"Εἰρήνη ὑμῖν". Κυριακή του Θωμά

Χριστός Ανέστη!

Φτάσαμε πλέον και διανύουμε την φωτεινή και χαρμόσυνη περίοδος του πεντηκοσταρίου, αυτής της μεγαλειώδους και  κοσμοσωτηρίου Αναστάσεως του κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
Το Πεντηκοστάριο είναι το βιβλίο που διαδέχεται το πένθιμο και κατανυκτικό Τριώδιο. Το ανοίγουμε την Κυριακή του Πάσχα, και από εκεί ψάλλουμε όλους τους  χαρμόσυνους και αναστάσιμους ύμνους που ακούγονται στις εκκλησιές μας, κατά την περίοδο από το Άγιον Πάσχα, έως και την Κυριακή των Αγίων Πάντων, και περιέχει: Την Κυριακή του Πάσχα, του Θωμά, των Μυροφόρων, του Παραλύτου, της Σαμαρείτιδος, του Τυφλού, την Πέμπτη της Αναλήψεως, των Αγίων Πατέρων, της Πεντηκοστής και των Αγίων Πάντων.

Αύριο ξημερώνει η δεύτερη Κυριακή του πεντηκοσταρίου, η Κυριακή του Θωμά και όπως κάθε σχεδόν Κυριακή έτσι και σήμερα θα προσπαθήσω να αποτυπώσω τις σκέψεις μου πάνω στο ευαγγέλιο της Κυριακής. Όπως κάθε φορά θέλω να τονίσω το γεγονός ότι δεν είμαι θεολόγος ούτε διδάσκαλος... Είμαι απλά ένας ψάλτης μέτριος αλλά με βαθιά πίστη και αγάπη προς τον Χριστό και την εκκλησία. Ότι γράφω το γράφω για να ενισχύσω πρώτα την πίστη μου. Ελπίζω να ωφελήσει και εσάς!  Θα ήθελα λοιπόν να παρακαλέσω τους αξιότιμους θεολόγους, εάν κάπου σφάλλω να με διορθώσουν.

Για την ολιγοπιστία του Θωμά, υπάρχει σχετική αναφορά σε προηγούμενο άρθρο μου το οποίο θα το βρείτε εδω https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=4107717009262248&id=10000071...

Το ευαγγέλιο της Κυριακής καθώς και το υπόμνημα της ημέρας, θα το βρείτε εδώ: https://www.ekklisiaonline.gr/nea/kyriaki-tou-thoma-giati-legete-antipas...
Από την ευαγγελική περικοπή, θα ήθελα να σταθώ σε δύο μόνο λέξεις. Σε αυτόν τον υπέροχο χαιρετισμό του Κυρίου! "Ειρήνη υμίν"

Λίγο πριν τα γεγονότα των παθών και του μαρτυρίου του, ο κύριος παρηγορούσε τους μαθητές του και όλους εμάς με αυτό το υπέροχο εδάφιο από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, και που όλοι όσοι βρεθήκαμε στις εκκλησιές μας, το ακούσαμε στο πρώτο ευαγγέλιο της ακολουθίας της Μεγάλης Παρασκευής: "Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν. μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδὲ δειλιάτω."

"Σας δίνω" λεει, την ΔΙΚΗ! μου ειρήνη, και όχι όπως αυτήν που σας δίνει ο κόσμος!" Πριν φτάσουμε λοιπόν να δούμε ποια είναι η ειρήνη του Χριστού, ας δούμε ποια είναι αυτή η ειρήνη του κόσμου την οποία αναφέρει ο κύριος.

Η ειρήνη για την οποία κάνουν αναφορά οι λαοί, τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο, στην θεωρία της έχει τα ωραιότερα χαρακτηριστικά... Σεβασμός, αλληλεγγύη, ελπίδα, πίστη, ελευθερία,  παιδεία, ευημερία, δικαίωμα στην ζωή, Δημοκρατία, κρατος, ασφάλεια, δικαιοσύνη, τάξη και αρμονία
Ένα μόνο δεν έχει και είναι το κυριότερο! Τον αρχηγό της, τον Ιησού Χριστό.

Γι'αυτό και χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι μάταια πασχίζουμε να εδραιώσουμε αυτήν την ειρήνη σε όλους τους λαούς! Ουδέποτε όμως τα καταφέραμε σε κοινωνικό επίπεδο! Και αν για λίγο ίσως κατορθώθηκε, ποτέ δεν εδραιώθηκε! ότι έγινε ήταν τοπικό και κράτησε ελάχιστα.

Οι ένοπλες συρράξεις μεταξύ των λαών, οι εμφύλιοι σπαραγμοί, οι έχθρες, το μίσος, οι κακίες οι φόνοι, η πείνα και τα κάθε λογής έκτροπα και εγκλήματα που γίνονται, ξεκινάνε πάντοτε από τη σκέψη του ανθρώπου. Ίσως εκεί θα έπρεπε να στρέφαμε τις μάχες μας! Σε εκείνο δηλαδή το απάνθρωπο μέρος του εσωτερικού κόσμου μας που μας ωθεί προς το έγκλημα!

Ας φανταστούμε λίγο πως θα ήταν ο κόσμος, αν λίγο οι άνθρωποι σταματούσαμε να πολεμάμε ο ένας τον άλλον, και να στρέφαμε τον πόλεμο προς τον εαυτό μας!
Πόσο ανόητο είναι άραγε να κατηγορείς συνεχώς τον άλλον για τα ίδια πάθη που έχεις και εσύ!
Να θέλεις να γίνει ο άλλος ενάρετος, ενώ εσύ να μην κάνεις καμιά προσπάθεια!
Να θέλεις να αλλάξει ο κόσμος!
Αλλά ο δικός σου κόσμος να μένει πάντα ο ίδιος και απαράλλαχτος!

Πολλές φορές είδαμε να βομβαρδίζονται λαοί, να σπέρνουν τον όλεθρο και τον θάνατο, και αυτό για να καταληστεύουν και να επιβάλουν τον νόμο της ζούγκλας και του ισχυρού και όλα αυτά τα εγκλήματα να τα κάνουν στο όνομα της ειρήνης, ή δήθεν για να αποκαταστήσουν την Δημοκρατία...
Όλοι οι ηγέτες, από τον Μέγα Αλέξανδρο έως τον Χίτλερ, ξεκινούσαν τον πόλεμο πάντοτε, ορμώμενοι υποτίθεται από ιδανικά και ηθικές αξίες. Έτσι νόμιζαν ότι θα αλλάξουν τον κόσμο...Άλλος για να διαδόσει τον πολιτισμό, άλλος για να ελευθερώσει λαούς...άλλος για να μπολιάσει την ανθρωπότητα με την φυλή του την άρια, άλλος για να επιβάλει τις πολιτικές του πεποιθήσεις, χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι σηκώνουν την σημαία της Ειρήνης, και σπέρνουν τον όλεθρο...

Αυτή είναι η Ειρήνη του κόσμου λοιπόν! Να επιβάλλω δηλαδή την ειρήνη δια της βίας στον άλλον! Στον διπλανό μου. Γιατί εδώ που τα λέμε είναι ποιο εύκολο να πιάνεις τα όπλα και να σκοτώνεις όποιον σου διαταράσσει την "ειρήνη" από το να γίνεις ο ίδιος πράος και ειρηνικός! Όμως εδώ ο Ιησούς μιλάει για μια άλλη ειρήνη...

"Σε λίγη ώρα" λέει... "θα με δείτε να με μεταχειρίζονται σαν κακούργο! Να με χτυπούν, να με βρίζουν,  να με μαστιγώνουν, να με δικάζουν άνθρωποι παράνομοι, με σταυρικό θάνατο... αλλά ας μην ταραχθη η καρδιά σας! Έχετε ειρήνη! Και μάλιστα όχι αυτήν την ειρήνη που εννοούν οι άνθρωποι, αλλά "την ειρήνη του Θεού την υπερέχουσα πάντα νουν"

Δηλαδή με λίγα λόγια τι μας ζητάει ο κύριος!... Να έχουμε λέει αυτήν την ανεκλάλητη ειρήνη του Χριστού όταν τον ίδιο τον βλέπουμε καθημερινά εσταυρωμένο! Όταν όλα γύρω μας καταρρέουν! Όταν γκρεμίζονται οι ελπίδες μας, τα όνειρα μας, οι πεποιθήσεις μας, τα θέλω μας...
Όταν γύρω μας υπάρχει πείνα, αρρώστια, πόλεμος, θάνατος!
Όταν χιλιάδες παιδάκια καθημερινά γεννιούνται ανάπηρα!
Όταν αλλά τόσα πεθαίνουν από καρκίνους αρρώστιες και πείνα...
Όταν η αδικία είναι το φυσιολογικό ενώ η δικαιοσύνη είναι με το μέρος του ισχυρού!
Όταν βλέπουμε τους ανθρώπους μας να υποφέρουν, όταν νιώθουμε τον πόνο των παιδιών μας χωρίς να μπορούμε να τα βοηθήσουμε! όταν βλέπουμε τον πόνο και την θλίψη να μας επισκιάζει και όταν ο σταυρός μας γίνεται ανυπόφορος,
Τότε λέει ο κύριος...
"Έχε Ειρήνη μην ταράζεται η καρδιά σου!
... Έχε ειρήνη!"
Και εύλογα αναρωτιέται ο καθένας μας! "Μα πως είναι δυνατόν να μου ζητάει κάτι τέτοιο ο Θεός!"

Ο κύριος όμως δεν θέλει να είμαστε αναίσθητοι! Αντίθετα μας προτρέπει να εκδηλώνουμε την αγάπη μας με το : «Χαίρετε μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίετε μετὰ κλαιόντων»
Ούτε ο ίδιος ήταν αναίσθητος!
Έκλαψε όταν αντίκρισε το μνήμα του φίλου του Λαζάρου! Προσευχήθηκε στην Γεσθημανή με τόση ένταση, που έτρεχε ο υδρωτας του "ως θρόμβοι αίματος"
Λυπάται, κλαίει, και άλλες φορές χαίρετε...

Μας προετοιμάζει..."Εν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον." Όταν λέει θα βλέπετε όλη αυτήν την αδικία να επικρατεί θα λυπάστε, ναι σίγουρα θα λυπάστε...αλλά έχετε θάρρος! Μην το βάζετε κάτω! Εγώ! Νίκησα τον Κόσμο!

Η ειρήνη λοιπόν του Χριστού η "υπερέχουσα πάντα νουν" πηγάζει από την γνώση της αλήθειας!
Είναι γέννημα της βαθιάς μας πεποίθησης ότι με την Ανάσταση του, ο θάνατος έχει νικηθεί. Αυτό είναι το καύχημα και η παρηγοριά μας! Ότι δεν μας άφησε μόνους να παλεύουμε, αλλά κατήλθε εδώ στην Γη...στο πεδίο των μαχών και έδωσε την "υπέρ πάντων μάχη" και βγήκε αυτός νικητής για εμάς! Αυτη είναι η Ειρήνη του Χριστού! Ναι! Πότε δεν θα σταματήσουμε να κλαίμε! Πότε δεν θα σταματήσουμε να χαιρόμαστε...αλλα αυτό! Είναι η Αγάπη!!! Ήλθε πάνω στην απελπισία μας για να μας δώσει θάρρος, πίστη και ελπίδα! Αλλά και μας υπενθυμίζει πάντοτε δια μέσου του ευαγγελίου του!..."Υπομονής έχετε χρείαν, ίνα το θέλημα του Θεού ποιήσαντες κομίσησθε την επαγγελίαν"
Ήλθε για να μας δώσει το μύνημα της ειρήνης!
Ειρηνεύσε με τον εαυτό σου! Γνώρισε τον  και αγάπησε τον με όλα του τα λάθη! Πες "για μένα νίκησε ο Χριστός! Για μένα κατέβηκε εδώ στη γη για να με ελευθερώσει και να με σώσει!"
Προσπάθησε έστω και για λίγο, όσο μπορείς, να αλλάξεις τον κόσμο σου, αντί του να επιβάλεις με την βία να αλλάξει ο άλλος...το ξέρουμε όλοι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά... μπορούμε όμως να κάνουμε τα πάντα, όταν σταματήσουμε τον πόλεμο μεταξύ μας!
Ναι! Μπορούμε να αλλάξουμε πολλά, όταν γνωρίσουμε τον εαυτό μας, και πιστέψουμε στην σωτηρία που δωρεάν μας προσέφερε ο κύριος και Θεός και Σωτήρ ημών Ιησούς Χριστός

Η Ειρήνη ημών!
Σ'αυτόν η δοξα και το κράτος εις τους αιώνας Αμήν!

Ο Μιχάλης Καβλεντακης είναι Α ψάλτης ιερού ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ηρακλείου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

- Η συμβολή της Εκκλησίας, μέσω της εκπαίδευσης, στην απελευθέρωση της Κρήτης

- Ο ρόλος της Εκκλησίας της Κρήτης στην Επανάσταση του 1821. Του Μανόλη Κ. Μακράκη*