Η Αρχή της υπεράσπισης των συνόρων. Του Πέτρου Μηλιαράκη*

Η πρόσφατη εξέλιξη του λεγόμενου «προσφυγικού/μεταναστευτικού», λόγω των ασύμμετρων διαδικασιών στον Έβρο και στα νησιά, έχουν μετατρέψει την Ελλάδα στον συνοριοφύλακα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με άλλη έκφραση, η Ελλάδα σύμφωνα με τη δήλωση της κας Φον Ντε Λάιεν (που εξελέγη Πρόεδρος της Κομισιόν με τις ψήφους του Όρμπαν και λοιπών ακροδεξιών ευρωπαϊκών δυνάμεων),  είναι πια η «ασπίδα» των ευρωπαϊκών συνόρων.

Ωστόσο, τόσο η κα.Φον ντε Λάιεν όσο και οι λοιποί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, νίπτουν τας χείρας τους στο πρόβλημα που οι ίδιοι δημιούργησαν.

Η αποσταθεροποιητική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, σε συνδυασμό με την τυχοδιωκτική πρακτική του Ερντογάν που οι ίδιοι ενθαρρύνουν, δημιούργησαν τα κύματα προσφύγων που θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο και παγιδεύονται στον Έβρο.

Η κυριολεκτικώς απαράδεκτη Κοινή Δήλωση Ευρωπαϊκής Ένωσης-Τουρκίας του 2016, που οι ελληνικές κυβερνήσεις του ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ, υπηρετούν με συνέπεια, επέτρεψε στον Ερντογάν να εργαλειοποιήσει το δράμα των προσφύγων.

Για να ορθοτομούμε το λόγο της αλήθειας, θα πρέπει ως Ελληνική Πολιτεία να προτάξουμε την αποφασιστική αλλά ταυτοχρόνως ανθρωπιστική και ορθολογική διαχείριση των συνόρων μας. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αρνηθούμε η χώρα μας να γίνει ο «χωροφύλακας των απελπισμένων». Προδήλως δε απαιτείται η ενεργοποίηση ανεξάρτητων Διεθνών Οργανισμών, όπως ο ΟΗΕ και η Διεθνής Αμνηστία στα «σημεία εισόδου», ώστε με τη δική τους καθοριστική συμβολή να παρασχεθεί «άσυλο», μόνο σε όσους το δικαιούνται και το έχουν ανάγκη.

ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΙΟΥ​

Η παρούσα συγκυρία των ασύμμετρων πολιτικών της Άγκυρας και των προσωπικών επιλογών του Προέδρου Ερντογάν, επιβάλλει αναθεώρηση των μέχρι σήμερα υποχωρητικών πολιτικών. Αναγκαίο καθίσταται συνεπώς να αντιπαρατεθούμε με veto (βέτο) στις κύριες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρχής γενομένης από τον προϋπολογισμό που απαιτεί ομοφωνία των κρατών-μελών. Η πολιτική αυτή, που την εφάρμοσε επιτυχώς ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν έκρινε ότι το εθνικό συμφέρον το επέβαλε,  είναι αναγκαία μέχρις ότου οι εταίροι μας υποχρεωθούν για τη ριζική αντιμετώπιση του προσφυγικού/μεταναστευτικού, σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες, ενεργώντας σε άμεσο χρόνο, με το να αποδεχθούν την αναλογική κατανομή των προσφύγων/μεταναστών στις επικράτειες των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής ένωσης.

ΑΣ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΑΠΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΕΞΗΣ:

Κατά τη διάρκεια της 30μηνης θητείας μου στις Ένοπλες Δυνάμεις, λόγω παράτασης της θητείας μου (εξ αιτίας της επιστράτευσης του 1974), υπηρέτησα στον Έβρο 4 μήνες και 10 ημέρες (από 25 Ιουλίου μέχρι 05 Δεκεμβρίου) στην «πρώτη γραμμή διάταξης του πυρός». Και όταν λέμε πρώτη γραμμή διάταξης του πυρός, εννοούμε κυριολεκτικώς την πρώτη γραμμή! Άξιο ειδικής αναφοράς είναι ότι εμείς μεν (οι στρατευμένοι) ζήσαμε σε σκηνές κυριολεκτικώς στο χώμα, γιατί αυτό ήταν το καθήκον μας και ο όρκος που δώσαμε για την υπεράσπιση της πατρίδας, παραλλήλως όμως ο Λαός του Έβρου, οι μη επίστρατοι πολίτες δηλαδή, άνδρες και γυναίκες ανεξαρτήτως ηλικίας, ακόμη και νεαρά κορίτσια, δεν παρέλειπαν να μας προσφέρουν οτιδήποτε έκριναν χρήσιμο για την ασφαλή παρουσία μας στα σύνορα.

Ας μην ξεχνάμε δε ότι από τέλη Οκτωβρίου στην περιοχή αυτή, λόγω κλιματικών συνθηκών και περιβάλλοντος, οι συνθήκες διαβίωσης πολλές φορές είναι ακραίες. Έτσι, η πρόσφατη παρουσία, και μάλιστα αυθορμήτως, των ακριτών της περιοχής, κάθε άλλο παρά μου δημιούργησε οποιαδήποτε άλλη εντύπωση «αυτοδικίας» ή ότι «ο Λαός πήρε το νόμο στα χέρια του». Οι ακρίτες στην περιοχή αυτή είναι προαποφασισμένοι να υπερασπισθούν τα πάτρια εδάφη, και εφόσον απαιτηθεί, να επανδρώσουν τις Ένοπλες Δυνάμεις εάν φτάσουμε σ’ αυτή την ανάγκη.

Ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να αποδοκιμάζουμε την αυθόρμητη αυτή παρουσία Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι κυριολεκτικώς λειτουργούν ως ακρίτες.

-------------------------------

 * Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Χώρας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).