Τέλος χρόνου. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Τέλος χρόνου για όσους πολιτικούς δεν υιοθετούν τη φράση του  συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη «Ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω», με αποτέλεσμα να αποφεύγουν την ανάληψη ευθύνης λόγω πολιτικού κόστους και να την μεταθέτουν στους πολίτες. Μαύρο δαγκωτό στις ερχόμενες εκλογές.
Τέλος χρόνου στις προβλέψεις των δημοσκόπων για ευθύγραμμες και λογικές εξελίξεις στην πολιτική σκακιέρα. Οι κοινωνίες άλλαξαν και οι ψηφοφόροι έγιναν απρόβλεπτοι. Η κοινή λογική είναι είδος προς εξαφάνιση στην πολιτική και το απρόσμενο κερδίζει. Ένας στους τέσσερις ψηφοφόρους ζει στα όρια της φτώχειας. Μπορείτε να προβλέψετε με βεβαιότητα την ψήφο του;
Τέλος χρόνου σε όσους αρέσκονται στην κριτική, αλλά ποτέ στην αυτοκριτική. Σχολιάζουν, λοιδορούν, διαφωνούν τα έργα των αντιπάλων τους, αλλά ποτέ τα λάθη των ίδιων. Η πλειονότητα των πολιτών θεωρεί το σύνολο του πολιτικού προσωπικού υπεύθυνο για τις σεισμικές δονήσεις των μνημονίων και την φτωχοποίηση μεγάλης μερίδας των πολιτών. Τα εκλογικά σωσίβια σωτηρίας, ελάχιστα.
Τέλος χρόνου για τους επαγγελματίες της πολιτικής με προϋπηρεσία μόνο σε βουλευτικά έδρανα και αυτοδιοικητικούς θώκους. Όσοι δεν μας έσωσαν τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, θέλουν παράταση νέας τετραετίας να μας σώσουν ή να συνταξιοδοτηθούν με πλήρεις αποδοχές;
Τέλος χρόνου η γνωστή σε όλους ξύλινη γλώσσα των πολιτικών, προνόμιο να μιλάνε χωρίς να λένε τίποτα. Τυποποιημένες φράσεις, κοινοτυπίες, βαρύγδουπες δηλώσεις για εντυπωσιασμό και προπαγάνδα.
Τέλος χρόνου στους χούλιγκανς της πολιτικής, στους γυρολόγους κομμάτων, στους «πιανωστασιδήδες» στα τηλεοπτικά παράθυρα για να συνεχίσουν το αειθαλές μοντέλο παραποίησης της πραγματικότητας.
Τέλος χρόνου στην ακραία ρητορική ταξίματος. Στην παλάμη και ούτω βοήσωμεν! Στα λεγόμενα μνημονιακά χρόνια άπαντες οι πολιτικοί αποδείχθηκαν απελπιστικά αναξιόπιστοι. Ταξίματα που μείνανε ταξίματα!
Τέλος χρόνου στις ιδεολογίες αριστεράς και δεξιάς, μιας ξεπερασμένης γενιάς. Ιδεολογίες με κοινό παρονομαστή, τους διορισμούς, τα επιδόματα, την τακτοποίηση των «ημετέρων». Κοινό το DNA τους.
Τέλος χρόνου και για την Αυτοδιοίκηση μετά το «έγκλημα» της απλής αναλογικής. Ακυβερνησία, συναλλαγή, αποδυνάμωση του θεσμικού της ρόλου. Ένα προμελετημένο έγκλημα χωρίς να ακολουθηθεί η τιμωρία των ενόχων. Θα την πληρώσουν, όσοι την πληρώνουν πάντα. Οι πολίτες που τους ψηφίζουν.
Τέλος χρόνου και στην κυοφορία του Θείου Βρέφους. Γεννήθηκε για να μας δώσει φώτιση και να μας σώσει.
Τέλος χρόνου και νομοτελειακά. Καλές γιορτές και Καλή Χρονιά!

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος