Ποιοι ωφελούνται από την απεργία στα ΜΜΕ;

Απεργία διάρκειας 48 ωρών (και μελλοντικά βλέπουμε) κήρυξαν από σήμερα Πέμπτη στα ΜΜΕ όλης της χώρας οι δημοσιογραφικές ενώσεις, με αφορμή το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που θα φέρει η κυβέρνηση προς ψήφιση αμέσως μετά το Πάσχα.
Συγκεκριμένα, την Πέμπτη και την Παρασκευή θα απεργήσουν οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι στις εφημερίδες και στα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης (sites). Παρασκευή και Σάββατο θα απεργήσουν οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα. Δηλαδή, για τρεις μέρες θα υπάρχει "κουτσουρεμένη" μέχρι ανύπαρκτη ενημέρωση (ειδικά την Παρασκευή).
Στο θέμα του νέου ασφαλιστικού θίγονται, αναμφισβήτητα, τα συμφέροντα όλων των εργαζομένων (εξαιρούνται οι πάντοτε ευνοημένοι, νυν και πρώην, βουλευτές καθώς και μερικές άλλες κατηγορίες δημόσιων λειτουργών).
Με αφορμή το νέο ασφαλιστικό, είμαστε ανεπιφύλακτα υπέρ των έντονων αντιδράσεων, υπέρ των μαζικών λαϊκών κινητοποιήσεων και υπέρ κάθε νόμιμης ενέργειας, που θα μπορεί να αποτρέψει την ψήφισή του. Όμως, η 48ωρη απεργία των δημοσιογράφων (και μάλιστα με διάρκεια...τριών ημερών)  στα ΜΜΕ όλης της χώρας, ποιούς, αλήθεια, εξυπηρετεί; Οι ενώσεις συντακτών που συντάχθηκαν με την απόφαση του πανελλήνιου οργάνου τους, της ΠΟΕΣΥ, για τη συγκεκριμένη απεργία, ρώτησαν τα μέλη τους αν συμφωνούν στην τριήμερη απεργία; Τους ρώτησαν αν δέχονται να χάσουν, στις δύσκολες οικονομικά μέρες που ζούμε, τρία μεροκάματα; (τόσα θα χάσει ένας εργαζόμενος δημοσιογράφος σε μία εφημερίδα και ραδιόφωνο ή τηλεόραση ή site).
Γιατί πρέπει ένας δημοσιογράφος να στερηθεί τρία μεροκάματα; Και γιατί, αντί για απεργία να μην κάνουν οι δημοσιογράφοι, καθημερινές στάσεις εργασίας μιας ή δύο ωρών μέχρι να εισαχθεί προς ψήφιση το νέο ασφαλιστικό;
Η συνειδητή "φίμωση" της ενημέρωσης ποιούς εξυπηρετεί;  Μήπως θα βλάψει την κυβέρνηση;  Μήπως θα "ιδρώσει το αυτί" των κυβερνώντων που δεν θα υπάρχει ενημέρωση; Κάθε άλλο. Οι κυβερνώντες εύχονται, αν ήταν δυνατόν, να μην υπάρχει καθόλου ενημέρωση για να μην μαθαίνουν οι πολίτες της χώρας τα "κατωρθώματά τους" και να κάνουν ό,τι τους προστάζουν οι δανειστές, χωρίς δημοσιότητα και κριτική. Μήπως, λέμε, ωφελημένη από την συγκεκριμένη απεργία, βγαίνει μόνον η κυβέρνηση; 
Βέβαια οι δημοσιογράφοι που ανήκουν στις δημοσιογραφικές ενώσεις, θα πειθαρχήσουν αναγκαστικά στην απόφαση του οργάνου τους για απεργία.
Όμως, προσωπικά πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων θα ήθελε να υποβάλλει τα ίδια ερωτήματα στις διοικήσεις των ενώσεών τους για την απόφαση της απεργίας. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να γίνει γιατί, όποιος διαφωνήσει μαζί τους, απλά, διαγράφεται από την ένωση. Τόση δημοκρατία...
Επειδή προσωπικά δεν υπήρξα ποτέ (συνειδητά) μέλος οποιασδήποτε ένωσης συντακτών, μπορώ και βάζω αυτά τα ερωτήματα και πολύ θα ήθελα και τον αντίλογο από κάποιον αρμόδιο.

Βασίλης Σκουταράς

Υ. Γ.: Επειδή, ενδεχομένως κάποιοι θα πουν ότι τα γράφω αυτά γιατί είμαι ιδιοκτήτης ραδιοφωνικού σταθμού και site, τους πληροφορώ ότι δημοσιογραφώ από το 1970. Δηλαδή 46 ολόκληρα χρόνια. Που μου δίνουν το δικαίωμα να κάνω κριτική και στους κρίνοντες.