Η ολιγοθερμιδική διατροφή συντελεί στη μακροζωία

Μια διατροφή λίγων θερμίδων μπορεί πράγματι να συμβάλλει στην υγεία και τη μακροζωία, όπως έδειξε αμερικανική μελέτη που έγινε σε πειραματόζωα. Η νέα έρευνα έρχεται να αποσαφηνίσει το ζήτημα καθώς στο πρόσφατο παρελθόν επιστημονικές ομάδες είχαν καταλήξει σε αντικρουόμενα συμπεράσματα. 

Συγκεκριμένα, το 2009 ερευνητές του Πανεπιστημίου του Γουισκόνσιν στο Μάντισον των ΗΠΑ είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μια διατροφή με λίγες θερμίδες συντελεί σε σημαντικά οφέλη ως προς την επιβίωση και τη μείωση των καρκίνων, της καρδιακής νόσου και της αντίστασης στην ινσουλίνη, σε μαϊμούδες. 

Όμως, το 2012 έρευνα του Εθνικού Ινστιτούτου Γήρανσης των ΗΠΑ διαπίστωσε ότι ο περιορισμός των θερμίδων δεν επηρέαζε σημαντικά την επιβίωση, αλλά συντελούσε σε βελτίωση της υγείας. 

Αυτή η διχογνωμία ήταν που οδήγησε τις δύο ερευνητικές ομάδες να συνεργαστούν για να κατανοήσουν καλύτερα τον συσχετισμό. Έτσι, αποφάσισαν να αξιολογήσουν εκ νέου τα στοιχεία των δύο μελετών. 

Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό έντυπο Nature Communications, οι επιστήμονες κατέληξαν τελικά στο συμπέρασμα ότι μια διατροφή με περιορισμό θερμίδων όντως βοήθησε τα πειραματόζωα να ζήσουν περισσότερο και με καλύτερη υγεία. «Αλλά, η ηλικία, η διατροφή και το φύλο έπαιζαν καθοριστικό ρόλο στην κατανόηση των ωφελειών της ολιγοθερμιδικής διατροφής», τονίζουν οι ειδικοί. 

Για παράδειγμα, σε κάθε μελέτη ο περιορισμός των θερμίδων ξεκίνησε σε διαφορετική ηλικία. Τα οφέλη από ήταν περισσότερα για τις ηλικιωμένες μαϊμούδες. 

Επίσης, το περιεχόμενο τις διατροφής έπαιζε καίριο ρόλο, καθώς στη μελέτη του Εθνικού Ινστιτούτου Γήρανσης τα πειραματόζωα έκαναν «φυσική διατροφή» ενώ στην άλλη έτρωγαν επεξεργασμένα τρόφιμα με υψηλότερο γλυκαιμικό φορτίο. Επίσης, οι μαϊμούδες στην έρευνα του Πανεπιστημίου του Γουισκόνσιν ήταν βαρύτερες από τις άλλες. 

Τέλος, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι οι θηλυκές μαϊμούδες ήταν λιγότερο ευάλωτες στις αρνητικές επιδράσεις του περιττού λίπους, συγκριτικά με τις αρσενικές. 

«Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι τα παραπάνω ισχύουν και στους ανθρώπους, αν και δεν είναι σπάνιο τα πειραματικά αποτελέσματα να μην επαληθεύονται στις κλινικές μελέτες», καταλήγουν οι ερευνητές.