Όλοι το ίδιο είστε μωρέ! Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Πέντε λέξεις, πέντε μαχαιριές.
Μια  μικρή φράση, μια μεγάλη μαχαιριά από τους πολίτες στους πολιτικούς, στο σύνολο τους. Και στους συνεπείς και στους αριβιστές και ασυνεπείς. Και σε εκείνους που έχουν σταθερό, ιδεολογικό στίγμα πολιτικής δράσης και στους ευκαιριακά αλλάζοντας πολιτικά στρατόπεδα, για λόγους προσωπικής ανέλιξης.
Τελικά, είναι οι πολιτικοί όλοι το ίδιο, ή υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις που τιμούν τον τίτλο του πολιτικού; Η προσωπική και συλλογική διαδρομή του κάθε πολιτικού, δίνει την απάντηση στην ερώτηση.
Και πάνω απ’ όλα, οι πράξεις κάθε πολιτικού προσώπου, γιατί κανένας πολιτικός δεν προέρχεται από παρθενογένεση.
Η φράση, "όλοι το  ίδιο είστε", είναι ένα επικοινωνιακό και πολιτικό πλήγμα που προέρχεται από το ίδιο σώμα. Από το σώμα των πολιτικών. Με πολιτική χυδαιότητα, τερατώδη ψέματα, «άγαρμπες» προσφωνήσεις, συμψηφισμό ευθυνών και απύθμενο πολιτικό θράσος, εξακοντίζουν φαρμακερά βέλη, αδιαφορώντας για την «έκθεση» του δικού τους πολιτικού χώρου.
Κάθε πολιτικός χώρος προκειμένου να διασώσει το δικό του «πολιτικό σαρκίο» και πρωτοκλασάτων στελεχών του, δεν διστάζει να ενοχοποιήσει τους αντιπάλους του, ότι κάνανε κι αυτοί τα ίδια!
Μια τραγική εικόνα συμψηφισμού ευθυνών, που δίνει λαβή στους πολίτες να μιλάνε για τυχοδιωκτισμό των κομμάτων με στόχο να κουκουλώνονται λάθη, παραλείψεις ακόμη και παρανομίες πάσης φύσεως.
Φυσικά, υπάρχουν και πολιτικές προσωπικότητες με ήθος, εντιμότητα, ακεραιότητα και προσήλωση στο Δημόσιο συμφέρον. Είναι όπως το άλλοτε γνωστό μας «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς, που όμως γρήγορα έχασε την ταυτότητα του λόγω ασυνέπειας λόγων και έργων των πρωταγωνιστών της πρώτης φοράς Αριστεράς.
Όσοι δίνουν την πραγματική μάχη εναντίον της διαφθοράς στην πολιτική, στις άθλιες και ψευδείς επιθέσεις εναντίον πολιτικών αντιπάλων και στα δόκανα – παγίδες, βοηθούν στην προσπάθεια να αποδειχτεί ότι δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι. Το αντίθετο συμβαίνει. Ένας μεγάλος αριθμός των πολιτικών μας είναι ταγμένοι στην εξυπηρέτηση των πολιτών και του Δημόσιου συμφέροντος, ιδιαίτερα από το χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Η ταμπέλα όλοι το ίδιο είστε, όλοι στο ίδιο τσουβάλι, εξισώνει άδικα αρκετούς πολιτικούς μας. Ο απόλυτος εξευτελιστικός μηδενισμός τους συνόλου του πολιτικού συστήματος, προέρχεται περισσότερο από την ανάγκη μεγάλης μερίδας πολιτών ως άμυνα στη δική τους αδιαφορία και ωχαδερφισμό για τη δική τους ευθύνη. Μια καλή δικαιολογία για όλα όσα τους φταίνε. Νοιώθουν ανήμποροι να αλλάξουν τις εξελίξεις και προτιμούν την αποχή από τις εκλογές, πιστεύοντας ότι εκδικούνται το «σύστημα», ενώ απλά διακυβεύεται το αύριο το δικό τους και των παιδιών τους. Αφήνουν το σάπιο και νωθρό σύστημα να «πνίξει» αυτούς και τα παιδιά τους.
Αποτέλεσμα, να χάνεται η εμπιστοσύνη, η ελπίδα, η πίστη να βγούμε από το τέλμα που είμαστε.
Ήρθε ο καιρός, να μην αντιμετωπίζεται με απάθεια και να θεωρείται ως αδιαπέραστο τείχος η φράση «όλοι το ίδιο είστε μωρέ», αλλά να περάσουν οι πολιτικοί μας στην επίθεση και στο «γκρέμισμα» του τείχους. Να εμπνεύσουν τους αρνητές, μπολιάζοντας τη θεωρία ενός υγιούς πολιτικού συστήματος, με την πράξη.

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος