Skip to main content
ΑΠΟΨΕΙΣ

Κυριακή του Τυφλού - Το Αληθινό Φως

Image
Κυριακή του Τυφλού
 clock 18:11 | 05/06/2021
writer icon newsroom ekriti.gr

Πέμπτη Κυριακή του πεντηκοσταρίου και η εκκλησία μας παρουσιάζει το θαύμα της θεραπείας του εκ γενετής τυφλού. Το ευαγγελικό ανάγνωσμα το βρίσκουμε στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου κεφάλαιο  θ΄ 1-38.

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγων ὁ Ἰησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον τυφλὸν ἐκ γενετῆς.  καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;  ἀπεκρίθη  Ἰησοῦς· οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ. ἐμὲ δεῖ ἐργάζεσθαι τὰ ἔργα τοῦ πέμψαντός με ἕως ἡμέρα ἐστίν· ἔρχεται νὺξ ὅτε οὐδεὶς δύναται ἐργάζεσθαι.  ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ᾦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου.  ταῦτα εἰπὼν ἔπτυσε χαμαὶ καὶ ἐποίησε πηλὸν ἐκ τοῦ πτύσματος, καὶ ἐπέχρισε τὸν πηλὸν ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ τυφλοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε νίψαι εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὃ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος. ἀπῆλθεν οὖν καὶ ἐνίψατο, καὶ ἦλθε βλέπων.

Οἱ οὖν γείτονες καὶ οἱ θεωροῦντες αὐτὸν τὸ πρότερον ὅτι τυφλὸς ἦν, ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ καθήμενος καὶ προσαιτῶν; 9 ἄλλοι ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν· ἄλλοι δὲ ὅτι ὅμοιος αὐτῷ ἐστιν. ἐκεῖνος ἔλεγεν ὅτι ἐγώ εἰμι. 10 ἔλεγον οὖν αὐτῷ· πῶς ἀνεῴχθησάν σου οἱ ὀφθαλμοί; 11 ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· ἄνθρωπος λεγόμενος  Ἰησοῦς πηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα. 12 εἶπον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ἐκεῖνος; λέγει· οὐκ οἶδα.
(Η εξήγηση του τυφλού στους γείτονες και τους γνωστούς του για την θεραπεία του)

  Ἄγουσιν αὐτὸν πρὸς τοὺς Φαρισαίους, τόν ποτε τυφλόν.  ἦν δὲ σάββατον ὅτε τὸν πηλὸν ἐποίησεν ὁ  Ἰησοῦς καὶ ἀνέῳξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμούς.  πάλιν οὖν ἠρώτων αὐτὸν καὶ οἱ Φαρισαῖοι πῶς ἀνέβλεψεν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· πηλὸν ἐπέθηκέ μου ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμούς, καὶ ἐνιψάμην, καὶ βλέπω. ἔλεγον οὖν ἐκ τῶν Φαρισαίων τινές· οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ ἔστι παρὰ τοῦ Θεοῦ, ὅτι τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ. ἄλλοι ἔλεγον· πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς τοιαῦτα σημεῖα ποιεῖν; καὶ σχίσμα ἦν ἐν αὐτοῖς.  λέγουσι τῷ τυφλῷ πάλιν· σὺ τί λέγεις περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς; ὁ δὲ εἶπεν ὅτι προφήτης ἐστίν.  οὐκ ἐπίστευσαν οὖν οἱ  Ἰουδαῖοι περὶ αὐτοῦ ὅτι τυφλὸς ἦν καὶ ἀνέβλεψεν, ἕως ὅτου ἐφώνησαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος καὶ ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες· οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ὑμῶν, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη; πῶς οὖν ἄρτι βλέπει;  ἀπεκρίθησαν δὲ αὐτοῖς οἱ γονεῖς αὐτοῦ καὶ εἶπον· οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ἡμῶν καὶ ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη· πῶς δὲ νῦν βλέπει οὐκ οἴδαμεν, ἢ τίς ἤνοιξεν αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἡμεῖς οὐκ οἴδαμεν· αὐτὸς ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε, αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ λαλήσει.  ταῦτα εἶπον οἱ αὐτοῦ, ὅτι ἐφοβοῦντο τοὺς  Ἰουδαίουγονεῖςς· ἤδη γὰρ συνετέθειντο οἱ  Ἰουδαῖοι ἵνα, ἐάν τις αὐτὸν ὁμολογήσῃ Χριστόν, ἀποσυνάγωγος γένηται. διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε. ἐφώνησαν οὖν ἐκ δευτέρου τὸν ἄνθρωπον ὃς ἦν τυφλός, καὶ εἶπον αὐτῷ· δὸς δόξαν τῷ Θεῷ· ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος ἁμαρτωλός ἐστιν. ἀπεκρίθη οὖν ἐκεῖνος καὶ εἶπεν· εἰ ἁμαρτωλός ἐστιν οὐκ οἶδα· ἓν οἶδα, ὅτι τυφλὸς ὢν ἄρτι βλέπω.  εἶπον δὲ αὐτῷ πάλιν· τί ἐποίησέ σοι; πῶς ἤνοιξέ σου τοὺς ὀφθαλμούς;  ἀπεκρίθη αὐτοῖς· εἶπον ὑμῖν ἤδη, καὶ οὐκ ἠκούσατε· τί πάλιν θέλετε ἀκούειν; μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε αὐτοῦ μαθηταὶ γενέσθαι;  ἐλοιδόρησαν αὐτὸν καὶ εἶπον· σὺ εἶ μαθητὴς ἐκείνου· ἡμεῖς δὲ τοῦ Μωϋσέως ἐσμὲν μαθηταί.  ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι Μωϋσεῖ λελάληκεν ὁ Θεός· τοῦτον δὲ οὐκ οἴδαμεν πόθεν ἐστίν. ἀπεκρίθη ὁ ἄνθρωπος καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἐν γὰρ τούτῳ θαυμαστόν ἐστιν, ὅτι ὑμεῖς οὐκ οἴδατε πόθεν ἐστί, καὶ ἀνέῳξέ μου τοὺς ὀφθαλμούς. οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς οὐκ ἀκούει, ἀλλ’ ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει.  ἐκ τοῦ αἰῶνος οὐκ ἠκούσθη ὅτι ἤνοιξέ τις ὀφθαλμοὺς τυφλοῦ γεγεννημένου.  εἰ μὴ ἦν οὗτος παρὰ Θεοῦ, οὐκ ἠδύνατο ποιεῖν οὐδέν. ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· ἐν ἁμαρτίαις σὺ ἐγεννήθης ὅλος, καὶ σὺ διδάσκεις ἡμᾶς; καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω.   Ἤκουσεν ὁ  Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω, καὶ εὑρὼν αὐτὸν εἶπεν αὐτῷ· σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ;  ἀπεκρίθη ἐκεῖνος καὶ εἶπε· καὶ τίς ἐστι, Κύριε, ἵνα πιστεύσω εἰς αὐτόν;  εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ  Ἰησοῦς· καὶ ἑώρακας αὐτὸν καὶ ὁ λαλῶν μετὰ σοῦ ἐκεῖνός ἐστιν. ὁ δὲ ἔφη· πιστεύω, Κύριε· καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ.

Πλήρη ανάλυση του ευαγγελίου θα βρείτε εδώ

Καθως λοιπόν περπάταγαν ο κύριος συνοδεία των μαθητών του, συνάντησαν έναν άνθρωπο τυφλό εκ γενετής τον οποίον και ο κύριος θεράπευσε με αυτόν τον θαυμαστό τρόπο που διαβάσαμε στην ευαγγελική περικοπή. Στην θέα όμως εκείνου του ταλαίπωρου ανθρώπου και στην ερώτηση των μαθητών του αν έφταιξε αυτός ή οι γονείς του που γεννήθηκε τυφλός, ο διδάσκαλος επιλέγει την πιο κατάλληλη στιγμή να μας  δώσει ένα από τα καλύτερα του μαθήματα.

"Ούτε αυτός αμάρτησε, ούτε οι γονείς του!
δεν φταίει ο άνθρωπος που είναι τυφλός!
... έγινε όμως για την δόξα του Θεού!
Έγινε "ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ"
Να εργάζεστε τα έργα μου όσο υπάρχει ακόμα ημέρα...και οσο είμαι εδώ, πάντοτε θα είμαι φως για τον κόσμο!

"Εγώ ειμί το φως του κόσμου"

Όπως λέει ο λόγος του, είναι εκείνος που εποίησε την φωτιά, τον ήλιο, τους αστέρες του ουρανού, τους γαλαξίες και τα σύμπαντα. Είναι εκείνος που είπε "γεννηθήτω φώς" και εγένετο φως...Και  όμως ο δημιουργός όταν μιλάει για φως δεν αναφέρεται στο φως αυτού του κόσμου και ενώ είναι δημιουργός του, ουσιαστικά το ακυρώνει και το υποβαθμίζει, ως κάτι το ευτελές και ψεύτικο, αντιπαραβάλλοντας ουσιαστικά ένα άλλο φως ότι είναι το πραγματικό!

Πέραν όμως από "φως του κόσμου"είναι και άλλα πολλά τα ονόματα που μας έχει συστηθεί. Εκτός των άλλων μας είπε ότι είναι εκείνος η απόλυτη και η καθάρια αλήθεια! Όταν λοιπόν αυτοπροσδιορίζεται ως  "το φως του κόσμου" εννοεί αυτό ακριβώς!  Αν λίγο υπερέβαλλε, τοτε ο λόγος του δεν θα ήταν αληθινός, διότι αφενός μεν θα πλαισιωνόταν από τα περίσσια στοιχεία της υπερβολής, αφετέρου δε, θα υπέκρυβε και στοιχεία πονηριάς υπό την έννοια ότι θα χρησιμοποιούσε αυτά τα περίσσια για να μας πείσει, πόσο μάλλον εκείνος που μας είπε "ας είναι το ναι σας  ΝΑΙ, και το όχι ΌΧΙ!"
Αφού λοιπόν ο λόγος του είναι "πιστός και πάσης αποδοχής άξιος λαμβάνουμε ως δεδομένο οτι ο Ιησούς Χριστός είναι το μόνο φως αυτού του κόσμου! Αν όμως εκείνος είναι το μόνο ΦΩΣ! τότε αυτό που νομίζαμε για φως...τι πραγματικά είναι;;

Αν μπούμε σε αυτήν την λογική, ο συνειρμός της σκέψης, μας πάει και σε άλλες δυσάρεστες διαπιστώσεις. Αν το φως αυτο δεν είναι το πραγματικό, τότε και όλες οι υπόλοιπες αισθήσεις μας δεν είναι τίποτε άλλο από εικόνα, σκιά δηλαδή των πραγματικών αισθήσεων. Αν όμως αυτό ισχύει για τις αισθήσεις, είναι προφανές ότι το ίδιο ακριβώς θα ισχύει και για τις αρετές. Η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη και η δικαιοσύνη, δεν είναι οι πραγματικές αρετές, αλλά ένα καθρέπτισμα, μια προσομοίωση των αληθινών.

Μέσω του αψευδούς λόγου του ο κύριος συνεχώς και σε πολλά σημεία μας τονίζει αυτό ακριβώς το γεγονός! ότι τα πάντα εδώ είναι προσωρινά, μάταια, σκιά και εικόνα του πραγματικού κόσμου εκ του οποίου εξεπέσαμε. Ενώ λαμβάνει σάρκα και εισέρχεται στον πυρίνα της δημιουργίας του, παρατηρούμε από την πορεία της κοσμικής του ζωης μια αποστροφή από τα επίγεια. Οταν μιλάει για τον εαυτό του λέει τα εξής..."Εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου τούτου!"...όταν προσεύχεται  στην αρχιερατική προσευχή αναφέρεται για τους μαθητές του:" εκ του κόσμου ουκ εισί" γενικότερα, παρουσιάζει τον κόσμο αυτόν παροδικό, προσωρινό, ατελή, ενώ τονίζω ότι αυτός είναι ο δημιουργός του!

...ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων.
καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν....

Πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί να συμβαίνουν κάποιες δυσάρεστες καταστάσεις στην ζωή μας; Παρατηρούμε δε και το εξής. Ο δίκαιος άνθρωπος υποφέρει από αντιξοότητες πολύ περισσότερο από τον άδικο.
Άραγε γιατί να συμβαίνει αυτό; και βασανίζουμε το μυαλό μας να βρούμε απαντήσεις...Γιατί ο Θεός να τα επιτρέπει όλα αυτά; "γιατί να πονώ;" "γιατί να υποφέρω;" Ίσως και ο άνθρωπος της ιστορίας μας να αναρωτιώταν..."άραγε σε τι να έφταιξα και βασανίζομαι έτσι;" "Τυφλός γεννήθηκα! Δεν το επέλεξα!"
"Μήπως φταίνε οι γονείς μου; Και αν όντως είναι έτσι γιατί να πληρώνω εγώ τα λάθη τους;"Αυτές είναι οι απορίες όλων ημών των τυφλών πνευματικά ανθρώπων που θεοποιήσαμε τον ορατό κόσμο και αγνοήσαμε τον λογο του Θεού!
Είναι απορίες όλων ημών που νομίζουμε ότι οι εικόνες που προσλαμβάνονται και επεξεργάζονται στο νου μας δια των οφθαλμών, είναι η μόνη όραση...

Προσλαμβάνοντας τον κόσμο αυτόν με τις ανθρώπινες αισθήσεις, μας είναι αδιανόητο το γεγονός ότι ίσως και να  υπάρχει κάτι άλλο, ένας άλλος κόσμος, πέραν του κόσμου τούτου ο οποίος είναι αόρατος από την ανθρώπινη όραση, αδύνατον να τον προσεγγίσουμε με ανθρώπινα μέσα. Είναι λοιπόν αδύνατον να βρούμε απαντήσεις αν δεν διευρύνουμε τον νου μας! Αν δεν ανοίξουμε τον πνευματικό μας ορίζοντα, δραπετεύοντας νοητώς από τον κόσμο των αισθήσεων, από τον υλισμό την αλαζονεία και την ματαιοδοξία...

Θα ήθελα εδώ να παραθέσω μια φανταστική ιστορία που πραγματικά παρουσιάζει όλη αυτήν την ανοησία που νιώθουμε οι άνθρωποι μέσα στον μικρόκοσμο μας νομίζοντας ότι τίποτε άλλο δεν υπάρχει, πέραν από αυτό που βλέπουν τα μάτια μας και νιώθουμε με τα αισθητήρια όργανα...

Στη μήτρα μιας μητέρας λοιπόν βρίσκονται δύο μωρά. Το ένα ρωτά το άλλο: «Πιστεύεις στη ζωή μετά τον τοκετό;» κι εκείνο απάντησε,
«Γιατί ρωτάς; Φυσικά. Κάτι θα υπάρχει μετά τον τοκετό. Μπορεί να είμαστε εδώ για να προετοιμαστούμε, για αυτό που θα ακολουθήσει αργότερα.»
«Ανοησίες», είπε το πρώτο. «Δεν υπάρχει ζωή μετά τον τοκετό. Τι είδους ζωή θα ήταν αυτή»;
Το δεύτερο είπε, «Δεν ξέρω, αλλά θα υπάρχει περισσότερο φως από ό, τι εδώ. Ίσως να περπατάμε με τα πόδια μας και να τρώμε με το στόμα. Ίσως να έχουμε περισσότερες αισθήσεις που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε τώρα».

Το πρώτο απάντησε: «Αυτό είναι παράλογο! Το περπάτημα είναι αδύνατο. Και να τρώμε με το στόμα; Γελοίο! Ο ομφάλιος λώρος μας δίνει την τροφή και όλα όσα χρειαζόμαστε. Αλλά ο ομφάλιος λώρος είναι πολύ κοντός. Οπότε, η ζωή μετά τον τοκετό, λογικά, αποκλείεται».

Το δεύτερο όμως επέμενε, «Λοιπόν, νομίζω ότι υπάρχει κάτι και ίσως είναι διαφορετικό από ό,τι είναι εδώ. Ίσως να μη μας χρειάζεται αυτό το φυσικό «καλώδιο» πια».

Και το πρώτο απάντησε, «Ανοησίες. Και επιπλέον, αν υπάρχει ζωή, τότε γιατί ποτέ κανείς δεν έχει γυρίσει πίσω από εκεί; Ο τοκετός είναι το τέλος της ζωής, και μετά από τον τοκετό & δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνο σκοτάδι, σιωπή και λήθη. Δεν οδηγεί πουθενά».

«Λοιπόν, δεν ξέρω», λέει το δεύτερο, «αλλά σίγουρα θα συναντήσουμε τη μητέρα και αυτή θα μας φροντίσει».
Τότε το πρώτο μωρό απάντησε, «Μητέρα; Πιστεύεις στη μητέρα; Αυτό είναι γελοίο. Αν η μητέρα υπάρχει, τότε πού είναι τώρα»;
Το δεύτερο είπε: «Είναι παντού γύρω μας. Είμαστε περικυκλωμένοι από αυτήν. Είμαστε μέρος της. Είναι μέσα της που ζούμε. Χωρίς αυτήν, αυτός ο κόσμος δεν θα μπορούσε καν να υπάρχει».

Τότε είπε το πρώτο, «Λοιπόν, εγώ δεν την βλέπω, έτσι είναι λογικό ότι δεν υπάρχει».
Και τότε το δεύτερο μωρό απάντησε, «Μερικές φορές, όταν κάνεις ησυχία και επικεντρωθείς και ακούσεις πραγματικά, μπορείς να αντιληφθείς την παρουσία της, και μπορείς να ακούσεις την αγαπημένη της φωνή, να σε καλεί από πάνω».

Του Ούγγρου συγγραφέα Útmutató a Léleknek.

Το φως του κόσμου είναι ο Ιησούς Χριστός!
Είναι το μόνο αληθινό φως που δεν κατέβαλε το σκότος και ο θάνατος του κόσμου μας! Παρόλη την εξέλιξη μας, ως ανθρωπότητα, είναι βέβαιο ότι πνευματικα  είμαστε ακόμη έμβρυα που ζώντας μέσα στην ασφάλεια της μήτρας, λίγοι είναι εκείνοι που ίσως να αναρωτιούνται τι άραγε να υπάρχει εκεί έξω!
Τυφλοί οδηγούμε τυφλούς και όπως λέει ο λόγος του Θεού, κάποια στιγμή έρχεται και το τέλος του περιπάτου μας όταν αμφότεροι οδηγούμαστε στον θάνατο πέφτοντας στον λάκκο!
" τυφλός τυφλόν ἐάν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθρον πεσοῦνται"... η αθανασία της ψυχής και του πνεύματος μας ξεκινάει από την στιγμή της αφύπνισης με τις εξής ερωτήσεις...
"Που είμαι; ποιος είμαι; Που πάω;"
Όσο είμαστε κάτω από τον ζυγό της ύλης
όσο και να νομίζουμε ότι βλέπουμε, είμαστε τυφλοί...
Όσο νομίζουμε ότι ζούμε, στην ουσία είμαστε πνευματικα νεκροί...

Ο Ιησούς Χριστός έρχεται σήμερα και μας λέει! "Θυμίσου άνθρωπε! Θυμίσου ποιος είσαι και έξελθε εκ του θανάτου στην ζωή!" Μόνο αυτός μπορεί  να φωτίσει την κάθε πτυχή της ψυχής μας, να μας αφυπνίσει και να μας οδηγήσει στην χαμένη πατρίδα...

Σε αυτόν η δοξα και το κράτος εις τους αιώνας Αμήν
Καλή και ευλογημένη Κυριακή!

Του Μιχαήλ Καβλεντακη καθηγητή βυζαντινής μουσικής και πρωτοψάλτη του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ηρακλείου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Η συμβολή της Εκκλησίας, μέσω της εκπαίδευσης, στην απελευθέρωση της Κρήτης

Ο ρόλος της Εκκλησίας της Κρήτης στην Επανάσταση του 1821. Του Μανόλη Κ. Μακράκη*

google news icon

Ακολουθήστε το ekriti.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις για την Κρήτη και όχι μόνο.

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ράδιο Κρήτη © | 2013 -2024 ekriti.gr Όροι Χρήσης | Ταυτότητα Designed by Cloudevo, developed by Pixelthis