Το «πέρασμα» από τον Ρουβίκωνα. Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Στη Ρωμαϊκή εποχή απαγορευόταν για τους Ρωμαίους στρατηγούς να διαβούν τον ποταμό Ρουβίκωνα με τις λεγεώνες τους, για λόγους αποτροπής ενδεχόμενου πραξικοπήματος ή εμφυλίου πολέμου. Στις μέρες μας η υπέρβαση του Ρουβίκωνα είναι πολλές φορές αναγκαία.
Για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που στοχεύει στην αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές η διεύρυνση, το «πέρασμα» από τον Ρουβίκωνα είναι επιβεβλημένη. Δεν φτάνει η συνεχιζόμενη σκληρή αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, ούτε η ανευθυνότητα και ο τυχοδιωκτισμός που καταλογίζεται στον οικοδεσπότη του Μεγάρου Μαξίμου, ούτε πολύ περισσότερο η αφωνία και απουσία ήχου από τις τηλεοπτικές κάμερες κατά την συνάντηση. Οι εκλογές κερδίζονται από στελέχη που τρέχουν από καφενείο, σε καφενείο, από συγκέντρωση σε συγκέντρωση, από ΜΜΕ σε ΜΜΕ. Αν υπολογιστεί ότι ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων αποφασίζει πάνω στην κάλπη, τότε οι κομματικές προσωπικές αντιπαραθέσεις δεν παίζουν και σπουδαίο ρόλο.
Κομματική διεύρυνση και άνοιγμα εισόδου στελεχών από όμορους κομματικούς χώρους.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να πάρει χαρακτηριστικά κυβερνησιμότητας θα πρέπει να διευρύνει ακόμη περισσότερο την ταυτότητα του ως πολυσυλλεκτικό, με ανοιχτό προφίλ, με διαχωριστικές κομματικές γραμμές που τέμνονται.
Θα πρέπει οι αρχές και ιδέες του κόμματος να συνάδουν με αυτές της κοινωνίας για να ενδυναμώνουν το ηγετικό προφίλ του αρχηγού της παράταξης. Με διείσδυση στις τοπικές κοινωνίες, με μηχανισμούς προσέλκυσης στελεχών από συγγενείς ιδεολογικά χώρους, με διάλογο χωρίς «όρους» και προϋποθέσεις. Οι «δικές» μας αρχές βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και ευήκοα ώτα, καταφέροντας σημαντικό πλήγμα ακόμη και διάλυση του αντιπάλου. Η επιρροή στον κομματικό μηχανισμό αντίπαλων κομμάτων σημαίνει βαθύτερη διείσδυση στον κοινωνικό ιστό, μεγιστοποίηση επικοινωνιακών ωφελημάτων, αποτελεσματικότερη απόδοση των πολιτικών μηνυμάτων και καλύτερη στοχοποίηση. Το έλλειμμα εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, η φτωχοποίηση μεγάλου ποσοστού των Ελλήνων πολιτών, η ανακολουθία της οικονομικής ανάπτυξης με τις άδειες τσέπες, αποτελούν τα καλύτερα επιχειρήματα για την διείσδυση στις τοπικές κοινωνίες μέσω της αυτοδιοίκησης και των συνδικαλιστικών ενώσεων με παράλληλη επισήμανση των κοινών στόχων για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και έξοδο από την οικονομική και πολιτιστική κρίση.
Στο θέμα των Σκοπίων ο Πρωθυπουργός επιδιώκει την μέγιστη δυνατή συναίνεση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, με στόχο την επίλυση ενός χρόνιου ακανθώδους προβλήματος, αλλά και τη διεύρυνση της αποδοχής του κόμματος του σε όμορους χώρους, ευελπιστώντας την συγκατοίκηση σε επόμενες εκλογές. Η εκ βαθέων εξομολόγηση – δήλωση του Προέδρου της βουλής «περί οριζόντιας διαφοροποίησης του κοινοβουλευτικού σώματος» δεν αφήνει περιθώρια άλλης ερμηνείας.
Ο σχεδιασμός είναι προφανής. Διχάζουμε τα κόμματα της αντιπολίτευσης και στη συνέχεια προσεταιριζόμαστε στελέχη και ομάδες τους, μια και η κινητικότητα στελεχών από τα κόμματα είναι καθημερινά και πιο εύκολη.
Και από συμπαγή κόμματα γίνονται αποκόμματα! Και από εν δυνάμει Πρωθυπουργοί γίνονται αποσυνάγωγοι!
Για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήρθε η ώρα για μια ριψοκίνδυνη απόφαση διεύρυνσης, με γνώμονα την αυτοδυναμία. Διαφορετικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιβιώσει στην κυβέρνηση με έτερο κόμμα  της κεντροαριστεράς.  

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος