Κι εσύ Βρούτε; Του Θανάση Παπαμιχαήλ

Η πολιτική ζωή μας έχει θεατρικό ενδιαφέρον. Οι πολιτικές ειδήσεις ανακοινώνονται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σαν ρεπορτάζ τροχαίου ατυχήματος, αιματηρής ληστείας και απεχθούς εγκλήματος. Σαν θέαμα, στην κυριολεξία.
Το σύνολο του πολιτικού κόσμου, με σοβαρούς εκπροσώπους από όλα τα κόμματα, έχουν μοναδική καθημερινή ενασχόληση να πιάνουν στασίδι σε εκπομπές λόγου και διαλόγου, να ξιφουλκούν εναντίον όλων, να συνωμοσιολογούν ακόμη και να ραδιουργούν.
Ο διχασμός που επέφερε στα πολιτικά κόμματα η συμφωνία των Πρεσπών έχει περισσότερη προστιθέμενη συναισθηματική αξία στα μάτια των πολιτών, παρά ουσιαστική χρησιμότητα. Λείπουν το όραμα του πραγματικού με την καθαρή ματιά του ρεαλιστικού. Αφήνεται στους ιστορικούς και αναλυτές του μέλλοντος να κρίνουν και να αποφανθούν για το ποιες είναι οι περιπτώσεις που συνιστούν πράγματι πολιτική προδοσία και ποιες υπεύθυνη  πολιτική πράξη.
Σ’ αυτό συνηγορεί και η προσήλωση των πολιτών να ανακαλύπτουν «ανθέλληνες» και να βλέπουν παντού Εφιάλτες.
Ο αντίλογος, η άλλη άποψη, η διαφωνία, το τίμημα της μαζικής άλλης γνώμης, είναι ασήκωτα βάρη και οδηγούν σε έναν φαύλο κύκλο.
Ροκανίζουν καρέκλες αρχηγών πολιτικών κομμάτων, διαλύουν κομματικούς συνασπισμούς, η παντοδυναμία των μέχρι χθες ηγετών αμφισβητείται, με αποτέλεσμα ο πιο ασήμαντος πολιτικός παράγων να έχει άποψη και να δημοσιοποιείται μαζικά.
Ζούμε στην εποχή της απόλυτης προσωπικής «πολιτικής αναρχίας» και οδηγούμαστε σε ένα αναπόφευκτο συμπέρασμα. Έφτασε το τέλος της κομματικής ομοιογένειας, όπως την ξέραμε στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Ανομοιογενής πολιτική πανσπερμία, παλεύει να επιβιώσει και να προφυλαχτεί από φίλια και εχθρικά μαχαιρώματα.
Οι τέσσερις πρόθυμοι. Οι τρεις συσκέπτονται, οι δύο διαψεύδουν. Ο ένας επέλεξε την ανατροπή. Οι μετοχές των πολιτικών, του συνόλου του πολιτικού κόσμου, πέφτουν καθημερινά στο χρηματιστήριο της αξιοπιστίας των πολιτών.
Αίμα, όλων των κομματικών αποχρώσεων, ρέει σαν ορμητικός χείμαρρος και πλημμυρίζει τα πάντα. Γεμίσαμε από μαύρες πλερέζες, κομματικές κηδείες και πάσης φύσεως «Ορφανά» που γυρεύουν εναγωνίως ανάδοχη οικογένεια.
Και το σήριαλ συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον και ποσοστά υψηλής τηλεθέασης.
Στα δελτία πολιτικού καιρού καταγράφονται καθημερινά έκτακτες θύελλες, καταιγίδες ανακοινώσεων των διαφωνούντων, και βοριάδες που παγώνουν τις κομματικές θερμοκρασίες.
Στην προσπάθεια ερμηνείας των ανερμήνευτων στη μαγική πολιτική γυάλινη εικόνα, χωράει μόνο μια ερμηνεία. Η προσωπική πολιτική επιβίωση. Από εδώ και πέρα, κάθε μέρα η ίδια φράση.
Κι εσύ Βρούτε;