Μπούρδα Καραβάγγο… Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Η θετική σκέψη ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες, θα γυρίσει ο τροχός και άλλα τέτοια «αφυδατωμένα» από την πολυετή κρίση που μαστίζει τη χώρα μας, θα ακούσουμε με την έλευση του νέου χρόνου με τις περισσότερες εκλογικές αναμετρήσεις.
Στο λυκόφως της θητείας της η κυβέρνηση θα προσπαθήσει με τα πολλαπλά επιδόματα να κρατήσει το φρόνιμα της αισιοδοξίας σε υψηλά επίπεδα και με τις υποσχέσεις διορισμού στο δημόσιο τα εκλογικά ποσοστά της.
Αντίθετα, η αντιπολίτευση κομπορρημονεί, ότι το νέο έτος θα είναι το έτος της «Τσιπροανατροπής» μιας και η λογική της «ψήφου χαβαλέ – απολιτίκ και αντισυστημικής» πέρασε ανεπιστρεπτί.
Η μόνη σωστή επιλογή των υγιώς σκεπτόμενων πολιτών για την ασφαλή πορεία της χώρας, είναι η ψήφος στην αντιπολίτευση, παρότι παραμένει εγκλωβισμένη στον «μικρόκοσμο» της, στις παθογένειες του παρελθόντος και στην παρασκηνιακή καμαρίλα.
Οι πολίτες προσδοκούν τη γέννηση μιας καινούργιας Ελλάδας με το νέο χρόνο, όμως με τα επαναχρησιμοποιούμενα υλικά κατεδάφισης, μόνο αρχιτέκτονες με διανοητική αναπηρία μπορούν να την σχεδιάσουν!
Μπαίνουμε σε λίγο σε έναν νέο χρόνο με μια κυβέρνηση που «παραπαίει» δημοσκοπικά, με αδυναμία να βγάλει όλα τα «κάστανα από τη φωτιά» όπως Μακεδονικό, ασφαλιστικό, φυγή νέων επιστημόνων και άλλα, χωρίς να τολμά να βάλει το χέρι της στο «λάκκο με τα φίδια» του δημοσιονομικού προβλήματος.
Με κυβερνητικούς βερμπαλισμούς, εξωραΐζουν με ωραία λόγια την καθημερινότητα των πολιτών, λέγοντας τους ότι  ό,τι βλέπουν είναι μια μαγική εικόνα!
Οι αυτοχειρίες ανήκουν στο παρελθόν, οι πλειστηριασμοί αφορούν την ελίτ, η παραβατικότητα στην κοινωνία είναι αυταπάτη, η ανομία στα πανεπιστήμια είναι έργο της αντιπολίτευσης και άλλα τέτοια χοντροειδή ψέματα. Κρατώντας το κοντάρι αμοραλισμού και οπορτουνισμού, θέλει να «πετάξει» ψηλά στις εκλογές για άλλη μια φορά. Ίσως με κάποιο «θαύμα» θα μπορούσε να συμβεί κι αυτό, άλλωστε στη χώρα μας τα πάντα είναι δυνατά. Αν πραγματικά μετά από τόσα χρόνια κρίσης, υπάρχουν ακόμα πολίτες που πιστεύουν ότι θα γυρίσουμε πίσω στα χρόνια της ευδαιμονίας λόγω των δανεικών, τότε οι τρόφιμοι των φρενοκομείων είναι περισσότερο γνωστικοί.
Οι μόνοι που μπορούν να αισιοδοξούν «φλύαρα» για το νέο χρόνο είναι οι πολιτικοί μας με τους παχυλούς μισθούς και επιδόματα, ή οι βολεμένοι λόγω ειδικών συνθηκών.
Όλοι τους ζουν σε άλλο κόσμο, σε άλλη χώρα. Η μόνη ελπίδα των απλών πολιτών που «ματώνουν» για να τα βγάλουν πέρα με τις περικοπές μισθών, αυξήσεις φόρων και αφαίμαξη των οικονομικών τους, είναι η αλληλεγγύη που πρόσφατα αποκαλύφθηκε λόγω κρίσης. Η ανυπαρξία της κρατικής αρωγής και ο φόβος ότι ίσως βρεθούμε στην ίδια θέση με τον άνεργο και άστεγο συμπολίτη μας, έφερε σε πρώτο πλάνο το ΕΜΕΙΣ και όχι το ΕΓΩ.
Σε λίγες μέρες φεύγει ο παλιός χρόνος και έρχεται ο νέος και δεν γνωρίζουμε τι «καλούδια» θα μας φέρει. Και δεν υπάρχει κάποιος να πει το «ειδοποία ρε μπούρδα Καραβάγγο, ειδοποία, άνθρωποι κάτω. Το φελέκι σου…» όπως στην ελληνική ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα».

Θανάσης Παπαμιχαήλ, Επικοινωνιολόγος