Σκό(ρ)πια, πανηγύρια, πεταλούδες. Της Ευγενίας Τσατσάκη

Βροχές και καταιγίδες. Μπουμπουνάει κι αγριεύει μα καθόλου δε σε μέλλει. Τι σε νοιάζει που στενάζει ο κακόμοιρος λαός. Πρώτη φορά που η μειοψηφία επιβάλλεται με τόσο θράσος περίτρανο και περιπαθή στην πλειοψηφία.
Σκόπια, σκόρπια, σκορπιοί, σκοποί επί σκοπών και σκοπιμοτήτων, άσκοποι και άστοχοι πανηγυρισμοί, όπως και οι εις τον αέρα πυροβολισμοί. Λιγοβρίσκονται οι σκοποί-φρουροί. Τι κι αν το Σύνταγμα υπαγορεύει; Η κυβέρνηση απαγορεύει. Άρθρο 44, § 2: «Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου». Επομένως, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, οι βουλευτές, άπαντες και άπασαι,εσιώπησαν. Σιγά το σοβαρό θέμα της ονομασίας των Σκοπίων για να ερωτηθεί ο λαός. Εξάλλου δεν είναι 2015 για να απασχολεί και η κατάληψη της εξουσίας με το δημοψήφισμα-φιάσκο ως κατάληξη.
Σκόρπια δημοσιεύματα που παρουσίασαν τα Σκόπια ως κράτος κακομοίρογλου για να δικαιολογήσουν τα ασυγχώρητα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά λάθη. Προδοσία συνειδητή. Πολλοί έσπευσαν να επικαλεστούν το Δίκαιο της Θάλασσας για να δικαιολογήσουν τους άλογους και ηθελημένα άστοχους κυβερνητικούς χειρισμούς. «Η άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων ή δικαιωμάτων στην ανοιχτή θάλασσα άρχισε ήδη από τον 16ο αιώνα και η ελευθερία των θαλασσών σε σχέση με τα δικαιώματα των κρατών αποτελεί ταυτόχρονα μονομερές συμφέρον υπέρ της διεθνούς κοινότητας.[1]» Μάλιστα ο όρος «ασφάλεια» στη θάλασσα προσδιορίζεται νομικά ως «όρος εξελισσόμενος αναλόγως των συμφερόντων των κρατών»[2]. Ποιο είναι το συμφέρον της Ελλάδας από το προσύμφωνο των Πρεσπών;
Τόπια πετώνται από εδώ κι από κει, εκεί που λες ΝΑΤΟ, τσουπ αλλαγή στον συσχετισμό δυνάμεων, στον αέρα το κοινάτο. Πάσα ακόμα και στο παρελθόν.Το διαβάσαμε κι αυτό. Αφού λέει υπάρχει προηγούμενο από το ’93 γιατί μας πειράζει τώρα.Τότε ήμουν παιδί. Θυμάμαι όμως πορείες των σχολείων με το σύνθημα «Η Μακεδονία είναι ελληνική». Μήπως υπήρξα εθνικοσοσιαλίστρια και φέρω κι ανάλογη ευθύνη; Μήπως φέρω ευθύνη που δεν προσπάθησα περισσότερο να αναστρέψω τα επερχόμενα κι απεργαζόμενα; Μήπως επειδή η προδοσία ξεκίνησε το ’93 τι να κάνουμε κι εμείς οι σημερινοί ας την αποτελειώσουμε και να τη βαφτίσουμε και λύση; 

«Στάσου πεταλουδίτσα, στάσου να σε τσακώσω,
δεν θα σου τσαλακώσω καθόλου τα φτερά,
θα σου ’χω για σπιτάκι μεταξωτό κουτάκι
θα σε ταΐζω ζάχαρη, θα σε ταΐζω μέλι
καθόλου μη σε μέλει θα είσαι μια χαρά»

Ας πας και ετών 2060 σημασία δεν έχει καμια. Κι ας έχεις ξεφτιλιστεί ως χώρα, σημασία έχει το τώρα που κυβερνάς. Καλύτερα να σου βγει το Μάτι παρά το όνομα. Όμως ούτε το Μάτι «βγήκε» ούτε το όνομα της Αριστεράς και της προόδου έμεινε. Αμέριμνες οι πεταλούδες πετούν στον ουρανό. «Φανερόν κάμνω εγώ… ότι έλαβατσεκίνια χρυσά εις χρυσάφιν 20 μετρητά … τα οποία μου έδωκες δανεικά δια χάρη φιλίας να τα δώσω εις την σκλαβείαν μου όπου εξαγόρασά την και αυτά να τα δώσω και να τα πληρώσω του άνωθεν όντε μου τα ήθελε ζητήξει[3].» Τι 1576 τι 2018; Τι άλλο θα δώσει για αυτή την ευρωπαϊκή λυκοφιλία και δη γερμανική; Η ελευθερία εκχωρήθηκε έτη πριν, ωστόσο η «σκλαβεία» συνεχίζεται κι επιτείνεται. Γι’ αυτό οργανώνονται τα πανηγύρια για να εορταστεί η νέα σκλαβεία. Εν αναμονή του επόμενου διαγγέλματος, καθόλου εναγωνίως, υποθέτω εκ του λαχανόκηπου, όπου όλα βαίνουν καλώς και είναι τόσο ελπιδοφόρα παρέα μαζί με όλα τα λεπιδόπτερα

[1]Στέλιος Περράκης-Γρηγόρης Ι. Τσάλτας, (επιμ.-παρ.), Πάντειο Πανεπιστήμιο Ευρωπαϊκό Κέντρο Περιβαλλοντικής Έρευνας και Κατάρτισης, Ασφάλεια και πειρατεία στην ανοιχτή θάλασσα,Η σύγχρονη νομική προσέγγιση μέσα από τη σύμβαση του ΜοντέγκοΜπαίυ (1982) για το δίκαιο της θάλασσας, Ι. Σιδέρης Αθήνα 2006, σ. 32.

[2] Ο. π., σ. 31.

[3] Συμβόλαιο του 1576 για εξαγορά ελευθερίας. Από το ενετικό αρχείο.

Eυγενία Τσατσάκη Αρχαιολόγος, εκπαιδευτικός.