Σωσίβιο διάσωσης. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Είναι γνωστό ότι είναι μάταιο να πείσεις ένα λιοντάρι να γίνει χορτοφάγος. Είναι πολιτική αυτοχειρία να πιστεύεις ότι ο λαϊκισμός δεν είναι αλλεργικός στη λογική και στην αλήθεια. Η φόρμουλα του λαϊκισμού εφαρμόζεται σε λούπα με αφηγήματα που  ξεθωριάζουν αμέσως μετά το κλείσιμο κάθε προεκλογικής περιόδου.
Οι προεκλογικές εξαγγελίες «βαλτώνουν» για άλλη μια φορά, στο βούρκο της αναξιοπιστίας των απολιθωμάτων της πολιτικής, πιστοί θιασώτες της ατομικής συλλογικότητας τους.
Ομόσταυλα λαμόγια, οι περισσότεροι, που ισοπεδώνουν ότι δεν συμβαδίζει με τα δικά τους στερεότυπα και ότι το πεινασμένο κτήνος του λαϊκισμού δεν κατάφερε να καθυποτάξει. Στον αντίποδα, σημαντικό ποσοστό «παραπλανημένων» με αδιανόητη επιπολαιότητα, υιοθετούν άκριτα την ανέφικτη επιστροφή σε ένα ουτοπικό παρελθόν, σε μια καθαρή έξοδο από το σκοτεινό τούνελ της λιτότητας. Καθαρό δούλεμα, αβάσιμες υποσχέσεις από στρατευμένους στην ιδεολογία της παραπλάνησης. Ο μιθριδατισμός στο ψεύδος είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της ιδεολογίας τους.
 Όσο η κλεψύδρα του χρόνου των εκλογών αδειάζει, οι κινήσεις των κομμάτων πληθαίνουν, με αναμόχλευση του παρελθόντος, επαναφορά διαχωριστικών γραμμών και σκοινί – κορδόνι την επώαση του αυγού του φιδιού.
Επανέρχονται, τα γνωστά κέντρα αποσταθεροποίησης, η ταξική εκμετάλλευση, το μαχαίρι εκ νέου στο κόκκαλο και το άπλετο φως που θα φωτίσει κάθε σκοτεινή πλευρά του θέματος, κάθε φαιδρής αρλουμπολογίας. Με «χολερικές» δηλώσεις, δημοσιεύσεις, πολιτικές σκοπιμότητες παραπληροφόρησης, αυτοεξευτελισμούς και εσκεμμένα λανθασμένες οικονομικές διαγνώσεις και προβλέψεις. Φυσικά ο καθένας τρώει από το τσουκάλι που έχει μάθει. Μόνο που οι κατεψυγμένες ιδεολογίες που έχουν βγει από τα κομματικά ψυγεία, είναι ληγμένες και επικίνδυνες για την υγεία των πολιτών.
Τα κριτήρια επιλογής ψήφου των πολιτών έχουν αλλάξει. Δεν επηρεάζονται πλέον από τα Μέσα, τα οργανωμένα συστήματα των κομμάτων και την άκριτη παροχολογία, αλλά κρίνουν με βάση την καθημερινή πραγματικότητα που βιώνουν.
Στην εξάπλωση της μιζέριας, στον φτωχοποιημένο πολίτη που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, το κράτος – πατερούλης επιδομάτων, δεν είναι εργαλείο άσκησης πολιτικής και εκλογικό αφήγημα.
Η ξεδιάντροπη εξαγορά ψήφων, τα επαναλαμβανόμενα ψέματα, το αναμάσημα κοινοτοπιών και στερεότυπων, ο πλειστηριασμός παροχών, δεν θα βοηθήσουν αυτή τη φορά. Θα φέρουν πόνο, δάκρυα, αίμα και ένα τεράστιο μηδέν εις το πηλίκον. Η χώρα μας ανήκει στη Δύση, σύμφωνα με τη ρήση του αείμνηστου Εθνάρχη αλλά σήμερα όχι και πολύ μακριά από τη δύση, το τέλος της.
Μοναδικό σωσίβιο διάσωσης η σωστή κρίση των πολιτών στην επιλογή των πολιτικών.

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος