλιό, αφού αυτό θα έχει ενσωματωθεί στο νέο και πλέον δεν θα υφίσταται. 
Μόνο με τις προϋποθέσεις αυτές μπορεί να ιδρυθεί ένα νέο σοβαρό κόμμα της Κεντροαριστεράς, που να αποτελέσει τον τρίτο πολιτικό πόλο (μαζί με ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ) και να γίνει εν δυνάμει κόμμα εξουσίας.
Σε αντίθετη περίπτωση, ο "κανένας" θα εξακολουθεί να συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό ως καταλληλότερος για Πρωθυπουργός και η χώρα θα βαδίζει από το κακό στο χειρότερο.

ekriti.gr