Και τέλος πάντων. Της Ευγενίας Τσατσάκη

Τις τελευταίες ώρες εκτός από τα απανωτά σοκ που βιώνουμε με πρόταγμα και πρόσταγμα το «εθνικό μας συμφέρον», γινόμαστε μάρτυρες του κοινοβουλευτικού μας ξεπεσμού. Το ονοματικό σύνολο «Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία» που αποτελεί την συμπύκνωση του πολιτεύματός μας, αναιρείται λέξη προς λέξη και εκφυλλίζεται οριστικά και αμετάκλητα. Μιας και περάσαμε στην ποίηση-οίηση εντός του κοινοβουλίου, δίκαιον εστί να αφιερώσω στους 153 ψηφίσαντες κι εγώ με τη σειρά μου αποσπάσματα από τον κορυφαίο Έλληνα ποιητή Καβάφη και έναν από τους πιο πολυμεταφρασμένους ανά τον κόσμο.
 
Εν μεγάλη ελληνική αποικία 200 π. Χ.
«Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Aποικία δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ’ όλο που οπωσούντραβούμ’ εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Aναμορφωτή.» […] «οι Aναμορφωταί
αυτοί…ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησινα εκτελεσθούν άνευ αναβολής.»
«Έχουνε και μια κλίσιστεςθυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν’ επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Aποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τί να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.
Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.»
Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.—
Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν’ επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Aποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ’ εμπρός. 
Οι παραπάνω στίχοι αφιερώνονται και σε όλους όσους πιστεύουν ότι δεν είμαστε Αποικία και ούτε θέλουμε να γίνουμε. Σε όλους όσους πιστεύουν ότι η Δημοκρατία προκρίνεται ως το καταλληλότερο πολίτευμα για μας και δεν νοείται να βάλλεται. Σε όλους όσους ξέρουν και έχουν κατανοήσει τον ακρογωνιαίο λίθο της ύπαρξής μας και της φυσικής μας συνέχειας: Από τον λαό για τον λαό. Αυτή, αυτή η λαϊκή κυριαρχία πρέπει να διαφυλαχθεί και να παγιωθεί. Και τέλος πάντων.

Ευγενία Π. Τσατσάκη, Αρχαιολόγος, Εκπαιδευτικός.